Binigo man ako ng puso ko sa paglisan mo sa 'king piling,mananatili sa 'kin ang mga alalang masasaya,at malungkot,para patatagin ako sa pag-abot ko sa mga pangarap na binuo natin ng magkasama.
Bigo man ang ating pagmamahalan babangon pa rin tayo sa sakit,dahil yon ang magpapatunay,kung ganon tayo katibay,at katapang na hanapin ang mga sarili nating buhay ng wala ang isa't-isa.
Ang bawat pagkabigo mananatiling "Pagkabigo",kung 'di ko sasabihin ko sa sarili ko na "Buuin ko ang mga pangarap ko,para sa sarili ko,at mga taong mahal ko",dahil kung 'di pagmamal ang dahilan mo,para tuparin ang mga pangarap mo lagi kang mabibigo.
Mawasak tayo ng paulit-ulit ng pamamahal pa rin ang siyang bubuo sa 'ting sa huli,kaya kahit maging manhid man tayo sa pagmamahal,at mabigo hangga't pinipili nating magmahal ulit,at kaya pa ng puso natin na tumbok lagi tayong panalo sa pagmamahal,pero pag nasasaktan na tayo ng sobra-sobra,at 'di na kaya ang sakit pilitin mong bumagon.
