ANUNCIO

9. Bölüm - Balık da çok sevimliydi üstelik

** Ben yine bölüme ve fice cuk diye oturan şarkı buldum dljnfk şarkıların sözlerine bakmak çok işime yarıyor ve siz de dinleyin ya da en azından sözlerini okuyun derim daha etkili oluyor her ne kadar bu internetle zor olsa da eheheh**

"Demek sancılar başladı." Doktorun endişeli bir şekilde anlattığım onca şeyden sonra dün yaşananlara verdiği ilk tepki bu olmuştu.

"Bu... İyi bir şey mi?" Luhan her ne kadar bana az çok artılarını ve eksilerini anlatsa da bir doktorun ağzından kesin cümleler duymaya ihtiyacım vardı. İyi bir şeyler olduğunu bilmek istiyordum.

"Yani... Aslında bu biraz karmaşık bir şey diyebilirim. Luhan da tıpkı kadınlar gibi bu süreçte sürekli bir genişleme ve büyüme evresine giriyor. Fakat biliyorsunuz ki bir erkek ile kadının vücudu, değişimleri, hatta gelişim evreleri bile doğduğu andan itibaren aynı değildir." Duraksayıp yüzünü farklı şekle sokarak muhtemelen nasıl anlatması gerektiğini düşünüyordu. Ben ve Luhan ise o anda merakla söyleyeceklerini bekliyorduk.

"Size şöyle açıklayayım. Hamile insanların vücutları hiçbir zaman bir önceki gün gibi olmaz. Bunu Luhan da az çok hissediyordur, öyle değil mi?" Luhan'a bakarak sorduğunda sadece başıyla ufak bir onay vermişti ve doktor bunun üzerine gülümseyerek devam etti. "İçten içe bebek için alan yaratılır, kilo alırlar, zamanla bebek de belli oranda büyür. Luhan'da da durum bu şekilde ilerliyor. Yani, ufaklığın normal günlük gelişmeleri onun vücuduna kilo almak gibi etkiler bıraktığı için bebeğe yer açılırken bunu çok da fazla hissetmiyor. Tabii, bu durumun senin açından olumsuz tarafı da kadınlarınkine göre daha yavaş bir şekilde ilerleme kaydediyor olman. Bebek büyüdükçe daha fazla alan istiyor ve haliyle ilerlemen yavaş olduğu için de bunu aynı hızda karşılayamıyorsun. Sonucunda da bir anda günlük olanlara göre çok daha hızlı bir şekilde bebek kendine yer açıyor. İşte o acı da bu olay gerçekleşirken iç organlarının kısa bir süre sıkışmasından kaynaklanıyor."

Doktorun anlattığı tüm bu şeyler fazlasıyla beyin yakıcı ve karmaşıktı. Ama aslında ne demek istediği bir o kadar da netti. Bebek kendine yer istiyordu fakat Luhan'ın vücudu bu isteğin hızına yetişemiyordu. Sanırım bu kadarını doğru anlayabilmiştim.

"Peki, bu sancılar sürekli olacak mı? Yani, araştırma yaparken bir yerlerde gittikçe arttığını okumuştum da..." Luhan yerinde kıpırdanıp gergin bir şekilde sorduğunda önce onun yüzüne bakmış ve yaşadığı ufak tefek korkuları gördükten sonra vereceği cevabı daha iyi duymak için doktora yüzümü geri döndürmüştüm.

"Evet, doğru. 3. aydan sonra her şey daha da hızlı bir hale geleceği için ara sıra bu tarz sancılarınızın olması son derece normal. Hatta doğum yaklaştıkça bunlar oldukça sık olmaya başlayacaktır."

"Peki, bu durumda ne yapmamız gerekiyor? Dün... Luhan çok fazla acı çekiyordu. Bunu azaltmanın bir yolu yok mu?" Doktor sorduğum soru yüzünden suratındaki tebessümü silip başını olumsuz anlamda salladı.

"Maalesef yok. Eğer erkek olmasaydı bir şekilde ilaçlarla azaltabilirdik ama erkek hamileliğinin ne getireceği hiç belli olmadığı için ilaç kullanamayız, çok riskli. Bu hem Bay Lu'ya hem de bebeğe zarar verebilir. Yani, bu durumda yapabileceğiniz tek şey sabırlı olup, organların o 1-2 dakikalık süre içerisinde yeni yerlerine alışmasını beklemekten başka bir şey değil." Ortamda bu cümlelerden sonra bir süre sessizlik olduğunda Luhan endişesi sesine yansır bir şekilde konuşmaya başladı. (Daha ne kadar saçmalayacaksın diyordu okurlar ama Kübra durmuyordu, yardırıyordu.)

"Bebeğe... Bir şey olmaz, değil mi?"

"Dün sancı sırasında ne yaptınız?" Luhan tekrar sancıyı hatırlayıp suratını ekşittiği için onun yerine ben anlatma gereği duymuştum. Zaten o anda ne yaptığının pek bilincinde olduğunu da sanmıyordum.