The Enemies (COMPLETED)

Chapter 48

Caitlyn

"Upo muna tayo," turo ko sa bench at sabay kaming umupo. 

"What is it? Mukhang seryoso yan ah," patawang sabi ko sa kanya. Ang serious kasi ng mukha nya, nakakapanibago. 

"Uhmm, kayo na ba ni CJ?" wow, masyado yata syang straight to the point. Nabigla ako sa tinanong nya. 

"Pwede ba kitang...mahalin?"

Argh. Bakit pumapasok sa isipan ko yung sinabi nyang yun? 

"Cait?" muli nyang pagtatanong. Hindi ko pa pala nasasagot yung tanong nya. 

"Huh? Sorry," nahiya ako sa kanya bigla. Dahil para syang napahiya sa nagawa ko. 

"You know? Kung ayaw mong sagutin, okay lang." then he smiled, a genuine one. 

"Uh-uh, h-hindi! Uhm, it's okay." i heaved a sigh bago magsalita ulit. 

"Honestly? Di ko alam...siguro, di ko sya napapansin these past few days, busy din kasi ako. And last communication namin is yung nakita mo kami." nahiya ulit ako sa kanya. Hindi ako sanay na nakikita nya kaming magkasama. 

Feeling ko, may something.

"Awkward kayo?"

"Sa tingin ko? Hindi. Sadyang wala lang communication and I won't let us to be like that. 

"Bakit hindi mo alam kung may feelings ka ba sa kanya o wala?"

"Nalilito ako..." mahina kong sabi. Parang nawawalan na ako ng lakad na magsalita ng maayos. 

"Saan? Bakit?"

"Ewan ko, siguro, ayoko lang na masaktan ulit kaya hindi pa ako sure."

"Psh. Makaiba sila ni Zach. Wag mo kaming itulad sa kanya."

"Kami?" nagtataka kong tanong. Did I heard him right? 

"Yes you heard it right, 'kami'." yung totoo? Mind reader ba sya? 

"I love you, Caitlyn..."

Napanga-nga nalang ako sa sinabi nya. Really? 

"Mahirap mang paniwalaan pero, mahal kita, sobra."

"K-kelan pa?" shocks nauutal ako. I was really shocked right now. Parang iba yung epekto sakin nito unlike sa dalawang beses na confession ni CJ sakin. 

First, nung time na na-ospital si Julia. Second, nung time na nag date kami. Right exactly at this place. Confession place ba 'to?

"Alam mo nung time na nakita ko kayo ni CJ, nagselos ako, sobra. To the point na nasabi ko mismo sa ate nya na gustong gusto kong saktan yung lalaking yun dahil sa selos. 

"Si Julia?" tumango lang sya sakin at nagsalita ulit.

"Sorry, sorry dahil naisip ko yun. Hindi ko naman talaga sya gustong saktan eh, nadala lang ako sa galit ko." 

"Wala eh, sobra din akong tinamaan." 

"Uhmm, thank you. Thank you kasi nandyan ka palagi para sakin, tuwing kailangan ko ng tulong, you're always there for me."

"Thank you din. You are the reason why am I happy right now." napangiti ako bigla. 

"Uhmm, can I court you?"