Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 22

Pov Dioni

Ik laat Thijs de bal van me afpakken en hij rent voor me uit. 'Je bent wel heel snel!' roep ik en ik hoor hem lachen. Ik ren achter hem aan en ren naar het doeltje dat hij heeft gemaakt. Hij schiet de bal en ik laat hem er expres langs rollen. Thijs begint te juichen en ik grinnik even. 'Wauw, je bent veel te goed Thijs.' mompel ik en ik keek naar zijn trotse gezicht. 'Ik zei toch dat ik ging winnen!' roept hij en ik lach. 'Je had gelijk.' antwoord ik en ik zie mijn vader in de deuropening staan. Hij glimlacht, 'Thijs, mama heeft koekjes meegenomen.' zegt hij en Thijs rent naar binnen. Ik loop naar mijn vader toe, 'Ik vind het leuk om te zien dat jij en Thijs het zo goed kunnen vinden.' zegt hij en ik glimlach even. 'Thijs is een geweldige jongen.' antwoord ik en hij knikt. We lopen naar binnen, 'Dus hoe gaat het met je?' vraagt mijn vader en ik slik even. 'Het gaat beter.' antwoord ik en we gaan op de bank zitten. 'Ben je van plan het nog een kans te geven?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd. 'Nee. We hebben zoveel kansen gehad en in mijn ogen ging het goed, maar ze twijfelt te veel aan me.' antwoord ik en hij knikt. 'Ik begrijp heel goed dat je dan niet meer wilt. Vertrouwen is één van de belangrijkste dingen in een relatie.' zegt hij en ik knik, dat ben ik met hem eens.

Ik loop nog altijd twijfelend de school in. Ik wilde niet, maar ik heb me over laten halen door mijn vader. Hij heeft gelijk; ik kan me niet blijven verstoppen. Ik loop naar mijn kluisje en gooi de boeken er in die ik de volgende drie uur niet nodig heb. Ik weet dat mijn laatste les uur met Annefleur is; Engelse literatuur. Ik sluit mijn kluisje en dan zie ik Anne staan. Ze staat bij haar kluisje en ik zie een paar mensen naar haar kijken. Ze praten nog steeds over dat stomme filmpje. Ik zie haar naar de mensen kijken en aan haar gezicht te zien doet het haar pijn. Ik zucht even. Het liefste zou ik haar vast pakken en haar vertellen dat ze zich geen zorgen hoeft te maken, maar ik weet dat ik dat niet moet doen. De tranen prikken in mijn ogen wetend dat ze niet meer van mij is, dat ik haar niet meer kan beschermen. Ik kan haar niet onder ogen komen.. Ik zie dat ze zich omdraait en zo snel als ik kan loop ik het muzieklokaal in die om het hoekje van de rij kluisjes zit. Zal ze me gezien hebben? Mijn telefoon trilt en ik haal hem uit mijn zak. Ik heb een berichtje van Anne. Kunnen we praten? Ik mis je.. staat er en ik slik even. Waar wilt ze over praten? Wat valt er in godsnaam nog te bespreken?