Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

45

Jaja Roommates staat op #7 in de fanfictie categorie! Dat bewijst weer eens hoe geweldig jullie zijn! xx

Pov Dioni

Ik druk op de deurbel van mijn moeder haar huis. We zijn net met een taxi van het vliegveld naar mijn moeder haar huis gereden. De deur gaat open en mijn moeder vliegt me om de hals, 'Wat heb ik jou gemist.' lacht ze vrolijk. 'Ik jou ook mam.' glimlach ik en ik druk een kus op haar wang. Mijn moeder omhelst Annefleur vrolijk. 'Sorry, ik was je vergeten te melden dat ze een beetje gestoord is.' mompel ik en Annefleur grinnikt even. 'Zit in de familie blijkbaar.' grijnst ze. Ik geef haar een duwtje en we lopen naar binnen. Het voelt als thuis komen, ook al heb ik hier niet lang gewoond. 

Pov Annefleur

Dioni pakt mijn hand vast, 'Waar gaan we heen?' vraag ik als we achter zijn moeder aan lopen. 'Naar iets wat jij maar al te graag wilt zien.' glimlacht hij en we lopen de hoek om een plein op. 'Draai je om.' zegt Dioni en ik doe wat hij zegt. Ik zie de Eiffeltoren staan en ik glimlach even. Dioni slaat zijn armen om me heen, 'Welkom in Parijs.' glimlacht hij. 'Het is prachtig.' zeg ik zachtjes terwijl ik rond kijk. In mijn ooghoeken zie ik Dioni naar me kijken, hij glimlacht. 'Bijna net zo prachtig als jij.' antwoord hij en ik kijk hem even blozend aan. Hij grinnikt even en zoent me. 'Ha, die heb ik!' klinkt zijn moeder haar stem. Dioni en ik kijken op en zijn moeder heeft een foto gemaakt. Dioni grinnikt even en slaat een arm om me heen. Normaal vind hij het niet leuk als iemand zo maar een foto van hem maakt maar het is alsof Parijs hem een heel ander persoon maakt. 

Ik ga naast Dioni op het bed zitten. Hij staart stil voor zich uit en ik kijk even naar hem. 'Wat is er?' vraag ik en hij kijkt me aan. 'Het feit dat ik weet dat je me gaat verlaten doet me pijn.' zegt hij zachtjes en ik pak zijn handen vast. 'Ik verlaat je niet.' antwoord ik niet begrijpend. 'Dat zul je wel doen. Over ongeveer twee weken ben ik je kwijt.' zegt hij en hij went zijn blik af. Waar heeft hij het toch over? Ik zie de tranen in zijn ogen prikken. 'Ik ga je alles vertellen en je zult me verlaten.' zegt hij en ik slik even. 'Hoe kan ik je laten geloven dat ik je niet verlaat?' vraag ik zachtjes en hij haalt zijn schouders op. Ik pak zijn gezicht vast, 'Als ik je zou verlaten zou ik niet alleen jou pijn doen maar ook mezelf Dioni, ik kan niet zonder je.' zeg ik zachtjes en ik zoen hem. Ik weet niet wat hij allemaal heeft gedaan, maar of ik in staat ben hem te verlaten? Dat weet ik eigenlijk ook niet..

Dioni trekt me het water in en hij geeft me een kus. 'Wat vind je van Parijs?' vraagt hij en ik glimlach even. 'Het is geweldig.' antwoord ik en Dioni verdwijnt kopje onder. Ik vraag me af wat er in zijn hoofd omgaat, is hij van plan me alles te vertellen? Als hij boven komt tuft hij water uit. 'Ik ga wat te drinken halen bij de bar, ik ben zo terug.' zegt hij en hij loopt naar de rand. Hij hijst zichzelf het water uit, wat met zijn gespierde lijf veel makkelijker gaat dan met dat van mij. Hij loopt naar binnen. Het is rustig bij het zwembad; ik ga op de rand zitten. Er gaat iemand naast me zitten en ik kijk op. Ik zie het gezicht van mijn vader en ik schrik. Is hij ons gevolgd?