Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 55

Pov Dioni

Ik staar Annefleur afwachtend aan, gaat ze nog wat zeggen of wat? Mijn geduld raakt langzaam op. 'Toen Samuel en ik boven aankwamen, spraken we af niks te doen. We wilde het niet en vonden het ook niet kunnen, maar ik was zo ontzettend dronken dat ik hem voor jou aanzag. Ik bleef jouw naam maar zeggen.' ze staart naar haar handen. 'Ik probeerde hem te omhelzen maar hij duwde me weg, zeggend dat hij jou niet was. Ik bleef doorgaan, ik bleef hem Dioni noemen.' verteld ze en ik frons even. 'Ik zweer je dat er niks is gebeurt, behalve Samuel die me weg bleef duwen en ik die hem Dioni noemde. Samuel is een goede vriend, wees niet boos op hem.' fluistert ze en ik knik. Ik til met mijn vingers haar kin op, waardoor ze me wel aan moet kijken. 'Ik geloof je, maar waarom vertelde je me dit gister niet?' vraag ik terwijl haar blauwe ogen me bang aankijken. 'Ik dacht dat je boos zou worden.' fluistert ze en ik schud mijn hoofd. 'Zolang je me de waarheid verteld, word ik niet boos. Maar als je hem wel geneukt had was ik wel boos geworden.' antwoord ik en ze knikt. 'Zo iets zou ik nooit doen, Dioni. Ik wil niemand anders. Ik wil alleen jou. Niemand kan me dat gevoel geven dat jij me geeft.' zegt ze en ik glimlach zwakjes, 'Dat weet ik.' antwoord ik en ze geeft me een plagerig duwtje waardoor ik achterover op het bed val. 'Lul.' lacht ze en ik trek haar op me. 'Je houdt wel van me.' grinnik ik en ze knikt. 'Ben je nog boos?' vraagt ze zachtjes en ze kijkt me even aan. Ik zucht even, 'Nee, maar vertel me de volgende keer eerder de waarheid dan ben ik minder snel boos.' antwoord ik en ze knikt. Ze legt haar hoofd tegen mijn borst, 'Maar waar was je de hele nacht?' vraag ik na een tijdje. 'Geen idee, ik werd ergens wakker. De hele kamer was roze.' mompelt ze en ik grinnik even. 'Dan was je bij Maud, ze heeft je vast meegenomen. Stomme trut.' zucht ik en ze kijkt op. 'Mag je haar niet?' vraagt ze. 'Nee, ik mag haar zeker niet.' antwoord ik en ik sla mijn armen om haar heen. Tussen mij en Maud is er veel gebeurt, heel veel, te veel. 'Waarom niet?' vraagt ze dan, 'Redenen.' zucht ik. 

Ik kijk even naar Annefleur die op het bed zit terwijl ze aandachtig naar mijn laptop staart. 'En?' vraag ik terwijl ik verder werk aan de kast. Ik heb net het bed in elkaar gezet. 'Dit gaat over mij.' fluistert ze en ik grinnik even. 'Het is prachtig, geweldig, maar waarom heb je mij gekozen als onderwerp?' vraagt ze en ik kijk haar even aan. 'Neem het me niet kwalijk dat ik het leukste, mooiste, liefste meisje op aarde als onderwerp wilde.' grinnik ik en ze bloost even. Ze staat op en hurkt naast me neer, 'Het is echt prachtig.' fluistert ze en ze slaat haar armen om me heen. 'Morgen lever ik het in.' antwoord ik en ze knikt. 'Ik ben trots op je.' zegt ze en ze geeft me een kus. Er word op de deur geklopt, wie kan dat zijn? Niet veel mensen weten nog van dit appartement af. Anne wilt opstaan, maar ik hou haar tegen. 'Ik ga wel, ik vertrouw het niet.' zeg ik en ik sta op. Ik loop naar de voordeur en open hem. Kaj staat voor me. Hij kijkt nogal, gestrest? 'Er is iets.. Wat je moet doen.' zegt hij en ik frons even. 'Wat?' vraag ik. 'Je gaat me hier zwaar voor haten en het is vreselijk. Je mag schreeuwen.' zegt hij en ik zucht even. 'Vertel het, Kaj.' sis ik een beetje geïrriteerd over het feit dat hij tijd rekt.