Destroying A Fairytale

Chapter 49

SPG.

Chapter 49

Promise Breaker

-Vince-

When I met Shanela, I feel like she's a big insult to me. Parang siyang isang anghel na bumaba mula sa kalangitan pa sawayin at pagalitan ang demonyong tulad ko. I was the biggest mistake in her life. Her life was perfect without me. I make things complicated.

I am complicated.

I forced her to enter my life. Ipinaranas ko sa kanya ang impyernong dinaranas ko.

Tahimik ko siyang pinagmamasdan habang tahimik siyang kumakain sa kabilang dulo ng lamesa. The maid was on her side carefully watching her as she eats gently. Panay ang turo ng maid sa mga pagkaing nakahain sa mesa pero marahan siyang umiling para tanggihan ang alok nito.

Mula sa katulong ay napatingin siya sa lugar ko. She caught me looking at her. The fear on her eyes were very evident but still it's still full of pure gentleness. Na kahit galit siya ay hindi na mawawala sa kanya ang pagiging malambot at marahan niya.

She avoided my gaze and continued eating her food silently. How gentle this woman is! Pakiramdam ko ay iniinsulto niya ako at tinatapakan ang pride na meron ako.

"Ma'am, kumain pa po kayo ng marami. Ang konti lang ng kinakain niyo, baka lalo ka lang magkasakit niyan," the maid said worriedly. "Ayaw niyo po ba ng mga nakahanda. Pwede pa naman po akong magluto..."

"No, I'm fine..." mahinang sagot niya.

I took the wine glass near me and sipped a little bit of wine. Itinapat ko sa kanya itong wine glass at mataman siyang tinignan mula doon. She looks very fragile, 'yung tipong kailangang hawakan ng punong-puno ng pag-ingat. A satisfied grin surpassed my lips, well I think I am the only exception.

"Ma'am..."

Tumayo ako at humakbang palapit sa kanila. The maid stepped backwards. Umupo ako sa silyang nasa kanang bahagi ng pwesto ni Shanela. Ngumisi ako ng makita siya na tumigil sa pagkain at natigilan.

"Iwanan mo muna kami," I ordered.

"Okay po, Sir..." aniya at lumabas na siya ng dining area.

Kinuha ko ang bowl ng kanin sa aking harapan tapos ay nagsandok ng marami at doon nilagay sa plato ni Shanela. Bigla siyang napatingin sa akin, nanatili lang naman akong seryoso sa aking ginagawa.

"A-anong ginagawa mo?"

Pagkabalik ko ng kanin ay 'yung ulam naman ang kinuha ko. "What do you want to eat? You should eat more..." seryosong saad ko sa kanya. I glanced at her, punong-puno pa rin ng takot ang kanyang mga mata.

"Ayoko na," mahinang sambit niya at inalis ang tingin sa akin.

"I didn't lock you in my house to make you hungry." I coldly said to her.

Binitawan niya ang mga kubyertos tapos ay tuminging muli sa akin. Her eyes are full of ensconced emotions covered by gentleness. Tila hinuhusgahan ako ng mga tingin niyang malalalim.

"Kung pakawalan mo na lang kaya ako?" she said, almost begging. Even her eyes look very hopeful. Like she's trying to convice me that what she suggested is the most perfect decision that I'll ever make in this lifetime.

I laughed sarcastically. How about, no?

Tumayo ako at mas lumapit pa sa kanya. Hinuli ko ang kanyang siko at marahan siyang hinatak patayo palapit sa akin. I can sense that sudden panic in her. Fear is now very evident in her eyes again.