Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 95

Pov Dioni

Ik kijk even naar Macie, 'Wat doe jij hier?' vraag ik nog altijd verbaasd. 'Ik vroeg me gewoon af hoe het met je ging.' zegt ze zachtjes en ik frons even. Ik heb haar verkracht, ik heb haar pijn gedaan en ze komt kijken hoe het met me gaat? Iets hier klopt niet... 'Dioni, ik moet je wat vertellen.' begint ze en ik knik. 'Ik jou ook. Ik ben verloofd en heb liever geen problemen, dus ik wil je vragen om weg te gaan.' zeg ik en ik wijs naar de deur. 'Maar er is iets wat je moet weten.' gaat ze verder en ik schud mijn hoofd. 'Ik wil het niet weten Macie, ga alsjeblieft weg.' zeg ik en ze knikt. Ze kijkt me even aan en loopt dan het appartement uit. Ik weet dat als ik haar laat kletsen er sowieso iets is wat er tussen mij en Annefleur kan komen en dat wil ik absoluut niet. Ik kijk even naar Jai die er wat verbaasd bij staat, 'Wie was dat?' vraagt hij en ik zucht even. 'Ik wil het er niet over hebben.' mompel ik en ik loop terug naar de slaapkamer.

Annefleur komt de slaapkamer ingelopen, 'Hey, hoe voel je je?' vraagt ze bezorgt en ze zet haar tas neer. 'Iets beter. Hoe was het?' vraag ik nieuwsgierig en ze glimlacht even, 'Heel leuk.' antwoord ze en ze pakt een stapeltje kleding. 'Ik ga even douchen.' zegt ze en ze wilt de slaapkamer uitlopen. 'Lieverd, wacht. Kunnen we even praten?' vraag ik en ze draait zich met een ruk om. 'Wat heb je gedaam?' vraagt ze en ik klop voor me op het bed. Ik wil dat ze dit van mij hoort en er niet op een andere manier achter komt. Ze gaat zitten en kijkt me afwachtend aan. 'Er was vanochtend iemand aan de deur.' begin ik en ze knikt, 'Wie?' vraagt ze en ik zucht even. 'Macie Groeneveld.' antwoord ik, niet wetend of ze weet over wie ik het heb. 'Ik ken die naam.' mompelt ze en ik knik. 'Die naam heb je waarschijnlijk op de usb gelezen.' antwoord ik en ik zie haar slikken. 'Ze wilde me iets vertellen, maar ik heb haar de deur gewezen. Ik wilde gewoon dat je dat van mij zou horen.' zeg ik en ze knikt. 'Dus je weet niet wat ze kwam doen?' vraagt ze en ik schud mijn hoofd. 'Ik heb geen idee en ik weet ook niet of ze misschien terug zal komen, maar ik wil niet dat je dan schrikt.' zeg ik en ze knikt. Ze drukt een kus op mijn wang, 'Ik vind het goed van je dat je me dit verteld.' glimlacht ze en ze loopt de slaapkamer uit. Ik zucht even en ga liggen. Ik kan het toch niet los laten.. Wat zou Macie van mij moeten na langer dan vier jaar?

'Ik vraag me af hoe mijn moeder reageert als ik haar vertel dat we verloofd zijn.' mompelt Annefleur en ik sla een arm om haar middel terwijl we de drogist in lopen. 'Die zou er alles aan doen om de bruiloft te verpesten. Die zou er zwaar tegen zijn.' zucht ik en ze knikt. 'Ik dacht echt dat ze na het ziekenhuis anders was gaan denken, maar blijkbaar niet.' antwoord Anne. Eenmaal bij de medicijnen stopt ze met lopen, 'Wil je neusspray?' vraagt ze en ik frons even. 'Anne, het gaat wel met me.' lieg ik en ze kijkt me even aan. 'Je hebt anders nog steeds koorts.' zegt ze terwijl ze een doosje paracetemollen pakt. Ik grinnik even, 'Maar ik ben niet verkouden.' antwoord ik en ze kijkt me  even aan. 'Goed, maar als je over een dag wel verkouden bent mag je niet zeuren.' grinnikt ze en ik knik, 'Prima.' antwoord ik en ik geef haar een kus. 'Ik ga even een nieuwe shampoo pakken.' zegt ze en ze loopt bij me vandaan. Ik leun tegen een rek aan als ik een bekende stem hoor, 'Babydoekjes, we hebben doekjes nodig.' klinkt een stem en ik draai me om. Ik kijk over de gangpaden heen en zie Macie staan met een kindje in haar armen. Ik gok het jongetje ongeveer drie jaar, of misschien ouder. Ze praat tegen het kindje. Is dat haar kind? Mijn nieuwsgierigheid wint en ik loop het gangpad in. 'Dioni.' klinkt haar stem en ik draai me om. 'Oh, hey Macie.' zeg ik alsof ik haar nog niet gezien had. Ik kijk zoekend rond, 'Wat zoek je?' vraagt ze en ik kijk even door het gangpad. Het gangpad bestaat uit babyspulletjes en maandverband. 'Niks.' mompel ik aangezien ik geen zin hem om mezelf voor schut te zetten. Ik kijk naar het jongetje, 'Is dat jouw kindje?' vraag ik en ze glimlacht zwakjes. 'Euh.. Ja.' zegt ze en ze zet het jongetje op de grond. 'Hoe heet hij?' vraag ik nieuwsgierig en ze kijkt even naar het jongetje die door het gangpad loopt. 'Kevin.' antwoord ze met een kleine glimlach. 'Wat leuk. Ik had niet verwacht dat je een kind zou hebben.' antwoord ik en ik wil weer weglopen. 'Euh Dioni, dit is eigenlijk.. Waarom ik gister bij je was.' zegt ze en ik draai me om. 'Hoezo?' vraag ik fronsend. Wilt ze me laten zien hoe goed haar leven is nadat ik het juist verknald heb? 'Dioni, Kevin is drie jaar en vier maanden.' zegt ze en ik kijk haar niet begrijpend aan. Wat wilt ze hier mee zeggen? Maar dan valt het kwartje.. 'Oh nee.' zucht ik en ik schud mijn hoofd. Ze gaat me toch niet wijs maken dat dit mijn kind is?