Two Worlds In One Persona: The Cessation [COMPLETED]

TC2

KZ Monroe on the right -->

Peter's POV

"Oppa! (Kuya!) Wake the hell up!  It's already 8 in the morning." Pambubulabog ni Pau sa pagtulog ko. Badtrip. Badtrip. Ang pinakaayoko e yung binubulabog yung pagtulog ko.

"Tell me what the fuck is your problem?" Asar na asar kong tanong sakanya.

"It's already 8. My class is 9 ---"

"So?" Pang-iintriga ko. Paki ko kasi diba. Bwisit.

"Then I'll be late of course. I hate being late oppa! (kuya!)" Pag-iinarte niya. Putangina.

"Ok. I get it." Sabi ko. Tinatamad lang magdrive to. May driver's license na 'to e.  Istorbo. Mamayang 1 pa nga yung trabaho ko tapos binubulabog ako ng maaga. "What's the use of your stupid driver's license and your stupid car if you don't use it? I didn't buy the car for you to display or brag it to your friends. I bought it for you to use." Panenermon ko sakanya. Pinilit kasi ako nito dati na makakuha siya ng driver's license at bilhan ng kotse tapos hindi na pala niya gagamitin? Nakakainsulto yun ha. 

"No! Of course not. Can't you see my leg was badly injured because of the volleyball game yesterday?" Pagdadahilan niya. Pinakita pa niya saken yung paa niyang may bandage.

"Wait, what do you use in playing volleyball? Your feet? I'm not stupid Pau. Just tell me if you're not in the mood to drive. Stop lying. Just wait me downstairs." Wala na rin naman akong magagawa pero hindi tama yung nagsisinungaling pa sakin. Mungago.

"Mianhaeyo oppa. (Sorry kuya.)" Nagbow muna siya bago siya umalis sa kwarto ko at bumaba.

Naligo na ako at nagbihis. Nakakainis kasi tong kapatid ko. Nasa Korea kami ngayon pero english ang language na pinapagamit sa amin ng step-dad ko. Marunong din ako manangalog. Nanirahan kasi ako sa Pilipinas nung elementary ako, nung mga panahong buhay pa si mama.

Bumaba na ako. "Let's go. Faster, it's already 8:15." Sabi ko sakanya. Sumunod naman siya agad at sumakay na rin sa kotse KO. Dinirive ko na siya papunta sa Seoul University.

"Oppa. (Kuya.) Where's appa? (dad?)" Tanong niya sa akin.

"As usual, he's always busy working in the company." Plain kong sagot sakanya.

"What company?" Tanong niya ulit.

"Uh.... Oh! Oh! We're already here." Palusot ko. Buti na lang talaga at nandito na kami. "Get out. Faster."

"But you didn't even answer my question ---" Binuksan ko na ang pinto ng car ko at tinulak na siya palabas kaya wala na siyang ibang nagawa kundi ang bumaba na lang.

"It's already 8:20. You said you hate being late right? So annyeong (bye). Goodluck on your day!" At pinaharurot ko na yung kotse ko. HAHAHAHAHA! Natakasan ko na siya.

Dumeretso na ako sa Panda Company. Yan yung tinatago ko kay Pau. Bawal pa kasi niyang malaman, bata pa siya. Andito na ako ngayon sa Panda Company. I'm one of the top agents here, I'm agent XY. Ako rin minsan ang hacker sa mission namin pag tinamad akong umaksyon. Now you know be quiet or else, I'll kill you. Naglalakad ako sa lobby ng makita ko si Boss. Nung nakita niya ako lumapit siya agad sa akin.

"Oh! There you are XY. I'm glad to see you here. Why so early? By the way, we have two missions for you." Sabi ni Boss sa akin.

"Really? Wow then what is it?" Tanong ko. Minsan lang kasi sila magbigay ng two missions ng sabay dahil sa dami ng agents sa company na to nagkakaagawan pa nga minsan ng missions e.