The time had finally come. Andito na kami ngayong dalawa sa airport and I'm going inside in 5 minutes. Andito kaming dalawa sa pre-departure area hugging each other tightly.
"I don't want you to go."
"I don't want to go either. But I need to."
"I'll gonna miss you terribly sweetheart."
"Me too. Me too."
Silence enveloped us. This is the hardest goodbye I've ever had ever. Masakit pala talaga. Hindi pala OA sa pelikula. Iba pala talaga kapag nagpapaalam. Ang hirap. Parang ayoko syang bitawan. Ayaw ko nang lumayo pa sa kanya. But I need to be firm, ayoko na mas mahirapan kami kaya as much as I can, I am holding my tears back. Hindi nya ako dapat makitang umiiyak.
"Sweetheart, I need to go."
"No."
"I'll see you soon Sweetheart. I know we'll see each other again very soon."
"I'll follow you."
"I'll wait for you."
"My heart's with you sweetheart."
"Then take my loyalty and faith. I'll wait for you. I'll see you soon."
We kissed each other as if we never wanted to let go. Naramdaman ko na lang na may pumatak sa muka ko ang I'm very sure it isn't my tears. I smiled at him but he started to walk away.
I'll just pray to see you again Sweetheart. I promise to keep my loyalty and faith. I love you.
Nung makapasok ako at naghihintay na lamang ng boarding time, hindi ko na napigilan pa ang umiyak. Until one woman came near me.
"First time mo ba mahiwalay sa kanya?"
"Hindi naman po."
"Oh, newly wed?"
I nodded. Nakatingin pala sya sa singsing ko.
"Oh, I know how hard it was. But you need to be strong and have a trust on him."
I smiled and nodded at her. Sa pangkaraniwang pagkakataon sa ganitong oras na may kumakausap sa kin, siguradong dadaldal din ako at magyayabang pa ng kaunti but now is so different.
I wanted to preserve the good memories we had before I left. Everything is so surreal.
The day I booked my flight was the day I got depressed because my ex boyfriend had another baby. Sabi ko sa sarili ko, it's time to do my list. Hindi ko naman inakala na makakadalawa ako sa pagpunta ko doon. That #9 is an impossible dream for me. Palagay ko nga noon ay tatanda na akong dalaga gaya ng mga Tita ko. Actually ready na nga ako. After my 27th birthday papalitan ko na sana ang number 9 ko. But Jake happened.
Before I left SG nagpost na muna ako sa IG ko.
"You are the best birthday gift ever <3" (Kaela's birthday gift ever)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Pinost ko yung picture ni Jake nung nagswimming kami sa infinity pool ng Marina Bay. Nakatalikod sya nun at stolen shot yun. But it was heavenly. The feelings in the picture speaks nothing but pure happiness and contentment.
The travel was quite fast. Almost midnight na nung makaland ang eroplano. I've had a first class flight again courtesy of my husband. With all fairness, mabilis naman naibaba ang lahat ng gamit ko. Haii, bahala na lang akong magpalusot kay Mommy bakit andami ko dala.
Upon getting all my things, madali kong nakita si Papang. Tinilungan naman nya ako sa mga gamit ko at sinakay na nya sa kotse. Mommy's with him too pero tulog na tulog na si Mommy. On our way home I asked Papang if we could dine in somewhere.
"Kakain tayo Pang?"
"Gutom ka naman lagi eh. San mo gusto?"
"Pizza."
"Okay."
Dumaan na lang kami sa SLEX at doon na kumain. Nagreklamo pa nga si Mommy dahil antagal tagal ko daw. Kasalanan ko bang late yung eroplano?! At sobrang magmaaga sila ng pagsundo sa akin? Tsk. After namin kumain ay umuwi na kami.
"Saan ilalagay mga gamit mo?"
"Sa kwarto na lang po Pang."
"Bakit sa kwarto pa eh bukas naman ibabalik mo din yan jan? Pahihirapan mo pa Papang mo."
"Sa kwarto na lang pra maayos ko na. Hindi pa naman po ako inaantok."
Sabi ko then I helped Papang carry my things inside my room. Siguro nga nagtataka si Mommy kasi hindi naman talaga ako nagpapasok ng luggage sa kwarto. Dun ako sa sala mismo nagtatanggal ng gamit sa luggage. At andoon lang yun hanggang magalit na lang si Mommy kasi nagmumukhang kalat na doon.
Pero it's very different now. Madami kasi akong itatago at isa na dun ang marriage license ko, namin ni Jacobo Miguel Siegfreid.
Itinago ko din yung ibang pinamili nya sa akin gaya ng damit at sapatos na ginamit ko nung kasal namin. Itinago ko din ang bag kong LV. nakupo! matutuktukan ako ng sandok ng Mommy ko kung makikita nya yun. Itinago ko din ang ibang alahas kasama na ang kwintas na binigay nya. Nang masiguro ko na walang makikita si Mommy na kaduda duda sa luggage ko, hinayaan ko na yun sa baba ng kama ko.
Sa paghiga ko, muli kong tiningnan ang daliri ko kung saan naroroon ang engagement at wedding ring namin. It's real. This is real.
Kahit ano pa man ang gawin ko, hindi ako makatulog sa kwarto ko. Ilang araw lang ako may nakatabi, ngayon parang hindi na akk sanay. Kaya naisipan ko na lang na buksan ulit ang phone ko. Woah! andaming likes at comments ah?! Ah, mga naintriga lang pala dahil sa post ko. May ilan ding messages sa akin pero hindi ko pinansing lahat. Nireplayan ko na lang muna ang 2 bestfriend ko.
Zea: The who daw si guy na topless sa Marina Bay na gumagreatest gift? Kaela: Pili ka, wallet o intriga? Zea: Shut up na ako. See you tomorrow! Kukunin ko ang wallet ko! Lab yu!
Elle: Aba! Lumalovelife ang loka loka. Sino yun? Kaela: Pili ka, yung madami mong pinabili o intriga? Elle: See you tom! Kukunin ko lahat ng pinabili ko sayo! Thanks thanks! love you pows! haha
Ngayon, mainis kayo sa kakaisip kung sino ang lalaki sa picture habang ako, haii, namimiss ko na ang sweetheart ko. Namimiss din kaya nya ako?
