Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 91

Pov Annefleur

Ik kijk even naar de man, 'Ik denk dat hij bang is je te verliezen zoals hij Thijs heeft verloren.' zegt hij en ik slik even. Zal Dioni echt zo bang zijn? 'Is er iets wat ik er aan kan doen?' vraag ik en de man glimlacht. 'Laat hem weten dat je nergens heen gaat, maar laat hem ook niet te veel aan je binden, anders komt hij nog moeilijker los.' legt hij uit en ik knik. 'Bedankt dat u tijd voor me heeft vrij gemaakt.' zeg ik en ik geef hem een hand, 'Graag gedaan, ik zal het er woensdag met Dioni over hebben.' zegt hij en ik knik. Ik heb zojuist gesproken met zijn psycholoog... Dat kan hem nog wel kwaad maken.

Ik loop het appartement in en gelijk vliegt Dioni me om de hals, 'Waar was je? Waarom liet je me alleen?' vraagt hij angstig en ik kijk Jai even aan die op de bank zit. 'Ik ben hier Dioni. Rustig maar.' sus ik hoofdschuddend. Na een tijdje laat ik hem los, 'Waarom probeer je niet wat te slapen?' vraag ik en ik kijk in zijn bange ogen. Hij heeft vannacht amper een oog dicht gedaan om te checken of ik er nog wel lag. 'Zonder jou?' vraagt hij en ik knik. 'Ik kom zo, oké?' vraag ik en hij schudt zijn hoofd. Jai staat op, 'Dit is niet goed. Wat zei die man?' vraagt hij kijkend naar Dioni die mijn arm stevig vast pakt. 'Dat hij bang is om me te verliezen, zoals hij Thijs verloor.' breng ik hem op de hoogte. Jai pakt zijn telefoon uit zijn zak, 'Ik bel Samuel. Het is zijn beste maatje, die moet hem wel los krijgen toch?' zucht hij en hij loopt naar de keuken. Ik kijk even naar Dioni die me nog altijd bang aanstaart. 'Lieverd, ga eens zitten.' zeg ik en Dioni gaat op de bank zitten. 'Waarom vertel je me niet wat je dwars zit?' vraag ik en ik ga naast hem zitten. 'Er is niks mis met me. Het gaat prima.' zegt hij alsof er niks gebeurt is en hij slaat zijn armen over elkaar. 'Dioni, waar ben je bang voor?' vraag ik en zijn bruine ogen kijken me even aan. Hij zucht even, 'Ik wil je niet verliezen.' fluistert hij en hij slaat zijn ogen neer om me niet aan te hoeven kijken. Ik haal mijn hand door zijn haar, 'Ik ga toch niet weg, Dioni. Waar zou ik heen gaan?' vraag ik en hij kijkt me even aan. 'Thijs hoorde ook nergens heen te gaan, toch is hij weg. Hij is weg en ik was er niet.' zegt hij en ik zucht even. Dat is dus het probleem...

