Grondia

Bölüm 47 'Yok Et.'

'Yok et.' Sanki başından beri böyle denmesini bekliyormuş gibi harekete geçiyorum. Tanıdık geldiği halde zihnimin algılamaktan aciz olduğu kişiye karşı saldırıyorum. Boş bir yumruk gönderiyorum. Hızlı olmayan yumruğumu fark ettiklerinde geriye çekilerek kaçtılar. Havayı dövmüştüm. Düşünmeden bir kez daha saldırdım. Boşa bir yumruk daha.

Sonunda tanımayı becerdiğim Isal, Yuo' yu bırakarak bana döndü. Bağırarak bir şeyler desede kalbim dinlememe izin vermemişti. Saldırmak için atıldım. Yıkılmışlığım simgesi gibiydi yumruklarım. Güçlü ama yorgun... Isal sıyrılarak karnıma geçirdi. Bir kez daha uçuyorum. Lakin bu sefer bir fark var. Çalışmayan zihnim bir anda harekete geçmişti. Yığıldığım yerden hızla kalkıyorum. Bu sefer her şey farklı.

Fırladığım gibi yumruğum Isal' ın çenesinde patlıyor. Beklememiş olmalı ki açık bırakıyor. İkinciye aynı yere geçiriyorum. Geriye yıkılan bu sefer Isal olmuştu. Zihnim harekete geçmiş olsa da tam kendime gelememiştim. Dalgın dalgın Yuo' ya bakıyorum. Daha şiddetli ağlıyor. Benim yüzümden mi? Benden korktuğu için mi? Belki de Isal' e saldırdım diye.. Bir umut bana dediklerinden pişman olduğu için olabilir mi? '' Isalı rahat bırak katil! '' 

Ufacık umudum havası kaçan bir balon gibi sessizce söndü. Güneşimi engelleyen bulutlar artık fırtına bulutuna dönmüştü. Üzerlerindeki yükü atmak istiyorlardı. Ve ben onlara izin verecektim. Ayağa kalkan Isal' e sertçe yumruk atmak istedim ama kendine gelmiş olmalı ki bileğimi tutarak engel oldu. Sıkı kavramasını gıdam umursamadan diğer elimle suratına geçirdim. Dudağını patlatmış olmalıyım ki ince bir kan dudaklarından aşağıya süzüldü. Yuo' nun bağırışını kulak ardı ederek bir yumruk daha attım.  

'' Dur Ryuu. Kendinde olmadığını biliyorum. Pişman olacağım bir şey yapmama izin verme ve dur. '' Kendimde değil miyim? Boğazıma oturan yumru hala yerindeydi. Kafamı sağa sola salladım. Sonuna kadar kendimdeydim. Kavrayışından kurtularak bir yumruk savurdum. Vurmama izin vermeyip bileğimden bir kez daha tuttu. Diğer elimle vurmak istemiştim ki benden önce davranıp karnıma yumruğunu indirdi. Canımı acıtsada umursamadan bende vurdum. Çenesine yediği üçüncü yumruktu bu. Mırıldanarak küfür etti. Duygusuz yüzümde minik bir sırıtış pehdaylandı. Bileğimi elinden kurtardım. Tekrardan tutmasına fırsat vermeden karnına geçirdim. Aldığı nefesini kullanmasına izin vermeden çenesine bir tane daha geçirdim. İyice sinirlenmişti. İki kolumu birden tutup kafayı gömdü.

Şapşal gibi yalpalayarak geriye yıkıldım. Ne yaptığımı kendim bile bilmiyordum. Yerden destek alarak doğruldum. Gücümü yumruğuma aktarırken az önce attığım yumruklardan kat kat daha güçlü darbemi Isal' e gönderdim. Diğer darbelerimden farklı olduğunu anlamış olmalı ki hızlı davranıp sıyrılmıştı. Karnıma aldığım darbeyle duraksadım. Bir saniyelik duraksamamla beraber çeneme yediğim sert yumruk yere yıkılmamı sağlamıştı. Küfürler ede ede yerden kalktım. Silkelenerek kendime gelmeye çalışıyordum. Dikkatimin dağınıklığından yararlanan Isal çeneme bir kez daha geçirerek yerle öpüşmeme olanak verdi. 

Yere yığıldığımda izleyicilerin tarafına kayan bakışlarıma tanıdık bir sima yakalandı. Bu arenaya dalmak üzere olan Toun' du ! '' Sakın Toun! '' Boğazımdaki yumruya rağmen Touna bağırdım. Bu işe karışmalarını istemiyordum. Geçmişimle alakalıydı bu konu. Her ne kadar Isal geçmişimde olmasa da. '' Sen de yeter be! '' Birden yerimde doğruldum. İçimde yükselen öfkeyle Isal' e sert bir yumruk geçirdim. Vuruşumun üzerine çenesinin kenarından biraz daha kan akmıştı. Sinirlenmeye başlıyordu. Gücünü salarak üzerime baskı kurmaya başladı. Gökyüzü Kaynak Alemi! Onun baskısı Gökyüzü Kaynak Alemindeydi!

Bacaklarım titremeye başlamıştı. Sırf baskısı yüzünden asla ona diz çökmeyecektim. Güneşimi engelleyen bulutlar gürlemeye başladı. Daha fazla dayanamazdım. Elim göğsümde uzun süredir duran kolyeye gitti. Milenanın sözleri zihnimde yankılanıyordu. Güç patlamasını kontrol edememe ihtimalim fazlaydı. Duraksamadan kolyeyi çekerek ipini kopardım. Kolye boynumdan çıktığı anda gözlerim kararmıştı...