Kaela's POV
I woke up with a heavy head. Parang ang sakit sakit ng ulo at mata ko. Para akong galing sa matinding pagiyak. Pagiyak. Shit! At naalala ko, si Papang.
Pagmulat ko, agad kong nakita ang asawa ko.
"Sweetheart."
"Swertheart! Are you okay now? Is everything fine? Does anything hurt?"
I shaked my head. "Sweetheart, si Papang?"
"He's on your house now. He's good."
I cried again.
"Hush sweetheart, you want to see Papang?"
I nodded.
"You must be calm or else the doctor won't let you out. Sweetheart, please remember the baby. Okay?"
He hold my hand and together we touched that baby bump.
"We'll gonna see him soon, so, please, make yourself fine. For me, for the baby. Or else, Papang might get angry to me. So are you good now?"
I nodded.
"I'll fix the bills and call the doctor first okay? Then, we'll good to go."
Ilang minuto lang, nakabalik na agad si Jake kasama ang isang doctor.
"Hi Mrs. Seigfreid. Okay na po kayo? May nararamdaman po ba kayo ba masakit?"
"Okay na po ako. Wala naman pong masakit" sagot ko
"Okay Misis. You need to be very careful okay? Kahit na okay si Baby dapat laging careful si Mommy ha? I'll give you another vitamins you need to take, tapos, please milk at night okay?"
"Okay po doc. Osige, irerelease na kita."
She smiled at me. Tinulungan naman ako ni Jake na makaligo at magpalit ng damit. Almost 16 hours din akong tulog.
Sa ancestral house ibinurol si Papang para madami ang magaasikaso. Kaya dun na kami tumuloy. Upon seeing Papang in the coffin, hindi ko na napigilan at umiyak na ako ulit.
"Sweetheart." Niyayakap naman ako ni Jake na para bang ipinapasa nya sa akin ang lakas nya.
Nagmano kami kay Mommy at sa mga Tita namin.
"Okay ka na Kaela?"
"Opo."
"Mabuti naman. Hindi gugustuhin ng Papang mo na mapahamak ang apo nya sa paborito nyang anak."
I smiled at them. The wake will last up to 7 days. Hihintayin pa kasi ang mga kapatid nya sa abroad na umuwi.
On Papang's 4th day, dumating ang magulang ni Jake to pay respect. When they heard the news from Carleen, agad sila nagbook pauwi ng Pilipinas to check on me. Napagalitan pa nga si Jake dahil hindi nito sinabi. Pinagtanggol ko na lang na busy si Jake sa akin.
Jake never left myside during the whole wake. Sa gabi, hanggang 10:00pm lang ako at natutulog na, umuuwi ako sa bahay namin para duon matulog dahil marami nang tao kina Tita. Ipinapasama na lang sa amin ni Ate Nadia ang bunso nya para kasama naming matulog sa bahay. Sa umaga, 7:00 kami bumabalik sa ancestral house. At kahit napaliguan ko na si Fluffs, nakakatulog ulit sya sa byahe.
Nang bumaba kami, buhat buhat ni Jake si Fluffs kasi tulog na tulog pa rin. Paano kagabi, sa halip na matulog naglaro pa silang dalawa.
"Mukhang anak mo talaga yang si Fluffs."
"Haha. Kamukha ko no? Ang ganda nito paglaki."
"Ui Kaela, hindi ka naglalamay?" Bati ng pinsan kong si Lei
"Hindi eh. Bawal kasi." turo ko baby bump ko.
"Buntis ka?"
"5 months na."
"Ah."
Nung dumating yung iba pa naming kamag-anak ay binati kami. Ang iba, hindi ba kami kilala. Yung iba, bata pa kami huling nakita. Yung iba nag-abot ng pakikiramay. Madalas na mapagkamalang anak namin si Fluffs dahil hindi na sya humihiwalay kay Jake. On the 5th day, Papang's youngest sister came home. Si Ate Nadia na ang sumundo sa kanila. Nang dumating sya sa bahay, lahat kami ay umiiyak. Papang love her so much as if she's his first born. She actually breakdown seeing the coffin.
On the 6th day, nagkaroon ng tribute. It was a painful celebration. Maraming pinagawa ang nagorganize sa pamilya pero Jake doesn't want me to be involved in the activities dahil makakasama nga yun sa akin. Sa malamang kasi magiiyak na naman ako dun hanggang magbreak down. Andito kami ngayon sa kwarto at magkayakap. Umiiyak ako pero yung yakap ni Jake yun ang nagpapawala ng pagod. Nakatulugan ko na ang pagiyak habang yakap ko ang asawa ko.
The 7 day wake is so fast. Dumating na ang araw na ililibing na si Papang. Masakit. Hindi ko talaga kayang tanggapin. Iyak ako ng iyak. Habang nagmimisa, hindi tumitigil ang luha ko. My sisters gave their final respect. Kami ni Mommy hindi na pinagsalita. Masama sa aming dalawa ang mastress ng husto. Kanina binigyan si Mommy ng pangpakalma para hindi sya magwala. Ako, hawak ni Jake. Kalmado naman ako pero umiiyak.
As we bring Papang on his final resting place, we can't help it but cry our hearts in pain. Sinong hindi? I remember everything about him. My father is strict, sa aming tatlo, ako lang ang may kakayanang lokolokohin sya. Ako lang ang nakakasagot sa kanya. Ako lng ang nakakapagjoke sa kanya. Kaya ako nasabihang paboritong anak.
He always brings me to school and fetch me after. Nung elementary ako, dinadaan nya pa ako sa Jollibee at secret lang naming dalawa yun. I remember how I run to him everytime he'll start his car's engine na kahit malaki ang tsinelas ko o walang akong sapin sa paa ay sumasama ako sa kanya.
I remember every late calls to him so he'll fetch me wherever I was. I remember how I taught him how to use his phone. I remember the last phone I bought him and he was laughing because the case color was like candy blue. I remember when he dragged me out of the coffee shop nung makita nyang may kadate na ako. I remeber the things we shared.
Hindi kita makakalimutan Pang. I love you so much Pang.
That day, I cried on my husband's shoulder. I cried hard to take away the pain.
"Sweetheart, please be calm okay?"
Ate Nadia came near me after the ceremony.
"Kaela, tama na. Kumalma ka, tama na. It's not good for you to cry hard." Sabi nya sa akin
"Jake, pwede bang sa bahay muna tayo lahat matulog ngayon? Samahan muna natin si Mommy."
"Opo Ate." Jake said
"Tomorrow, let the doctor check on Kaela. Bumalik kayo dun sa talagang OBGyne nya para ma-asses sya ng ayos."
"Opo Ate."
That night, magkakasama kaming lahat sa bahay but things changed. Hindi na kami makukumpleto pa kailanman. We lost our father, we lost our man, we lost our first love.
