Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 59

Pov Dioni

Ik staar naar de naam in het rijtje, niet wetend wat me overkomt. 'Wat is er?' vraagt mijn vader. 'Weet je zeker... dat deze namen kloppen?' vraag ik en hij knikt. 'Wie staat er bij?' vraagt hij en ik kijk hem even aan. 'De vader van Annefleur.' fluister ik. Ik geef de lijst aan hem, 'Vijfde naam.' zeg ik en hij kijkt op de lijst. 'Is dat haar vader?' vraagt hij geschrokken en ik knik. 'Ken je hem?' vraag ik en hij knikt. 'En of ik hem ken. Het is geen lieverdje.' mompelt hij. 'Hij heeft Annefleur heel vaak verkracht, hij zit nog steeds achter haar aan.' leg ik uit. Hij knikt, 'Romero kwam ooit met een meisje het kantoor in. Het was zijn dochter, Annefleur dus. Ze huilde en was helemaal overstuur. Hij wilde dat we een slaaf van haar maakte, maar de regel was... Niet je eigen kinderen.' verteld mijn vader en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. 'Jezus.' zucht ik hoofdschuddend. Die man is nog een grotere lul dan dat ik dacht. Nu weet ik zijn geheimpje en die van mijn 'vader'. Twee - nul voor mij. Ik pak de papieren van hem aan en vouw ze op, 'Ik lever dit in bij de politie, maar Anne mag hier absoluut niks van weten.' zeg ik en hij knikt. 

Ik kijk even naar Annefleur die net een bladzijde omslaat. 'We gaan vanavond uit eten.' zeg ik en ze kijkt op. 'Wat?' vraagt ze wat verbaasd en ik ga recht op zitten. 'Het is oud en nieuw, we gaan uit eten.' zeg ik en ze glimlacht even. 'Dioni, dat hoeft niet.' zegt ze met een glimlach, maar ik weet dat het wilt. 'Jawel. Ik wil dit. Alleen jij en ik. Alleen wij.' fluister ik en ik vlecht mijn vingers om die van haar. Ze glimlacht even, 'Ik wil niets liever.' fluistert ze en ik trek haar naar me toe, 'Ik hou van je.' fluister ik en ik geef haar een kus. 

Ik sla mijn armen om Annefleur heen, 'Ik vond het fijn vanavond.' fluistert ze en ik glimlach even. 'Ik ook.' antwoord ik zachtjes, starend naar de sterrenhemel boven ons. 'Schatje, dit word ons jaar.' zeg ik en ik kijk haar even aan. 'Zeker weten.' glimlacht ze. Ik kijk op mijn horloge, 'Nog twee minuten en dan begint ons jaar.' zeg ik en ze legt haar hoofd tegen mijn borst. 'Dit jaar word zo anders dan vorig jaar. Geen school, maar werk. Samen wonen.' mompelt Anne zachtjes. 'Alles gaat beter worden, mooier. Dat beloof ik je.' zucht ik en ik druk een kus op haar haar. Even blijven we allebei stil, omdat we beide het zelfde weten. Dit word niet ons jaar, we hebben vrijwel geen toekomst. Een paar seconden later hoor ik het vuurwerk de lucht in schieten. Ik kijk omhoog en glimlach even, 'Gelukkig nieuwjaar lieverd.' fluister ik en ik pak haar gezicht vast. 'Gelukkig nieuwjaar.' glimlacht ze en ik zoen haar. We blijven even staan, kijkend naar het vuurwerk als mijn telefoon gaat. Ik neem op, 'Met Dioni.' zeg ik nog altijd naar het vuurwerk kijkend. 'Dioni, wat vreselijk om het nieuwe jaar zo te starten, maar ik heb je hulp nodig.' klinkt de stem van mijn vader. 'Wat is er aan de hand?' vraag ik fronsend. 'Het is Thijs. Ik denk dat jij de enige bent die dit kan oplossen.' zegt mijn vader en ik hoor de stress in zijn stem. 'Ik kom er aan, geen zorgen.' zeg ik en ik hang op. Wat is er aan de hand?