The Vampire Prince and the Vampire Hunter

Chapter 34

Mistake

Astrid

Tahimik kong pinapanood ang eksena sa aking harapan. Maging si Clad ay ino-obserbahan lang ang mga pangyayari.

I wasn't actually surprise that someone wants to be Malcolm's apprentice. Ang ikinagugulat ko ay ang hilingin ito ng isang vampire hunter. Seriously? What is this boy thinking? He's a vampire hunter and then magpapatulong ka sa isang vampire?

"Nakiki-usap ako. Tulungan mo ako. Gagawin ko ang lahat ng gusto mo. I'll even pledge my allegiance to you. I'll be your friend, Master!" the hunter begged. Tiningnan ko ang mukha ni Malcolm na kagagaling lang sa pagkagulat. Mukhang tulad ko ay hindi niya ring inaasahan ang hiling ng lalaki.

Kumunot ang noo ni Malcolm at di ko inaasahan yun. I thought he would smirk or flash his sinister smile dahil may nagmanakaawang muli sa harapan niya. You know how much he loves watching someone in misery. Gustong gusto niya 'yung lamang siya sa iba. That's why that crease on his forehead surprised me! Bagkus ay nilagpasan niya lamang hunter at naglakad patungo sa kintatayuan namin

"Find someone else. I am not interested" aniya nang hindi ito nililingon

Ngunit mapilit ang hunter at nagawa niyang pigilan si Malcolm.

"Take your filthy hands off me!" Sigaw ng bampira sa kaawa awang hunter

"S-sorry!" Ani hunter, "Gusto ko lang talagang maging isang magaling na hunter, parang awa mo na!"

"Sinong tanga ang magt-train ng isang taong pwedeng pumatay sa kanya?" Malcolm laughed, a humorless one, "Your a hunter. I'm a vampire. We don't help each other, we kill each other. Isa kang malaking hangal para pakiusapan akong tulungan ka" he said, "Who are you exactly, vampire hunter?"

"A-ako si Vasil Zaragoza" the vampire hunter stuttered

Mas lumaki naman ang ngisi ni Malcolm, "So you're the infamous son of the general? I heard about you. You're comrades are always talking behind your back- laughing at you behind your back. I heard all about you when I was locked in that dungeon. Cause you know, I'm a vampire. Super sensitive hearing" tinapik niya pa ang kanyang tenga just to make a point, " And I think I know what's going on here. Do you really think I'll believe your lies? You want to be friends with me? Ha! If I know, you are just going to capture us to make your daddy proud"

He looked at me and then to Clad, "Let's go" aniya at saka umunang maglakad. Hinila naman ako ni Clad para makasunod na rin kami sa kay Malcolm who's leading the way. Ni hindi ko alam kung san niya kami dadalhin.

We walked in silence. Di ko magawang magsalita because I can see how pissed Malcolm is. He thinks he had it all figured out, huh. Naaawa ako kay Vasil. The boy looked sincere pero may point rin naman si Malcolm. Vasil is the son of the general? Hindi malabong mangyari iyong sinabi ni Malcolm.

Tumigil kami sa paglalakad nang masiguro naming nakalayo na kami sa parte ng gubat kung saan namin iniwan ang hunter.

"We'll spend the rest of the night here" deklara ni Clad at saka tumango si Malcolm.

"Matulog na kayo. Ako na lamang ang magbabantay rito" ani Malcolm at walang pasabi tumalon paakyat ng puno. Mabilis siyang nawala sa paningin ko.

"Hey" nilingon ko si Clad na nakangiti sa akin, "Matulog na tayo?" Aniya at tumango ako

Nahiga kami sa forest floor. Magkayakap.

"Do you think Malcolm was right? About that hunter?" Wala sa sariling naibulalas ko, ramdam ko ang pagdungaw ni Clad sa akin pero di na ako nag angat ng tingin sa kanya