Grondia

İkinci Kitap: Bölüm 3 Kim?

Güneş yavaş yavaş ufukta kaybolmaya başlamıştı. Son parlaklıkları çevreyi aydınlatırken çoktan şehirdeki dükkanlar kapatılmış, şehir halkı evlerine dönmüştü. Sokaklarda yabancılar ve evsizler dışında kimseler kalmamıştı. Sokaklardan birisinde sırtındaki peleriniyle ilerleyen birisi vardı. Siyah pelerini karanlıkla uyum sağlamış insanların onu zor fark etmesini olağan hale getirmişti. Sırtında devasa bir kılıç taşıyordu. Buz mavisi gözleri boş bakışlarla çevresini tarıyordu. O günün üstünden bir ay geçmesine rağmen hala gözleri düzelmemişti. İyileşmek için yapması gereken son derece kolay olsa da getirdiği yan etkilerde çok fazlaydı.

Bu kişilik rahat ilerlemesine rağmen gergindi. Buraya büyük babasıyla konuşmak için gelmişti. Yeşil Dağ Şehri... Eski ve artık sevmediği anılarla dolu şehir. Öfkesine rağmen rahat tavırlarını bozmadan ilerlemeye devam etti. Onu gören kişiler ya pelerininden dolayı ya da soğuk bakan gözlerinden dolayı bakışlarını üzerinde fazla tutmaya cesaret edemiyorlardı. Sonuçta Yeşil Dağ şehri çok küçük bir yerdi ve güçlü insanlar azınlıktaydı. Tehlikeli birisi kesinlikle kışkırtılmamalıydı.

Sonunda duran pelerinli genç, Ranz Ailesinin mülküne bakmaya başladı. Büyük bir araziydi gözünün önünde. Sabahtan çiseleyen yağmur çevrenin hoş bir kokuyla sarılmasını sağlamıştı. Yerler güneşin son ışıklarının su parçalarından sekmesiyle parlak bir görüntüye sahipti. Pelerinin şapkasını çıkaran genç hüzünlü bir tebessümle göremediği etrafa bakındı. Bu genç Ryuu' dan başkası değildi.

Sadece karanlığı gören gözlerine rağmen görüntüyü anılarından canlandırabilmişti. Hafifçe enerjisini yayarak belli bir alan içindeki her yeri ezberledi. Sanki görebiliyormuş gibi ilerlemeye başladı. Bu yöntemi diğer kendisinden öğrenmişti. Ayrıca ona bir isim vermesi gerektiğini düşündüğünden beraber Kyru olmasına karar vermişlerdi. Kyru' nun öğrettiği bu teknik sayesinde sanki görüyormuş gibi hareket edebiliyordu. Tekniğin sırrı enerjini tamamen yayarak çevredeki ufak bir ayrıntıyı bile fark etmekteydi. Bundan sonra görmemesi bir şey değiştirmiyordu. Lakin bu tekniğinde bir zayıflığı vardı. Sadece genel itibariyle çevresini fark etmesini sağlıyordu. Çok çabuk gerçekleşen olayları fark edemiyordu. Ya da renk gibi belirteçleri.

Ryuu daha fazla beklemesinin gereksiz olduğunu bildiğinden hareketlendi. Adımlarını dikkatle atarken takılmamak için direniyordu. Bir kaç kez tökezlese de düşmemeyi başarmıştı. Hala alışamamıştı. Gözlerine o kadar güvenirken bir anda onları kaybetmek attığı adımları zayıflatmıştı. Yine de pes edecek birisi değildi. Gözlerini geri almak için hayatını riske atmaktan çekinmeyecekti.

Ryuu' yu ilk gören ondan nefret edenlerdendi. Hgako denilen bu kişi ondan bir yaş büyüktü. Güç seviyesi 1. Seviye Temel Kaynak alemindeydi. '' Bakıyorumda klanın çöpü geri dönmüş. '' Keyifli sırıtışıyla Ryuu' nun bedenini inceledi. Gözlerine gelene kadar bir şey hissetmese de gözleriyle karşılaştığında şoka uğramadan edememişti. Onun gözlerinde bir sorun vardı. Gözlerinin görmesine izin veren kaynak damarlarında enerji akışı yoktu. Yüzünde keyifli bir sırıtma belirdi. Hoşuna gitmişti. '' Üstüne görme özürlüsü olarak dönmüşsün ha. Gerçekten bu kadar yüzsüz olacağını düşünmemiştim. '' Ryuu' nun yakışıklı yüzünü ve kaslı vücudunu gördükçe içinde artan kıskançlığa daha fazla dayanamayan Hkago eskisi gibi Ryuu' ya zorbalık yapacaktı. Ryuu' nun göremeyeceğini bildiğinden hızlı bir yumruk savurdu.

Ryuu çok hızlı gerçekleşen şeyleri fark edemezdi ama Hkago' nun yumruğu onun için değil hızlı bir hareket olarak zor sayılıyordu. Hafifçe eğilerek yumruğun boşa çıkmasını sağladı. Eski zamanlardan kalan hıncını almanın zamanı geldiğini düşünüyordu. '' Demek ailenin çöpü ha? Sen ne cüretle bunu söylemeye cesaret ediyorsun? '' Kaynak enerjisi sınırlama olmadan bedenini sarmalamaya başladı. Ortaya çıkan gücün şiddeti kontrolsüzce çevrede yayılıyordu. Yeryüzü kaynak aleminin sınırlandırılmadan yayılan baskısına karşı nasıl olurda basit bir Temel Kaynak Alemindeki biri karşı koyabilirdi? Hkago boylu boyunca yere devrilirken korkudan bilincini kaybetmişti bile...