Psikopat Mafya[the wattys 2022] [Tamamlandı]

"Bu... Garip bir duygu."

Yağız dan devam-->

Bir yer nasıl olur da hem sevinçi hem de hüznü bir arada tutar ? Şimdi benim buraya sövemem mi yoksa şükretmem mi lazım?

Bade'nin sesi ile beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Hızla onu arabaya götürüp hastahaneye yönelmiştim. Aynı zaman da da Banu ablayı arayıp bize en yakın hastanenin ismini verip hemen gelmesini söylemiştim. Bade'nin yanında garson kızlardan biri vardı ve ona sürekli derin derin nefes alıp vermesini söylüyordu.

"Hadi güzelim bak böyle ımmm üff ımm üff (nefes alıp veriyo susun shbd) al ver, al ver" diyerek bende onun ile birlikte nefes alıp veriyordum. Kalp atışlarım çok hızlanmıştı korku,  heyecan, telaş hepsi bir aradaydı.

"Yağız geliyooo!" Bade her bağırdığın da daha hızlı sürüyordum arabayı. 

Sonun da gelmiştik. Hızla indim arabadan "Sedye getirin lan karım doğuruyo!" arka kapıyı açıp Bade'yi kucağıma aldım ve diğerlerinin dokunmasına izin vermeden sedyeye yatırdım. Hızlı bir şekilde hastahaneye girdik.

"Beyefendi eşiniz kaçıncı ayındaydı?" hem yürüyor hemde kadına cevap veriyordum.

"9.ayını yarın tamamlayacaktı"

"Doktorunuzu hemen çağırın beyefendi nakili bekleyemez hasta döl yırtılması başlamış bile" deyip Doğumhaneye girdi ve o kapılar yine yüzüme kapandı. Hemen telefona sarılıp Banu ablayı aradım. 

"Abla ......... Hastahanesine gel doğum başladı!" deyip kapattım telefonu. Ve yine aynı durumdaydıM. Beklemekten başka çarem yoktu yine.  Alışmıştım artık. En son ne zaman bekledim ? 1 veya 2 önce filan mı?  Ya da daha mı yakın? Ulan biz hep buralarda mı bekleyeceğiz? 

Hep Bu Durumda Mı Olacagız? 

Ama bu sefer iyi bir şey için beklemiyor muyuz? Oturduğum yerden kalkıp telefonumdan Tarık ve Elzem'i aradım ailelere haber vermeleri için. Eray ve Sinan çokdan gelmiş benim ile birlikte bekliyorlardı.

Yaklaşık 1 saattir bekliyoruz ve hala hiçbir haber yok içeriden. Bu  arada  Gizem, Rümeysa, Barbaros, Mert ve Eda'da buraya damlamıştı. Deniz de gelmişti tabii. Hepimiz bekliyordk. Başta mutlu olsak da sürenin uzun geçmesi hepimizi korkutuyordu. Banu abla içerideydi ama öyle işte...

"Ve Mutlu Son Bu Sefer" Kapılar açılmadan doğum haneden yüksek sesler gelmeye başlamıştı. Hepimiz ayağa fırladık. Bir kaç dakika sonra Banu abla kucağında bir battaniye ile dışarı çıktı. Banu ablanın kucağına bakmam ile battaniyenin yüzünü açması bir oldu. Gür saçlı gözleri yumuk ince dudaklı bir yüz ile karşılaştım. Aynı ben la bu?

"Bu?" verdigim tepkiye Banu abla gülümseyerek cevap verdi. "Bu senin oglun. Ama şimdi yavrunu yıkamam lazım. Merak etme bizzat ben ilgilenicem. Birazdan Bade'yi normal odaya alırlar"  deyip gitti. 

"Ulan. Baba mı oldum şimdi ben?"

"Baba oldun lan!" Sinan'ın bagırması ile sarılmam bir oldu.

 "Bizde dayı mı olduk La Eray?" dedi Deniz gülerek. "Valla öyle oldu kardeşim" deyip oda ona sarılmıştı. Kızlar da heyecanı kendi aralarında yaşıyordu. Mert de dahil herkes çok mutlydu. Baba oldm lan ben! Baba Oldum.!!!

Bu... garip bir duygu?

- 6 Ay Sonra -

Eda'dan devam --->

"Sinan öyle bez mi baglanır!" elimdeki bardagı sehpaya koyup Emir ile Sinan'ın yanına yaklaştım. Sinan'ı kıçımla kenara itip Emir'in karşısına dikildim. Hediye paketine dönmüş poposunu çözüp yeni bir bez aldım elime ve güzelce altını bezleyip hayvanlı tulumunu üstüne geçirdim. Onu kucagıma aldım ve koltuga oturdum. O sırada  fark ettim. Sinan bizi izliyordu.