Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 44

Pov Annefleur

Ik loop de badkamer, waar Dioni onder de douche staat in en leg de bokser, trui en joggingbroek neer. 'Anne.' klinkt zijn stem tussen het geluid wat de waterstralen door. Hij draait de kraan uit en stapt uit de douche. Ik geef hem een handdoek en hij slaat hem om zijn middel. 'Wat is er?' vraag ik zachtjes. 'Ik meende alles wat ik zei. Ik doe je pijn, en ik wil niet dat je pijn lijdt.' zegt hij zachtjes en hij ontwijkt mijn blik. 'Dioni, als met jou leven pijn doet dan is dat maar zo, want mijn leven zonder jou doet meer pijn.' zeg ik zachtjes. Hij glimlacht, 'Je bent lief. Té lief. Ik moet alleen zeker weten dat... Dat je me accepteert en dat je de tijd die ik nodig heb accepteert.' fluistert hij en ik knik. 'Je doet het goed, Dioni.' zeg ik zachtjes en hij trekt me naar zich toe. Ik kijk naar de grote blauwe plek op zijn buik. 'Is..' begin ik en hij knikt. 'Van mijn vader.' fluistert hij en met zijn vinger streelt hij over mijn wang. 'Ik had niet naar je moeten luisteren, ik had niet weg moeten gaan.' zeg ik en hij kijkt me liefdevol aan. 'Jawel. Het is goed dat je het niet gezien hebt.' fluistert hij. 'Ik zag hoe je daar lag, Dioni.' begin ik maar hij drukt zijn lippen op die van mij om me de mond te snoeren. 'Het is goed.' fluistert hij tegen mijn lippen aan. Ik knik en kijk even in zijn bruine ogen, 'Je weet dat je met me kan praten he?' vraag ik zachtjes, niet dat Dioni een lang verhaal over zijn gevoelens zal vertellen. Hij knikt, 'Dat weet ik, schatje.' is zijn antwoord. 

Ik naar Dioni die naar het plafond staart. Hij zegt niet veel, ik weet dat hij pijn heeft en het niet wilt laten zien. Hij heeft al genoeg emoties laten zien voor zijn doen. Ik leg mijn hand op zijn wang en streel met mijn duim over zijn stoppels. 'Ik..' begint hij maar gelijk stopt hij weer. 'Vertel het me.' dring ik aan en hij draait zich op zijn zij zodat hij me aan kan kijken. 'Ik.. ben bang.' fluistert hij en zijn bruine ogen kijken me recht aan. 'Ik weet niet of deze pijn nog stopt.'. Ik knik, 'Het stopt. Geef het tijd.' zeg ik zachtjes en hij kruipt tegen me aan, zijn gezicht drukt hij in mijn nek. 'Anne.' begint hij na een tijdje. 'Ja?' vraag ik en hij haalt zijn gezicht uit mijn nek. 'Ik heb iets doms gedaan.' mompelt hij met een kleine grijns. Oh god..