Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

48

Jullie zijn lief. I love you all soooo much xx

Pov Dioni

'Wat is er met hem?' vraag ik en Annefleur kijkt me niet begrijpend aan. 'Hij is gek geworden. Hij is dronken en hartstikke agressief. Hij blijft maar drinken.' verteld Kaj. 'Jezus, wat is er gebeurt?' vraag ik. 'Een ruzie met mijn ma volgens mij. Hoe stop ik hem?' vraagt hij en ik slik even. 'Niet. Ik pak het eerst volgende vliegtuig naar Nederland. Zorg dat hij je geen rare dingen inpraat zoals hij bij mij deed.' zeg ik. 'Zoals wat?' vraagt Kaj. 'Zelfmoord.' antwoord ik zachtjes en ik hang op. Heeft die lul dan niks van zijn verleden geleerd?

Ik loop het huis in en er ligt allemaal glas op de grond. Volgens mij heeft mijn vader alles gesloopt wat hij kon vinden. Ik slik even, bij elke scherf die ik zie liggen komen de herinneringen op. Ik zie Kaj hulpeloos op de bank zitten terwijl mijn vader nog meer glazen op de grond gooit. 'Dit doet hij zo'n vijf uur en mijn moeder is nergens te bekennen.' zucht Kaj en mijn vader neemt een slok drank. Ik gris de fles uit zijn hand. 'Waar ben je mee bezig?' sis ik en mijn vader lacht even. 'Denk je dat je het nu wel op kan nemen tegen me? Je bent nog net zo hulpeloos als vroeger.' lacht mijn vader en ik knijp mijn ogen dicht. Niet naar hem luisteren, zeg ik tegen mezelf. 'Heb je niks geleerd?' vraag ik en zet de fles drank weg. 'Nee.' lacht hij. 'Je mag niet weer dezelfde fout maken.' zeg ik en hij kijkt me lachend aan, 'Waarom niet?' vraagt hij met een grijns. 'Omdat ik weer hoop in je kreeg. Ik geloofde eindelijk weer in je.' zeg ik zachtjes en ik slik even. Nu lacht hij alleen maar harder, 'Zie je wel hoe zielig je bent jongen?' vraagt hij lachend en ik bal mijn vuisten. Mijn vader pakt een glas en kijkt er even naar, 'Dit ben jij geworden. Denk je echt dat Annefleur van je houdt?' vraagt hij en ik kijk hem kwaad aan. 'Dit is iets tussen jou en mij. Hou haar hier buiten.' sis ik kwaad en voor ik het weet gooit mijn vader het glas naar mijn hoofd.

Mijn vader gooit het glas naar mijn hoofd en ik val neer. 'P..Papa?' stotter ik snikkend en ik kijk naar mijn vader die boven me gaat hangen. 'Je kan niks!' schreeuwt hij en hij geeft me een trap. Huilend rol ik mezelf op, 'Je bent een hopeloos rot joch!' schreeuwt mijn vader en ik knijp mijn ogen dicht. Ik zing de zinnen van mijn favoriete liedjes om dit even te kunnen vergeten.. 

Ik grijp naar mijn hoofd terwijl de herinneringen omhoog komen. 'De vorige keer viel je neer.' grijnst mijn vader en ik haal mijn hand van mijn hoofd die onder het bloed zit. Mijn vader grinnikt, 'Normaal zong je ook zo'n leuk liedje.' lacht mijn vader en ik kijk hem aan. 'Mama, put my guns in the ground. I can't shoot them anymore.' zingt mijn vader. Ik slik mijn tranen weg, wetend dat hij dit express doet. 'That long black cloud is coming down, I feel like I'm knockin' on heaven's door.' zingt hij. Hij weet hoeveel pijn dit me doet. Ik leg mijn handen tegen mijn oren, 'Stop hier mee.' sis ik half snikkend en ik zak naar de grond. Ik kan het niet langer aanhoren, maar mijn vader gaat door. 'Hou je kop!' schreeuw ik snikkend. Kaj pakt me vast en trekt me richting de deur. 'Je moet hier weg. Laat hem maar.' zegt hij. Ik heb me nog nooit zo gevoeld, zo hopeloos. Niet nadat mijn vader weg ging.. Kaj trekt me naar buiten en hij duwt me in zijn auto. Ik wil de deur openen maar Kaj doet hem op slot. 'Laat hem Dioni.' zegt hij en snikkend sluit ik mijn ogen. Mijn vader wist hoeveel pijn hij me hier mee doet...