Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

52

Pov Annefleur

Ik trap mijn schoenen uit en loop naar mijn slaapkamer om aan mijn huiswerk te beginnen. Nu Dioni weg is heb ik daar eindelijk de volle concentratie voor. Ik zet mijn schooltas op de grond en mijn oog valt op een witte envelop die op mijn kussen ligt. Gelijk vullen mijn gedachten zich met duizenden vragen, maar vooral één... Is dit waar Dioni het over had? Ik pak de envelop van het bed, mijn naam staat er op en het is Dioni zijn sierlijke handschrift waar ik me elke keer weer over blijf verbazen. Ik ga op mijn bed zitten en open de envelop. Er zit een lange brief in en ik slik even terwijl ik begin te lezen.

Lieve Annefleur,

Ik vind 'lieve' nog al ongepast, het zou allerliefste moeten zijn, maar goed.. Ik zou je willen vertellen hoeveel ik eigenlijk van je hou... Maar er zijn geen woorden voor, niet genoeg. Ik zou mijn liefde voor je nooit goed kunnen omschrijven, maar je weet dat ik helemaal niet goed ben in het omschrijven van mijn gevoelens. Kan je je dan voorstellen wat voor een stap dit is? 

Anne, je bent het beste wat me is overkomen en ik kan er niet aan denken om je nu al kwijt te raken.. Maar dat is volledig aan jou, want ik zal op je wachten en het maakt me geen fuck uit hoeveel tijd je daar voor nodig hebt, neem je tijd, ik wacht.. En als je me niet terug wilt zou ik alsnog niet stoppen met wachten want ik heb hoop in ons. Ik weet hoe nieuwsgierig je altijd bent en dat vind ik ook zo leuk aan je. Al zou ik wensen dat ik je dit niet hoefde te vertellen.. Maar goed, je hebt recht op de waarheid en ik zal je die moeten vertellen want niemand anders kan dat doen.  

Het begon toen mijn vader dronken begon te worden, wat je wel weet. Je weet niet alles wat er gebeurt is en dat is ook niet belangrijk. Zelf weet ik namelijk ook niet alles omdat ik mezelf eigenlijk gedwongen heb het meeste te vergeten, maar het zijn herinneringen en herinneringen gaan helaas niet zo makkelijk weg. Kort samen gevat, mijn vader was een klootzak en hij deed mij en mijn moeder heel veel pijn. Ik was gewoon een normale en lieve jongen, als je me niet geloofd kan je dat aan Kaj vragen. Mijn vader deed mij zoveel pijn dat ik mezelf dwong mijn emoties uit te zetten en dat is waar het eigenlijk fout ging.. Ik zou mijn vader hier de schuld van willen geven, maar dat kan niet want ik deed het zelf. Ik gaf nergens iets meer om en voelde me zoveel beter, niet wetend hoe fout ik bezig was. Toen ging mijn vader weg, naar een afkickkliniek. Je zou denken dat ik opnieuw begon en dat ik mijn gevoelens weer toe zou staan, maar dat deed ik dus niet. Ik kon het niet, bang dat ik elk beetje pijn weer zou voelen. Dus ik deed het niet en ging door met verborgen pijn en verborgen gevoelens. Na een tijd ging ik studeren, gek genoeg was ik slim.. Dus begon ik al wat eerder met studeren. Mensen verwachtten van mij niet dat ik slim zou zijn dus iedereen was eigenlijk verbaasd.. Ik leerde Cassius en Samuel kennen, twee jongens die een beetje een stoer imago hadden. We werden vrienden en gingen naar feestjes. Kaj kwam op dezelfde universiteit, maar ik wilde geen vrienden meer met hem zijn.. Ik vond hem maar een mietje, allemaal doordat ik mijn gevoelens uit had gezet.

Samuel stelde mij en Cassius voor aan een vriend van hem, Jai. We gingen naar een feestje en werden dronken. Ik weet niet veel meer van die avond maar wat ik wel weet is dat ik Kaj tegen kwam op het feest. Hij wilde met me praten maar ik liep van hem weg. De jongens vroegen naar hem en ik vertelde dat ik hem zat was. Samuel begon te lachen en zei dat hij een plannetje had, dus gingen we naar Kaj zijn huis. Samuel wilde het in brand steken, waar ik het niet mee eens was maar hij gaf me nog een biertje en toen kon ik gewoon niet meer helder nadenken. Toen we het huis in vlammen zagen opgaan zijn we vertrokken terwijl er in de verte sirenes klonken. Ik heb me nog nooit ergens zo schuldig over gevoeld als over die vreselijk gestoorde actie..

Maar het bleef daar niet bij. Ik draaide helemaal door met de drank en heb zelfs een tijdje aan de drugs gezeten, waar ik niet bepaald trots op ben.. Je weet van de meiden die ik verkracht heb, op die momenten had ik ook drugs op. Ik dacht er niet bij na en wist niet wat ik die meiden eigenlijk aan deed. Nog zo'n vreselijk gestoorde actie dus, het zal je waarschijnlijk niks verbazen.. Ik merkte wel dat ik verkeerd bezig was, maar ik voelde gewoon niks meer, zo ver heen was ik. Er was een meisje, Jaimy. Ze vond me leuk, maar ik zag helemaal niks in haar. Ik vond haar maar een saai meisje die aan me vast plakte. Ik had haar al duidelijk gemaakt dat ik niks met haar te maken wilde hebben, maar ze luisterde niet. Ik heb van alles geprobeerd tot Cassius met het idee kwam om haar te dwingen te stoppen. We hebben haar mee gesleurd en haar vastgebonden. We hebben haar bedreigt en weet ik veel wat voor shit bij haar gedaan. Ik ben bijna alles kwijt door de drugs. Kort samengevat, we hebben allemaal slechte dingen gedaan. Jaimy was bang en ze smeekte ons om haar los te maken, maar we gingen door. Ze heeft zelfmoord gepleegd.. Dankzij ons, het is onze schuld. Mijn schuld en op die manier heb ik nog twee zelfmoorden op mijn geweten.. Ik heb zelfs iemand met mijn auto geraakt die nu verlamd is.. Dus als we dat optellen is het

Een moord, drie zelfmoord, verkrachtingen en een verlamd iemand..

Ik bleef maar niks voelen tot die ene dag.. De deur van het appartement ging open en jij stapte daar naar binnen. Je was het mooiste meisje die ik ooit gezien had en ik voelde de vlinders gewoon in mijn buik, niet wetend wat jij allemaal met me deed.. Je was zo lief en ik was zo rot tegen je... Ik wilde je niet het bed inkrijgen op de manier waarop ik al die andere meiden het bed inkreeg. Ik wilde je naast me hebben, elke ochtend naast je wakker worden.. Ik hield gelijk van je en je had nog geen vijf woorden gezegd en vandaag.. Vandaag hou ik alleen maar meer van je. Het is voor mij moeilijk om mijn gevoelens te uiten maar ik doe mijn best.. Ik probeer je op elke manier te laten zien dat ik van je hou al zijn sommige manieren fout. Je hebt mijn gevoel weer aangezet en ik ben kwetsbaar, ik laat het niet vaak zien.. Maar zoals met mijn vader.. Het doet zo veel pijn. Ik wil je beschermen tegen alles.. Alleen ik kan je niet tegen alles beschermen. Ik kan je niet beschermen tegen mij. 

Ik hou zo verdomd veel van je en ik hoop dat je dat beseft. Ik wil alles doen om je bij me te houden, maar het is nu echt aan jou.. Ik hoop met heel mijn hart dat je mij kan vergeven.

Liefs,

Dioni.