Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

4

Pov Dioni

'Wacht Anne.. wat?' vraag ik geschrokken. Ik kijk naar haar terwijl de tranen in haar ogen prikken. Ik ben overdonderd door haar woorden, dit had ik niet achter dit meisje gezocht.. 'Mijn leven was alles behalve perfect.' snikt ze en ze verdwijnt haar kamer in. Even twijfel ik of ik achter haar aan moet gaan, maar dat is niet wie ik ben en ik zou haar niet kunnen troosten. Ik maak mijn sigaret uit in de asbak waarvan ik weet dat Annefleur er een hekel aan heeft. 

'Fuck!' schreeuwt Samuel en hij springt op van de bank. Ik begin te lachen, 'Jammer Sam!' schreeuw ik. Samuel heeft van me verloren met Fifa. Ik kijk even naar de deur van Annefleur haar slaapkamer. Ik weet dat ze nu achter haar bureau zit te mopperen over ons geschreeuw, zo is ze nou eenmaal. Dat weet ik en ik ken haar pas een week. Ik heb haar na gister niet meer gesproken, maar ik ben wel nieuwsgierig naar haar verleden. Wat draagt dat onschuldige meisje met zich mee? Samuel staat op. 'Ik zie je vanavond op het feest.' zegt Samuel en ik knik. 'Komt zij ook weer?' vraagt hij en hij knikt naar Annefleur haar deur. 'Anne? Op een schooldag? Ik denk het niet, ze is geen feestmeisje, meer een nerd.' antwoord ik en hij knikt.

Pov Annefleur

Ik drink mijn beker leeg. Hier sta ik dan, voor de tweede keer op zo'n stom feest. Ik weet eigenlijk niet waarom ik ben gegaan. Ik hoorde Dioni en Samuel er over praten en toen ging het vanzelf. Ik denk dat ik hier vooral ben om Dioni te volgen, hij is anders.. dan andere jongens.. Of om hem te bewijzen dat ik wel kan feesten, wat ik eigenlijk niet kan. Ik zie Dioni en zijn vrienden bij de pooltafel staan. Ik pak mijn derde drankje, ik weet niet eens wat ik drink maar ik weet dat ik deze avond anders niet door kom. Ik weet dat ik beter terug naar de universiteit kan gaan maar iets in me zegt dat ik Dioni moet blijven bekijken. Ik haat hem, maar toch mag ik hem diep van binnen wel, alleen hoeft hij dat niet te weten. Ik hoor Dioni schreeuwen, 'Ach hou je bek eikel!' schreeuwt hij tegen een jongen. Waarom schreeuwt hij op eens? Voor ik het echter door hebt duwt Dioni de jongen op de grond en hij beland boven op hem. Hij geeft de jongen een klap en al snel veranderd het in een vechtpartij. Na een tijdje heeft Cassius het lef Dioni van de jongen af te trekken. Dioni loopt het huis uit, waar sloeg dat op? Zonder te twijfelen loop ik achter hem aan naar buiten. 'Dioni.' zeg ik en hij draait zich om. Zijn voorhoofd bloed en zijn knokkels liggen helemaal open. 'Wat wil je Anne?' zucht hij. 'Waar ging dat over?' vraag ik nieuwsgierig en Dioni zucht even. 'Hij zei dingen die hij niet had moeten zeggen.' antwoord hij. 'Over wat?' vraag ik nu nog nieuwsgieriger. 'Dat gaat je niks aan.' snauwt hij. Ik deins iets achter uit vanwege zijn reactie. 'Laat me je helpen.' zeg ik wijzend naar zijn bloedende voorhoofd. 'Waarom wil jij me helpen?' vraagt hij bot. 'Gewoon, omdat ik zo ben opgevoed.' lieg ik om te verbergen dat ik eigenlijk graag bij hem ben, hoe vreselijk hij soms ook is en ik trek hem mee naar binnen naar de badkamer. Ik maak een washandje nat en druk die tegen de bloedende wond op zijn hoofd. Ik zie zijn gezicht betrekken, 'Waarom help je me Annefleur?' vraagt hij, dit is de eerste keer dat hij me Annefleur noemt. Ik haal mijn schouders op, 'Omdat we beide dronken zijn en dit morgen toch wel weer kwijt zijn?' breng ik hem op het idee en hij knikt. 'Annefleur.' begint hij terwijl ik de wond schoonmaak. Ik kijk hem afwachtend aan en ik zie dat hij moeite heeft met het stellen van zijn vraag. 'H..Heeft je vader je.. verkracht?' vraagt hij. Ik slik de tranen die omhoog komen weg en knik dan. Ik weet dat hij alleen maar zo veel medelijden toont omdat hij dronken is, morgen is hij het weer kwijt. 'Het spijt me.. Dat ik die dingen zij over dat je leven perfect was.' mompelt hij. Ik kijk hem wat verbaasd aan, 'Ik ben dronken.' zegt hij vlug en hij staat op alsof hij op eens weer weet waar hij mee bezig is. Hij kijkt me even aan en ik kijk in zijn bruine ogen. Het is alsof mijn hart op eens op hol slaat en hij glimlacht even. 'Eigenlijk ben je niet zo vreselijk, Annefleur.' zegt hij zacht. Ik lach even, 'Dank je.. Denk ik.' grinnik ik en hij glimlacht. 'Oh dat je het even weet, ik noem je alleen Annefleur omdat ik dronken ben. Morgen ben je weer gewoon Anne.' grijnst hij en ik rol met mijn ogen. Ik wil de badkamer uit lopen maar hij pakt mijn pols vast. Ik kijk hem aan, 'Anne..' begint hij. Ik kijk naar zijn lippen en zonder dat ik er controle over heb druk ik mijn lippen op die van hem.