Destroying A Fairytale

Chapter 50

Hi guys! Thank you for supporting this story until the end! Ang saya sa feeling na hindi lang ako mag-isa sa journey na 'to. Hope you guys enjoyed Vince and Shanela's story (kahit na madrama talaga 'to). Maraming salamat ulit sa inyong lahat! See you sa Epilogue at sa ibang mga stories ko! God Bless! Love you all!

***

Chapter 50

Everyday I Love You

-Vince-

I feel like my world shattered into pieces. Pakiramdam ko nawalan na ako ng karapatan kay Shanela - sa babaeng mahal ko. Pinanghawakan ko ang pangako ko sa kanyang pro-protektahan ko siya gaya ng pag-protekta niya sa akin pero ako pala ang sisira ng sarili kong pangako.

Ako pa ang nanakit sa kanya. I broke my own promise.

"Ikaw ang mahal ko!" mariing sambit niya kay Denver.

Mariin kong naitikom ang bibig ko at napapikit. Ang pait at sakit ay mabilis na dumaloy na parang umaagos na tubig sa aking sistema. Please just forget him! Ako na lang kasi ang mahalin mo!

"At sa oras na malaman mo na bumalik na ang first love mo, ako pa rin kaya ang mahal mo?" balik na tanong sa kanya ni Denver.

Natigilan ako sa sinabi niyang iyon at mabilis na napamulat ng mata. What the hell?

"Anong kinalaman niya dito?"

Kumalabog ang puso ko at mabilis akong nanlamig. What does he mean?

My jaw clenched. Did I miss something here? My eyes went to Shanela when she looked at me, crying. Naikuyom ko ang dalawang kamay ko lalo na ng makitang takpan niya ng kamay ang bibig niya kasabay ng pagbuhos pa ng luha sa mga mata niya na tila meron siyang napagtanto sa lahat ng ito.

Shit. Shit. Shit.

Shanela's first love... don't tell me she's...

"Did Vince tell you his childhood story?" tanong sa kanya ni Denver. Matalim akong tumingin sa kanya, pero unti-unti akong nanghina ng marinig ko ang mga sunod niyang sinabi kay Shanela.

"The reason why Emily and I had an affair was because I asked her to act as you para hindi siya mapalapit sa'yo, Shanela. Because once you know that Vince is your first love, I'm sure that you'll choose him-"

Putangina! Hindi ko na siya pinatapos pa dahil tuluyan ng nandilim ang paningin ko. My hand flew on his face. Tangina! Tangina! Sinungaling siya! Niloko niya ako! Niloko nila ako! I trusted them! Akala ko si Emily, pero tama pala ako... si Shanela... siya 'yun.

Sinuntok ko pa siya ng isang beses. I want to hurt him until he dies.

"You fucking lied to me!" marahas at galit na galit na singhal ko. "How could you do that to me? Shit! You fucking! Shit! Shit! You lied to me! Putangina mo! Tangina!" galit na galit bulyaw ko sa kanya.

Nanggagalaiti ako sa sobrang galit. Sa sobrang sakit. Habang bumabalik sa isipan ko ang mga ginawa ko kay Shanela, para akong nasusuka. Maling tao ang sinaktan ko. Sa dami pa ng pwede kong masaktan... siya pa.

Kung kailang handa na akong manakit ng iba para maghiganti, sa maling tao - sa mahal ko pa!

"Tama na!" she shouted.

I stopped. My heart felt so ripped and broken. After how many years, she shouted those words again but not because someone's hurting me but because I'm hurting someone. I felt so weak but so furious. Huminga ako ng malalim at mariing napapikit.

Baby, it's not me. Sinaktan nila ako. Niloko nila ako.

Lumayo ako kay Denver at hinarap si Shanela. She's just staring at me, finding me in her memories. May kung anong nagbara sa lalamunan ko ng makitang unti-unting nag-iba ang tingin niya sa akin. I can evidently see disgust on her eyes... she disgusts me. Tila hindi siya makapaniwala na ang batang kaibigan at tinulungan niya ngayon ang lalaking nanakit at umabuso sa kanya.