Pov Dioni

De deur van de slaapkamer gaat open en Samuel komt binnen gelopen, 'Hey maatje.' glimlacht hij en Annefleur staat op. 'Ik laat jullie twee alleen.' zegt ze, maar ik pak haar arm vast. 'Ga niet weg, alsjeblieft.' zeg ik smekend en ik zie haar slikken. 'Dioni, ik ben in de woonkamer.' zegt ze en ze trekt zich los. Ze loopt de slaapkamer uit en gelijk krijg ik een benauwd gevoel. Samuel fronst even, 'Hoe gaat het met je?' vraagt hij en hij ploft naast me op het bed neer. Ik kijk even naar hem en zijn gezicht betrekt. 'Ik besef me net dat jullie sowieso in dit bed geneukt hebben.' mompelt hij en hij glijdt van het bed af. Hij gaat op de stoel in de hoek van de kamer zitten. 'Dus..' mompelt hij en hij vind het overduidelijk vervelend dat ik niks zeg. 'Het gaat goed.' antwoord ik, terwijl ik het benauwde gevoel in me probeer te negeren. Samuel slaat zijn armen over elkaar, 'Ja, en nu is effe eerlijk schat.' zegt hij en hij kijkt me streng aan. 'Nee, het gaat prima.' antwoord ik en ik loop naar de deur. Als ik hem wil openen staat Samuel op en duwt hem weer dicht. 'Goed, dus je zit in de ontkenningsfase?' vraagt hij en ik probeer hem aan de kant te duwen. 'Laat me er langs.' zeg ik maar hij duwt me richting het bed. 'Dioni, er komt niemand in deze kamer en wij gaan niet uit deze kamer tot dat jij gaat praten of weer normaal doet.' zegt hij en voor ik het echter door heb draait hij de deur op slot. Hij stopt de sleutel in zijn zak. 'Sam, dit is nergens voor nodig.' zeg ik en hij slaat opnieuw zijn armen over elkaar. 'Jawel Dioni. Ik ga niet toekijken hoe jij jezelf kapot maakt.' antwoord hij en ik zucht even. 'Waar wil je over praten? Over mijn werk? Over mijn seksleven? Zeg het maar.' zucht ik en hij grinnikt even. 'Over je seksleven hoef ik niks te weten. Waarom vertel je me gewoon niet waarom je zo doet?' vraagt hij en ik voel de woede in me omhoog komen. 'Wat is er met je, Dioni?' vraagt hij en ik bal mijn vuisten. 'Er is niks mis met me!' schreeuw ik en ik duw hem aan de kant. Ik probeer de deur te openen, maar dat gaat niet aangezien hij op slot zit. Ik sla op de deur, 'Anne!' schreeuw ik. Ik moet weten of ze in orde is. Samuel trekt me bij de deur weg, 'Er is niks met haar aan de hand, Dioni.' probeert hij me gerust te stellen. 'Ik.. ik moet haar zien.' zeg ik en ik probeer de sleutel uit zijn zak te pakken. Samuel duwt me op het bed met mijn armen boven mijn hoofd. 'Dioni, ze is in orde.' sist hij en ik hap even naar adem. 'Ik laat je los en je loopt niet naar die deur, oké?' zegt hij en ik knik. Hij laat me los en ik blijf rustig liggen. 'Goed. Je bent bang dat er iets met haar gebeurt, of niet soms?' vraagt hij en ik ga zitten. Ik knik en Samuel gaat naast me zitten. 'Waarom? Waarom ben je zo bang?' vraagt Samuel en ik staar voor me uit. 'Ik ben bang dat ze opeens weg zal zijn, net als Thijs.' fluister ik. 'Hoe kom je op dat idee dan?' vraagt hij en hij legt zijn hand op mijn schouder. 'Ik had een paar nachtmerries dat Anne dood was..' begin ik en ik hap even naar adem. 'Die nachtmerries begonnen na de dood van Thijs.' vertel ik hem. 'Jezus Dioni.' zucht Samuel en ik kijk hem even aan. 'Wat kunnen we doen om te zorgen dat jullie beide gewoon zouden kunnen werken? Dat je haar wat meer los laat? Maar wel zeker weet dat ze in orde is?' vraagt hij en ik haal mijn schouders op. 'Ik.. ik weet het echt niet.' zucht ik en Samuel kijkt me even aan. 'Dioni, er gebeurt niks met haar.' zegt hij en ik haal mijn schouders op. 'Dat probeer ik ook te denken, maar het is zo lastig.' zucht ik. Samuel staat op en hij haalt de sleutel uit zijn zak. 'Ik denk dat het al een stuk beter met je gaat. We moeten alleen iets te bedenken, maar dat is meer iets tussen jou en Annefleur.' zegt hij en hij draait de deur open. 'Sam.' begin ik en hij draait zich om. 'Wat is er maatje?' vraagt hij. 'Word ik gek? Draai ik door?' vraag ik zachtjes en hij glimlacht zwakjes. 'Nee joh. Het valt allemaal wel mee. Het komt goed.' zegt hij en hij loopt de kamer uit. Ik ga op het bed liggen en zucht even. Ik wil helemaal niet zo bang zijn.. Annefleur gaat naast me op het bed liggen, 'Gaat het?' vraagt ze zachtjes en ze haalt haar hand door mijn haar. 'Ja.. ik denk het wel.' antwoord ik zachtjes en ik sluit mijn ogen. 'Sorry dat ik zo aan je vast plakte.. Het gaat beter, echt waar.' zeg ik en ze gaat tegen me aanliggen. 'Dat weet ik, Dioni. Je komt er wel. Volgens mij heeft dit gesprek met Samuel je goed gedaan.' zegt ze en ik knik. Ik kijk haar even aan, 'Ik ga proberen wat te slapen.' zeg ik en ze knikt, 'Wil je dat ik bij je blijf?' vraagt ze en ik schud mijn hoofd. 'Het lukt wel.' zeg ik en ze staat op. 'Ik ben trots op je.' zegt ze en ze drukt een kus op mijn mond, dan loopt ze de kamer uit. Ik kijk haar na, wat hou ik toch van haar... Ik sta op en loop naar mijn kledingkast. Ik haal het doosje die ik verstopt heb tussen mijn kleren vandaan en open hem. Er zit een ring in, een verlovingsring. Ik kijk er even naar.  Ik wil met haar mijn leven delen...