Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 37

Pov Dioni

Na een tijdje weet ik Annefleur eindelijk rustig te krijgen. Ze kijkt me snikkend aan, 'Ik ben bang.' snikt ze en ik ga naast haar op het bed zitten. Ik sla mijn armen om haar heen, 'Ik ben hier lieverd en ik laat je niet alleen.' sus ik en ze knik. Ik haal mijn hand door haar haar. 'Probeer nog wat te slapen.' stel ik voor en ze kijkt me aan. 'Blijf je bij me?' vraagt ze zachtjes en ik veeg haar tranen weg. 'Natuurlijk, altijd.' fluister ik en ik ga liggen terwijl ik Annefleur tegen me aantrek. Ze legt haar hoofd tegen mijn borst. 'Ik heb dit gemist.' fluistert ze en ze sluit haar ogen. Ik slik even, 'Ik ook, meer dan dat je denkt.' zucht ik. 

Pov Annefleur

Ik open mijn ogen als ik me probeer om te draaien, wat niet lukt. Ik zie het gezicht van Dioni. Hij slaapt nog. 'Hij geeft echt om je.' klinkt een stem en ik kijk op. Mijn moeder zit op een stoel naast het bed. 'Dat wist ik al.' antwoord ik zachtjes, kijkend naar de slapende Dioni. Hij lijkt zo onschuldig, zo lief. 'Het spijt me dat ik dat niet eerder inzag.' zegt ze en ik glimlach zwakjes. 'Ik wist wel dat je hem ooit zou mogen.' glimlach ik en ik hoor mijn moeder lachen. 'Ik zei niet dat ik hem mocht.' antwoord ze en ik frons even. 'Hoe kan je nou niet verliefd raken door zijn mooie bruine ogen?' vraag ik en mijn moeder schudt lachend haar hoofd. 'Zoals ik hem deze dagen heb gezien, mag ik hem wel. Hij is geen seconde weg geweest. Ik denk dat hij vier dagen lang met tranen in de wachtkamer heeft gezeten.' verteld ze en dat is precies hoe ik Dioni ken... Dioni mompelt wat en even later opent hij zijn ogen. Hij kijkt me aan en een glimlach verschijnt op zijn gezicht, 'Hey schatje.' mompelt hij slaperig met een schorre stem. Ik druk een kus op zijn wang en hij trekt me dichter tegen zich aan. 'Mijn vader heeft ons uitgenodigd voor kerst?' mompelt hij en ik grinnik even. 'Jij en kerst?' vraag ik fronsend. 'Voor jou doe ik alles toch.' fluistert hij.

Pov Dioni

Thijs kijkt blij naar zijn nieuwe trein, 'Hij is geweldig!' roept hij en hij omhelst me. Ik glimlach even, 'Fijn dat je hem mooi vind.' grijns ik een beetje overrompeld. 'Dat was alles.' zegt mijn vader en ik haal een doosje uit mijn zak. 'Ik heb nog één ding.' zeg ik en ik druk het doosje in Annefleur haar hand. 'Dioni, dat boek dat je me hebt gegeven is al genoeg.' glimlacht ze en ik schud mijn hoofd. 'Open hem maar.' beveel ik haar en ze maakt hem open. Gelijk verschijnt er een verraste blik op haar gezicht. 'Dioni, hij is prachtig.' fluistert ze en ze haalt het kettinkje uit het doosje. Ik doe hem bij haar om en ze geeft me een kus. 'Dankjewel.' glimlacht ze en mijn vader staat op. 'We hebben taart.' zegt hij en ik frons even. 'Ik weet dat ik niet vaak kerst vier maar... Taart?' vraag ik wat verbaasd. 'Het is zo'n beetje onze traditie.' lacht mijn vader en Annefleur staat op. 'Ik pak hem wel.' glimlacht ze. 'Dat is lief van je, maar hij moet nog gesneden worden.' antwoord mijn vader. 'Geen probleem.' glimlacht Anne en ze loopt naar de keuken. Ik kijk even naar Thijs die vrolijk met zijn nieuwe trein over zijn spoor rijdt. Als Annefleur na een tijdje nog niet terug is sta ik op, 'Ik ga even kijken of ik haar kan helpen.' zeg ik, me afvragend waar ze blijft. Ik loop naar de keuken en tref Annefleur aan. Ik slik even, 'Anne?' vraag ik bezorgt als ik haar zie.