Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 50

Pov Dioni

Ik loop Annefleur haar slaapkamer in, ik moet mijn excuses aanbieden nu het nog kan... Ze zit op haar bed, in mijn shirt een boek te lezen. 'Anne.' begin ik en ze kijkt op. 'Hey.' zegt ze zachtjes en ik ga op het bed zitten. Ik pak haar handen vast en verbind mijn vingers met die van haar. 'Het spijt me.' fluister ik en ik kijk even naar onze handen. 'Wat gaat er in je om, Dioni?' fluistert ze en ik schud mijn hoofd. 'Het is niks.' antwoord ik. Ze legt haar hand op mijn wang en ik kijk in haar blauwe ogen. 'Er is meer met je aan de hand.' zegt ze en ik leun met mijn voorhoofd tegen die van haar. 'Ik wil het er niet over hebben, ik wil gewoon bij je zijn.' fluister ik en ik zoen haar. Na een tijdje maakt ze zich los, 'Weet je het zeker?' fluistert ze en ik druk mijn vinger tegen haar lip als teken dat ze stil moet zijn. 'Het maakt niet uit, schatje. We zijn samen.' sus ik en ik streel met mijn duim over haar lip. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht. Ik pak haar heupen vast en trek haar op mijn schoot. Ik veeg een pluk haar achter haar oor, 'Ik hou van je.. Dat weet je toch?' fluister ik en ze knikt. Ze slaat haar armen om mijn nek, 'Dat weet ik en ik hou ook van jou.' antwoord ze met een glimlach. Ik druk een kus in haar nek en gelijk verschijnt er kippenvel op haar armen. Ze kijkt me even aan, 'Ik wil wat doen.' zegt ze op een verlegen toon en er verschijnt een rode blos op haar wangen. 'Wat wil je doen?' vraag ik en ik druk nog een kus in haar nek. 'Je verwend mij altijd.. Ik wil jou een keer verwennen.' fluistert ze en ik hoor de schaamte in haar stem. Ik glimlach zwakjes, 'Dat hoeft niet, liefje.' fluister ik. Ik ben bang dat het voor haar te veel herinneringen opbrengt over haar vader. Ze moest van hem altijd dingen doen. 'Ik wil het.' antwoord ze vastbesloten. Ik pak haar gezicht vast, 'Goed, maar als het te veel word, stop je.' zeg ik en ze knikt. Ik wil niet dat ze straks in paniek raakt, of mij aan gaat zien voor haar vader.

Pov Annefleur

Ik open mijn ogen en kijk naast me, maar Dioni ligt er niet. Ik kleed me aan en loop de slaapkamer uit. Ik tref Dioni aan die zijn jas aantrekt. 'Waar ga je heen? Je laatste examen is zo.' zeg ik en hij kijkt op. Ik zie hem slikken, 'Wat is er?' vraag ik en hij loopt naar me toe. 'Heb ik iets fout gedaan?' vraag ik zachtjes, denkend aan gisteravond. Hij pakt mijn gezicht vast. 'Nee, liefje. Echt niet. Ik moet even weg.' zegt hij en hij geeft me een kus. 'Ik hou van je, onthoudt dat.' fluistert hij en hij zoent me. Na een tijdje maakt hij zich los, 'Ik moet gaan.' zegt hij en hij loopt de deur uit. Denkt hij nou echt dat ik hem zo weg laat gaan? Ik pak mijn jas en sleutels en loop achter hem aan. Ik zie hem het trappenhuis in lopen en ik loop naar de lift, hij mag niet weten dat ik hem volg. Als ik uit de lift stap is Dioni al bij zijn auto en stapt in. Hij rijdt de parkeerplaats af en ik ren naar mijn auto. Ik volg hem de hele weg op een afstand tot hij zijn auto bij het politiebureau parkeert en naar binnen loopt, wat is hij van plan?