Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 52

Pov Dioni

Ik sla mijn armen om Annefleur heen, 'Ik ben trots op je.' fluistert ze en ze geeft me een kus, 'Trots?' vraag ik fronsend en ze grinnikt even. 'Wie had ooit gedacht dat jij, Dioni Jurado Gomez af zou studeren.' grinnikt ze en ik grijns even. 'Als ik jou niet had ontmoet, was dat niet gelukt.' zucht ik. Ik druk een kus op haar wang, 'Ik ga even naar Samuel.' zeg ik en ze knikt. Ik loop richting Samuel en omhels hem. 'Zelfs jij bent afgestudeerd.' grijnst hij en ik knik. 'Dat is gewoon een wonder.' grinnik ik en hij knikt, 'Je was er niet vaak, maar je bent gewoon ongelofelijk slim.' grijnst hij hoofdschuddend. 'Dat valt wel mee.' grinnik ik en hij slaat een arm om me heen. 'Er is vanavond een feest, kom je ook?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Ik denk het niet. Ik ga mijn avond met mijn meisje spenderen.' antwoord ik, op dit moment wil ik niets liever dan mijn armen om Annefleur heen slaan. Al moet ik één van die vreselijke films kijken, het boeit me niks. 'Dat word neuken.' lacht Samuel en ik geef hem een duw. 'Dat is niet waar.' brom ik en hij knikt, 'Echt wel.' antwoord hij. Ik zucht even, wetend dat ik hem niet van gedachten kan laten veranderen. 'Kom je met oud en nieuw wel?' vraagt hij nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op, 'Ik weet het nog niet. Ga je niet naar huis?' vraag ik en Samuel schudt zijn hoofd. 'Mijn ouders zijn stront vervelend, daar heb ik echt even geen zin in.' bromt hij en ik grinnik even. 'Goed, ik ga terug naar Anne.' zeg ik en hij knikt. 'Veel neukplezier.' grijnst hij en ik loop hoofdschuddend weg, wat een idioot. Ik kijk rond, maar zie Anne nergens. Ik loop naar Kaj, 'Heb jij Anne gezien?' vraag ik en hij kijkt op. 'Ik zag haar net met een man praten, daarna was ze opeens weg.' verteld hij. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, ik had haar daar nooit achter moeten laten. 'Kut! Nee!' schreeuw ik en ik pak mijn telefoon uit mijn zak. Ik bel haar, maar ik krijg gelijk haar voicemail. Ik loop de school in en kijk in elk lokaal. 'Anne?' schreeuw ik. Ik blijf staan als ik gesnik hoor. 'Anne?' schreeuw ik nog een keer. Ik volg het geluid en kom uit bij de dameskleedkamer. Ik open de deur en gelijk tref ik Anne en haar vader aan. Het liefst wil ik mijn ogen dichtknijpen om dit niet te hoeven zien, maar ik moet haar helpen. Het beeld van haar vader die boven haar hangt, zich in haar dringt en haar mond bedekt met zijn hand staat nu voor altijd op mijn netvlies gebrand. Ik ren er heen en trek hem van haar af. Het liefst sla ik hem helemaal dood, maar ik weet dat Annefleur me nu harder nodig heeft. Ik pak haar vast, 'Rustig maar, schatje.' sus ik en ik trek haar tegen me aan. Haar vader trekt zijn broek omhoog en loopt de kleedkamer uit. Ik krijg hem nog wel.. Niet nu, maar ooit... Ik help haar haar slipje omhoog te doen en haar jurk goed te trekken. 'We gaan hier weg.' sus ik en ik til haar op. Als ik naar buiten loop met de snikkende Annefleur in mijn armen, kijkt iedereen op. Samuel komt naar ons toegelopen, 'What the fuck is er gebeurt?' vraagt hij met geschrokken ogen. Ik wenk dat hij mee moet komen terwijl ik Annefleur naar de studentenflat til. Hij loopt achter ons aan, 'Ga je het nog vertellen?' vraagt hij op een bezorgde toon. 'Het was haar vader.' antwoord ik terwijl ik haar de trap op til. Eenmaal in onze kamer aangekomen breng ik Annefleur naar mijn slaapkamer en leg ik haar op mijn bed. Ik kijk naar Samuel, 'Wil je wat te drinken halen?' vraag ik en hij loopt de kamer uit. Ik pak mijn trui waarvan ik weet dat Anne dol op is uit mijn kast, gevolgd door één van mijn te kleine joggingbroeken. Anne heeft nog geen woord gezegd. Ik pak haar vast, waardoor ze alleen maar harder begint te snikken. 'Blijf van me af!' snikt ze geschrokken en ze probeert me weg te slaan. Ik pak haar gezicht vast, 'Lieverd. Ik doe je niks. Ik help je om je om te kleden, oké?' leg ik haar uit en ze knikt snikkend. Ik help haar uit haar jurk. Ik zie zijn handafdrukken op haar dijen staan, hoe hard heeft hij haar vastgehouden? Ik help haar om de andere kleding aan te trekken. Samuel komt de kamer ingelopen met een glas water en hij zet hem op mijn nachtkastje. 'Dus haar vader.' begint hij en ik knik. 'Hij heeft haar opnieuw verkracht.' zucht ik, ik voel me machteloos. Anne gaat onder de dekens liggen. 'Jezus, het maakt me kwaad.' bromt Samuel en de tranen prikken in mijn ogen. 'Ik voel me machteloos.' zucht ik en ik wrijf in mijn ogen. Het gesnik van Annefleur word langzaam minder. Ze is in slaap gevallen. Samuel legt een hand op mijn schouder, 'Je weet dat dit niet jouw schuld is he?' fluistert hij en ik haal mijn schouders op. 'Voor ik wegging kreeg ik een smsje, die overduidelijk van hem was. Ik liet haar daar alleen staan, omdat ik dacht dat het veilig was.' zucht ik en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. Samuel gaat naast me zitten, 'Dioni, dat maakt het alsnog niet jouw schuld. Dat maakt haar vader gewoon nog een grotere lul. Wie verwacht nou dat hij echt zou komen opdagen?' zucht Samuel en ik knik. Er word op de deur geklopt en ik verstijf. Zou hij...  Nee toch?Samuel kijkt me even aan, 'Ik ga wel.' zegt hij zachtjes en ik knik. Hij loopt de kamer uit en ik kijk even naar de slapende Annefleur. Kom je aan mijn meisje, dan kom je aan mij en dan kom ik aan jou, alleen dertig keer zo hard...