Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

32

Pov Dioni

Annefleur zakt in elkaar en zo snel als ik kan ren ik naar haar toe, 'Anne!' roep ik en ik vang haar net op tijd op voordat ze met haar hoofd tegen de grond knalt. Haar hoofd ligt in mijn schoot en haar ogen zijn gesloten. Ik pak haar gezicht vast als mijn vader de hal in komt. 'Ik hoorde geschree- Oh nee.' mompelt hij en hij hurkt naast mij en Annefleur neer. Annefleur knippert met haar ogen en ze kijkt wat verbaasd rond. 'W..Wat is er gebeurt?' stottert ze en opgelucht haal ik adem. 'Je bent flauwgevallen.' antwoord ik zachtjes en ik streel met mijn duim over haar wang. Mijn vader steekt drie vingers op voor Anne haar ogen, 'Annefleur, hoeveel vingers steek ik op?' vraagt hij. 'Drie.' antwoord ze en mijn vader knikt. 'Ik.. Ik wil n..naar huis.' stottert Annefleur zachtjes en ik merk dat ze erg zwak en geschrokken is. 'We gaan naar huis schatje.' stel ik haar gerust en ik kijk naar mijn vader, 'Wat moet ik doen als dit nog een keer gebeurd?' vraag ik en mijn vader kijkt me aan. 'Als dit nog een keer gebeurt moet je naar de dokter.' antwoord mijn vader en ik knik. Ik til Annefleur op en breng haar naar de auto, vanuit het raam zie ik Kaj kijken.

Pov Annefleur

Ik open mijn ogen als ik een stem hoor. Ik sta op en loop naar de kleine woonkamer waar ik Dioni op de bank aantref met zijn gitaar in zijn hand. Ik heb hem wel op zijn kamer zien staan, maar ik heb hem hem nog nooit zien gebruiken. ''I'm in love with you and all these little things'' klinkt zijn stem en dan kijkt hij op. Ik ga naast hem op de bank zitten en hij zet zijn gitaar op de grond, 'Hoe voel je je?' vraagt hij bezorgt en hij trekt me tegen zich aan. 'Iets beter.' antwoord ik zachtjes en hij veegt een pluk haar achter mijn oor. 'Liefje, je vader komt niet bij je. Hij moet eerst langs mij heen.' zegt hij en hij geef me een kus. 'Ik vraag me gewoon af hoe hij aan mijn nummer komt.' mompel ik en Dioni haalt zijn schouders op. 'Je moeder?' vraagt hij en ik kijk hem even aan. 'Mijn moeder is een trut, maar zo een trut is ze nou ook weer niet.' antwoord ik en hij begint te lachen. 'Dat is de eerste keer dat ik je dat woord hoor zeggen en dan gelijk over je moeder.' grinnikt hij en ik lach even. 'Zou zij het geweest kunnen zijn?' vraag ik en hij knikt. 'Misschien kwam je vader met een rot verhaaltje over hoeveel spijt hij heeft en vergaf ze hem.' verzint Dioni en ik sta op. 'Ik moet naar mijn moeder toe. Nu wil ik het weten ook.' zeg ik en Dioni kreunt even. 'Je moeder? Wat doe je me aan.' zeurt hij en ik grinnik even. 'Je hoeft niet mee.' antwoord ik en hij knikt. 'Jawel, straks val je weer neer.' zegt hij. 'Mooi, want ik heb liever dat ik je meegaat.' glimlach ik en hij lacht even. 'Jij klein monster.' grinnikt hij en hij trekt me terug op de bank. 'Je moeder gaat zo blij zijn om mij te zien.' grijnst hij en ik geef hem een kus. 'Zeker weten.' antwoord ik en ik sluit mijn ogen. Als mijn moeder mijn nummer heeft gegeven.. Weet hij dan ook waar ik woon? Er word op de deur geklopt en het zweet breekt me uit.. Zou dat.. Nee toch?