Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

42

Pov Dioni

Ik staar naar het plafond. Het is half vier in de ochtend en ik lig nog steeds wakker. Het feit dat Kaj aangifte heeft gedaan verbaasd me eigenlijk niks. Maar wat kan de politie doen.. ze hebben toch geen bewijs? Ik draai me voor de honderdste keer deze nacht om en zucht even als ik op eens geschreeuw hoor. 'Blijf van me af! Laat me met rust!' klinkt de stem van Annefleur. Ik schiet overeind en ren naar haar slaapkamer. Als ik binnen kom tref ik Anne woelend in het bed aan terwijl ze om zich heen slaat. Ik voel de opluchting, ik dacht even dat er iemand bij haar was. Ik ga op het bed zitten en pak haar vast. 'Anne, word eens wakker.' zeg ik en ik schud haar heen en weer. Ze schiet snikkend overeind. 'H..hij was h..hier.' snikt ze overstuur. Ik trek haar tegen me aan en ze legt snikkend haar hoofd tegen mijn blote borst. Ik haal mijn hand door haar haar, 'Hij was hier niet schatje, je had een nachtmerrie.' sus ik. 'H..hij was hier.. ik voelde hem.' snikt ze en ik kijk de kamer rond. Hij kan hier onmogelijk zijn geweest.. toch?

Ik open mijn ogen en gelijk word ik verblind door het licht van de zon die door de kieren van Annefleur haar gordijnen komt. Annefleur ligt tegen me aan met haar armen om me heen en haar hoofd op mijn buik. Ik wrijf even in mijn ogen terwijl ik probeer op te halen wat er vannacht gebeurt is. Ik gaap even als Anne haar hoofd van mijn buik tilt. 'Ben je nog moe?' vraagt ze zachtjes en ik glimlach even. Typisch Annefleur, ze maakt zich altijd eerst zorgen om andere. Ik knik, 'Voor jou nachtmerrie had ik nog helemaal niet geslapen.' mompel ik en ze gaat recht op zitten. 'Hoezo niet?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op. 'Het ging niet.' antwoord ik en ze gaat op mijn buik zitten met aan iedere kant een been. 'Het gaat prima. Ik hou het wel uit tot vanavond.' zeg ik en ze knikt. Aan haar gezicht is duidelijk te zien dat ze me eigenwijs vind, wat ik ook ben.

Pov Annefleur

Dioni gaat op de bank zitten. Hij ziet er moe uit maar natuurlijk is hij weer eens eigenwijs als ik zeg dat hij moet blijven liggen. Hij gaat languit liggen en zet de televisie aan. 'Wat wil je drinken?' vraag ik als ik de koelkast open maar ik krijg geen antwoord. Ik draai me om en zie dat hij met zijn ogen gesloten op de bank ligt. Ik grinnik even, blijkbaar houdt hij het niet uit. Ik vul een glas met ijsthee en neem een slok als er op de deur word geklopt. Ik zet het glas op de salontafel en open de deur. Jai staat voor me met een ernstig gezicht. 'We moeten praten.' zegt hij en ik slik even.