Psikopat Mafya[the wattys 2022] [Tamamlandı]

"Sanırım Seviyorum"

Bade'den devam --->

Kafamı kaldırdığımda Baran'ı görmüştüm.

"Baran?" diyerek hemen kollarımı belinden çözdüm. O ise tam tersini yaparak elleri ile belimden daha sıkı tuttu. Ben kendimi çekmeye çalışırken bir an da telefonu çalmaya başladı. 

"Şimdilik kurtuldun ufaklık." diyerek ellerini belimden çözüp telefonuna uzandı. Hemen battaniyeyi onun üstünden alıp bir yastığı da köşeye koymuş gidip orada ısınmaya çalışıyordum. Baran ise bir şeyler getirmesini söylüyordu telefonda ki kişiye. Son istediği şey ise silahtı. Babam mafya olduğundan az buçuk bir şeyler biliyordum.

"Bana Glock 30'u getirmezsen seni öldürürüm."

"........."

"Afferim şimdi kapa" deyip telefonu kapamıştı. Tuhaf tuhaf gülerek bana bakıyordu. Bu cidden rahatsız edici.

"Ne bakıyorsun?"

"Bakamaz mıyım?"

"Hayır!"

"Hadi ama daha demin sımsıkı sarılıyordun bana. Hayırdır?" diyerek göz kırptı.

"Seni Yağız sanmıştım"

"Unut onu artık!"

"Nedenmiş o? Şimdi hayallerime de mi karışıyorsun!"

"Bu saatler senin son saatlerin ufaklık. Seni kurtaramayacak anla bunu"

"Sen onu tanımıyorsun. Beni kurtaracak o!"

"Hayal kurmayı bırak"

"Kıyafetlerimi ver bana"

"Nedenmiş?"

"Soğuk çünkü"

"Gel ısıtayım seni"

"Yok kalsın." diyerek battaniye ye daha çok sarılmıştım. Şuan Yağız'a, kızlara, çocuklara çok ihtiyacım vardı. Hatta babama. Çok çaresizdim. Kaçacak bir yerim yoktu. Son saatlerin demişti bana. Ölecek miydim? 

"Bade kalk gidiyoruz!"

"Nereye?"

"Soru sorma Bade kalk!"

"Kıyafetlerimi ver!"

"Belki ben öyle gelmeni istiyorum?" göz kırpmıştı yine.

"Pislik!" diye tısladığım da kıyafetlerimi yüzüme atmıştı. Eşofmanı ve tişörtü üstüme geçirdim hemen. Ne ara yarın olmuştu? Bir uyudum bir uyandım ve yarındayız. (Tamam saçma ama napam aklıma gelmedi sjsjsj :D) 

"Hadi geç" diyerek kolumdan tutup sürüklüyordu resmen beni. Yok yani bıraksa nereye kaçacağım ki? Arabanın önüne geldiğimiz de kapıyı açıp beni içeriye fırlattı. Kendisi de bindiğin de yola koyulduk. 

Çok uzun zamandır yoldaydık ve hala ulaşmadığımızı söylüyordu Baran.

"Hala gelmedik mi?"

"Bade sus artık! Daha üç saatlik yolumuz var" dediğin de ağzım 'o' şeklini almıştı. Bu deli nereye götürüyordu beni? Ölmeden önce son kez bizimkileri görseydim keşke. Son kez babama baba, kardeşime kardeşim, ağabeyime Denis diyebilseydim. İlk ve son kez Yağız'a seni seviyorum diyebilseydim keşke. Artık düşüncelerimi bir kenara atmalıyım. Uyumak belki de bir çağredir. Zaten sonsuza kadar uyumayacak mıyım? Biraz daha uyuyabilirdim sonuçta. Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.

Eray Boygar

Bade kaybolalı bir gün olmuştu ve biz hala onu bulamamıştık. Kızlara da bir şey dememiştik. Dünden beri her yerde onu aramıştık fakat bulamamıştık. Yağız ise hiç uyumadan her yerde onu aramaya devam etmişti Sinan ile birlikte. Biz kızlar şüphelenmesin diye eve dönmek zorunda kalmıştık. Bora Antalya'ya gitmişti. Zaten bunların sorumlusu o! Ne olurdu Badem'e evet deseydi? Ama artık bunun önemi yok çünkü Bade Yağız'ı seviyormuş. Her neyse gelelim konumuza.