Roommates ft. B-Brave (Voltooid)

Deel 2 90

Pov Dioni

'Dioni.' klinkt een stem. Ik mompel wat als ik voel dat iemand me aanraakt. 'Hij is onderkoelt.' klinkt een andere stem en ik open mijn ogen. Het gezicht van mijn verschijnt voor mijn ogen. 'Jezus, we zoeken de hele stad af naar je en jij ligt hier halfnaakt in een berm?' mompelt hij en hij trekt me overeind. 'Ik kan me niet bewegen.' mompel ik en Annefleur legt haar hand op mijn wang. 'Dioni, je bent ijskoud.' zucht ze en voor ik het echter door heb tilt mijn vader me op. Het enige wat ik me herinner is dat ik hier in de berm ben gaan liggen. 'Weet je nog iets?' vraagt mijn vader terwijl hij me richting het appartement draagt. 'Alleen dat ik hier ging liggen.' mompel ik rillend. 'Ik denk dat je door de kou bent weggevallen.' antwoord mijn vader en hij loopt het gebouw in met Annefleur achter zich aan.  'Waarom rende je überhaupt weg?' vraagt Anne  als ze de lift uitstapt. 'Ik.. ik.. het ging v..vanzelf.' ril ik en ze opent de deur van ons appartement. Mijn vader zet me op de grond, 'Ik regel het wel.' zegt Annefleur en mijn vader knikt. 'Bel me als het nog een keer gebeurt.' zegt hij en hij loopt het appartement uit. Jai staat op van de bank, 'Ik maak wat warms voor hem.' zegt hij en Annefleur trekt me de badkamer in. Ze draait de douche aan, 'Kleed je uit.' beveelt ze me en ze loopt de badkamer uit. Ik blijf bevroren aan de grond staan, nog altijd rillend van de kou. Even later komt ze terug met droge kleding. 'Jezus Di, je bent nog steeds zo koud.' zegt ze op een bezorgde toon als ze me helpt om me uit te kleden aangezien ik me amper kan bewegen. Ze duwt me naar de douche en ik stap onder de warme stralen. Ik haal opgelucht adem als ik de warme stralen over mijn ijskoude lichaam heen voel. 'Anne.' begin ik en ik haal een hand door mijn haar. 'Wat is er?' vraagt ze en ik zie haar een handdoek klaar leggen. 'Kom hier.' mompel ik rillend. 'Dioni, je bent bevroren dit lijkt me geen goed mome-' ze kan haar zin niet afmaken want ik kap haar af. 'Ik wil je hier.' mompel ik zeurend als een klein kind en het blijft even stil. Even later stapt ze onder de douche en ik trek haar naar me toe. Ik sla mijn armen om haar heen en verstop mijn gezicht in haar nek. 'Dank je.' fluister ik en ik druk een kus in haar nek. Ik voel haar armen om me heen en het is teken dat ik veilig ben. Ik kijk haar even aan, 'Je bent gek.' zegt ze met een glimlach en ik leun met mijn voorhoofd tegen die van haar. 'Ik hou van je.' fluister ik terwijl ik in haar blauwe ogen staar. 'Ik hou ook van jou.' antwoord ze en ik glimlach. 'Je maakt me gelukkig.' fluister ik en ze zoent me. Na een tijdje maakt ze zich los en kijkt ze me aan. 'Wat is er toch met je aan de hand?' vraagt ze bezorgt en ik haal mijn hand door haar haar. 'Ik weet het niet.' zucht ik. Ik was zeker een idioot door zo naar buiten te rennen, maar ik kon mezelf niet stoppen. Ik slik mijn tranen weg en Annefleur legt haar hand op mijn wang. 'Wil je me vertellen wat er is gebeurt?' vraagt ze en ik knik. 'Niet nu.' fluister ik en ik druk mijn lippen op die van haar.

Pov Annefleur

Ik kijk even naar Dioni die met zijn ogen gesloten op het bed ligt. Hij smeekte me om bij hem te blijven, alsof hij bang was om alleen te zijn... Ik wil de kamer uitlopen als ik Dioni zijn stem hoor, 'Blijf.' klinkt zijn slaperige stem en ik kijk even naar hem. 'Ga niet bij me weg.' mompelt hij. Ik twijfel even of hij wel wakker is. 'Ga niet weg, alsjeblieft.' mompelt hij smekend en ik loop terug naar het bed. Ik ga op de rand van het bed zitten en haal mijn hand door zijn haar. 'Ik ga nergens heen.' antwoord ik en hij pakt mijn hand vast. 'Dank je.' fluistert hij met zijn ogen nog altijd gesloten. Jai komt de slaapkamer ingelopen, 'Hoe gaat het met hem?' vraagt hij op een bezorgde toon. 'Slecht. Ik mag niet weg van hem, alsof hij ergens bang voor is.' antwoord ik. Jai kijkt even naar Dioni, 'Ik denk dat dit met zijn psycholoog besproken moet worden.' stelt hij voor en ik knik. 'Hij heeft woensdag een afspraak.' antwoord ik en Jai knikt. Hij loopt de kamer uit en ik kijk even naar Dioni. 'Ik ga even een glas water halen, vind je dat goed?' vraag ik en ik kijk even naar hem. Waarom vraag ik in godsnaam zijn toestemming hier voor? 'Ga niet weg, nee, alsjeblieft.' zegt hij paniekerig en hij knijpt mijn hand fijn. Zijn ogen schieten open, 'Ga niet weg, alsjeblieft. Blijf bij me, alsjeblieft.' smeekt hij in paniek. Ik kijk naar de jongen die happend naar adem me loopt te smeken om bij hem te blijven. Helemaal in paniek, met bange ogen.. Wat is er met hem?