Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 38

Pov Dioni

Annefleur staat met het mes in haar handen, klaar om de taart te snijden maar ze maakt geen enkele beweging. Ik hoor haar snikken, 'Anne, wat is er aan de hand?' vraag ik. 'Die klote stem.' snikt ze en gelijk werp ik mijn blik op het scherpe mes. 'Lieverd, geef dat mes maar aan mij.' zeg ik zachtjes en ik wil het mes uit haar hand trekken maar ze houdt hem stevig vast. 'Van de stem mag ik dat niet doen.' snikt ze en ik kijk haar geschrokken aan. Is het dan zo erg? 'Anne, focus je op mijn stem. Laat die andere stem gaan.' zeg ik en ik blijf tegen haar praten. 'Lieverd, je bent het beste wat me ooit is overkomen en ik ben nog niet klaar om je kwijt te raken. Ik hou van je.' zeg ik en ze kijkt me snikkend aan. Ik heb mijn handen nog altijd om het mes en Anne ook. 'Laat hem maar los.' zeg ik en langzaam laat ze hem los. Ik leg het mes op tafel en Annefleur slaat snikkend haar armen me heen. Ik pak haar vast, 'Het is goed lieverd.' sus ik, wrijvend over haar rug. Mijn vader komt de keuken ingelopen, 'Gaat alles goed hier?' vraagt hij en ik knik.

Pov Annefleur

Dioni kijkt me bezorgt aan, 'Weet je zeker dat je het redt?' vraagt hij en ik knik. 'Ga jij nou maar.' antwoord ik en hij knikt. Hij geeft me een kus, 'Bel me als er iets is. Ik hou van je.' zegt hij en hij loopt naar zijn auto. Ik weet dat hij het moeilijk vind om na alles me achter te laten, maar hij moet naar zijn werk. Ik loop de school in en gelijk vallen alle blikken op mij. Ik slik even, ze weten het allemaal... Ik loop naar mijn kluisje en haal al mijn boeken voor de eerste drie uur er uit. Aangezien ik wat vroeg ben voor mijn eerste les loop ik naar de kantine waar ik ga zitten met mijn boek. Na een tijdje gelezen te hebben hoor ik een stem, 'Hey.' klinkt een stem en ik kijk op. Samuel en Cassius zitten opeens bij me aan de tafel. 'Hoi.' antwoord ik en ik kijk de kantine rond. Veel mensen hebben al les, dus het is niet zo druk. 'Dus Dioni is aan het werk. Hoe moeilijk was het voor hem om je alleen te laten na alles?' vraagt Cassius nieuwsgierig en ik zucht even, 'Moeilijk, dat was duidelijk aan hem te zien.' antwoord ik en ik hoor een knal. Mijn blik valt op de open keuken waar ze bezig zijn om lunch te maken. Mijn ogen vallen gelijk op het mes waar de vrouw mee bezig is. 'Ik uh.. Ik moet gaan.' stotter ik en ik sta op. Zo snel als ik kan loop ik de kantine uit. 'Annefleur, wat is er?' klinkt een stem en iemand pakt mijn arm vast. Ik kijk recht in Kaj zijn ogen. 'N..Niks.' stotter ik maar Kaj trekt me mee een lokaal in, niet wetend dat hij het zo alleen maar erger maakt.