Hooligans: Life is Hard || Z.M. (sequel Hooligans)

41

Siedziałam przed salą gdzie był Jake. Cały czas do moich oczu cisnęły się łzy. Po chwili poczułam jak ktoś mnie przytula. Po charakterystycznych perfumach poznałam swojego narzeczonego. Wtuliłam się w niego i zaczęłam ściskać w dłoniach jego koszulkę. 

- Nie płacz.- powiedział obojętnie i zaczął pocierać moje plecy, żeby mnie uspokoić. 

Wiedziałam, że robił to od niechcenia. Odsunęłam się od niego i spojrzałam w jego oczy. Jego źrenice były rozszerzone. 

- Wyjdź stąd.- otarłam łzy i powiedziałam nie patrząc na chłopaka. 

- Dlaczego? 

- Jesteś naćpany. 

- O czym ty pierdolisz? Nie jestem naćpany kobieto.- prychnął. 

- Jesteś. 

- Nie jestem.- warknął łapiąc mnie mocno za ramie. 

- Puść.- powiedziałam czując ból. 

- Nie mam zamiaru.- posiedział mi na ucho oschłym tonem i ścisnął mocniej moje ramie. 

Zaczęłam się bać. Wiedziałam, że naćpany Zayn to bardziej agresywny, nie mający pohamowania, władczy człowiek. 

- Zayn, puść.- spuściłam głowę, żeby na niego nie patrzeć. 

Chłopak puścił moja rękę. Patrzył na mnie z lekkim przerażeniem. Tak jakby wiedział, co zrobił i, że się go boje. Spojrzałam na niego. W jego oczach widziałam, że żałuję, że się martwi... Po chwili patrzenia w jego oczy chłopak zacisnął szczękę i pięści. Podniósł się i po prostu ruszył do wyjścia ze szpitala. 

* Kilka godzin później * 

Siedziałam cały czas pod salą w której był Jake. Nadal nie miałam, żadnych wieści na jego temat. Sonia zabrała Mary dwie godziny temu do siebie. W końcu wyszedł lekarz i powiedział, że z małym wszystko w porządku. Kiedy zapytałam czy mogę do niego wejść lekarz powiedział, że wypisuje malucha od razu do domu. Ucieszyłam się i podziękowałam lekarzowi. 

Po godzinie byłam już ze swoim synem w domu. Weszłam do domu. W salonie świecił się telewizor. Na narożniku spał Zayn. Miał poduszkę i kołdrę. Poprawiłam sobie śpiącego na rękach Jake'a i wyłączyłam telewizor. Na stole leżało trochę rozsypanego białego proszku, karta kredytowa i kilka banknotów. Do tego whisky i szkicownik. Położyłam pilota z powrotem na stole i zaniosłam swojego syna do jego pokoju. Położyłam do łóżeczka i ponownie zeszłam na dół posprzątać syf pozostawiony przez mojego narzeczonego. 

Teraz siedział na ziemi oparty o narożnik i właśnie rozsypywał trochę białego świństwa na stół. Podeszłam do niego. 

- Jeżeli to weźmiesz...- wypuściłam powietrze z płuc i zacisnęłam pięści- ... Możesz zapomnieć o mnie i naszych dzieciach. 

Spojrzał na mnie.

- Rose ja...- powiedział. 

- Nie tłumacz mi nic.. Tylko zsyp mi to na rękę, albo z powrotem...- przerwał mi. 

- Ja... Rose, zrozum... 

- Albo to gówno albo rodzina. Wybieraj.- powiedziałam stanowczo. 

Widziałam, jak się waha. 

Po dłuższej chwili, z wielkim oporem, zgarnął to co wysypał na rękę, wziął cały narkotyk do ręki i z wielkim trudem ruszył do zlewu i wysypał tam wszystko. Przepłukał ręce i wyrzucił sakiewkę po narkotyku do śmieci. Podeszłam do niego. 

- Przepraszam.- powiedział i spojrzał na mnie. Starał się panować nad swoją agresją spowodowaną nie zażyciem narkotyku.

- Zamknij się.- położyłam mu palec wskazujący na ustach- Więcej masz tego nie robić. 

- Postaram się. 

- Mam nadzieję.- przytuliłam go. 

Chłopak od razu odwzajemnił mój gest. 

- Uzależniłeś się od narkotyków?- odsunęłam się kawałek od niego. 

- Błagam nie praw mi morałów. 

- Kto ci je dał?- westchnęłam. 

- To nie ważne. 

- Mów.- spojrzałam w jego oczy. 

- Nie każ mi mówić. Błagam.- jęknął. 

- Dobra. Nie chcesz, to nie mów. Tylko obiecaj mi, że nigdy prze nigdy tego już nie weźmiesz. 

- Obiecuje. 

- Tylko tyle?- mruknęłam nie zadowolona. 

Zaśmiał się i pocałował mnie namiętnie i czule. Zarzuciłam mu ręce na szyję, a po chwili poczułam jak łapie mnie za nogi i sadza na blacie. 

 - Teraz nikt nam nie przeszkodzi.- powiedział odrywając się na moment ode mnie, a po chwili ponownie znaczył nasze usta razem, a dalej już raczej wiadomo co się stało....

---

No i mamy ostatni rozdział :P Mogłabym wrzucić dziś epilog, ale to zależy czy chcecie.. Nie jestem w 100% zadowolona z niego, ale myślę, że jest ok.

No dobra... Możecie tu zostawić swoją opinie o rozdziale lub całym opowiadaniu oraz oczywiście czy chcecie dziś epilog tego opowiadania :)

Nie przedłużam już.. 

Przepraszam za błędy i do zobaczenia :)

Inne opowiadania:

►Hooligans || Z.M. ~ Ale to raczej znacie XD

►Hooligans: Life is Brutal || Z.M. [ZAKOŃCZONE]

►Random Knowledge || Z.M. [ZAWIESZONE]

►Wyzwanie: Psychiatryk