Rüyada Saklı

7 - Ses

Herkese Merhaba. Konuyu çok uzatmadan canım okuyucularım 🌟 ve yorumla Rüyada Saklıya desteklerinizi bekliyorum. 😘
Emy Zona

🌙

İşte o saniye camların içinden gözlerimiz kesiştiğinde ikimizin de aynı anda ağzımızdan farklı şeyler döküldü.

“Hay sikeyim yakalandım.”

“Ulan Yelda.”

🌙

Aktan’a yakalanmamın üzerinden saniyeler geçmişti ki vücudum sarsılmaya başladı. Nefes alışverişlerim sıklaşırken ve ben yine dün akşam ki gibi kriz geçirme korkusuyla Aktan’a bakarken sinirden kızarmış suratı, benim o halimi görünce birden kasıldı.

Korkuyla gözlerimi kapadım. Titremelerim geçtiğinde rahatlayarak gözlerimi açtığımda, Melodi başıma dikilmiş korku dolu gözlerle bana bakıyordu.

“Kardeşim iyi misin? Bir şeyler sayıklıyordun. Çokta terlemişsin. Dur hemen doktoru çağırayım.” dedi korku dolu bir heyecanla

“Melodi dur. Boş ver doktoru şimdi. Bana su ver sen ilk önce.” dedim çatlamış sesimle

Hemen yanıma koşturup baş ucumdaki pet şişeden plastik bardağa su doldurup elime doğru yanaştırdı.

“Yardım edeyim mi?” dedi nazikçe. Hayır anlamında kafamı sallayıp, bardağı elinden alıp vahada susuz kalmış bedevi gibi kana kana su içtim. Bitirdiğim bardağı tekrar ona uzatıp şişeyi işaret ettim. İsteğimi hemen anlayıp yine bardağa su doldururken bende odamdaki camdan dışarıya gökyüzüne baktım.

Güneş çoktan bulutların arkasına saklanmış,mesaisinin son zamanlarını saklanarak geçiriyordu. Demek ki rüya görmüştüm ya da rüya değildi çünkü gerçek gibi hissetmiştim. Ne kadar ileri derecede fantastik ögeler barındırsa da hislerim bu konuda beni hiç bir zaman yarı yolda bırakmamıştı.

Melodi elini gözlerimin önünde sallayıp dikkatimi çekti ve elindeki bardağı bana uzattı.

Ben suyu içerken “Yelda anneannen uyanınca seninle konuşmak istediğini söyledi ama sen derin uyuyunca, Osman dedenin yanına geçti. Çağırayım mı?” dedi izin alarak

“Hayır şimdi anneannemle konuşursam beni yoğun bakıma almanız lazım.” dedim çekinerek

“Özür dilerim. Hemen onları aramamalıydım ama çok endişelendim Yelda. Neden bana elektrik çarptığını söylemedin?” dedi merakla

Sertçe yutkunup Aktanda olan aklımı Melodiye yönlendirdim. Ona gerekli bir mazeret sunmam lazımdı. Ne kadar bundan nefret etsem de en yakın arkadaşıma tanıştığımızdan beri yalan söylüyordum. Derin bir nefes alıp onun üzgün yeşil gözlerine odaklandım. Ne kadar onu kırmak istemesem de bu konudan tek bir kaçışım olduğunu biliyordum.

“Anlatmama izin vermedin ki kızım. Apar topar geldik hastaneye ben ne yapayım!” diye çıkıştım.

Melodi üzgünce başını eğip benle göz temasını kesti. Yutkunup kaldırdığında ise içim acıyla burkuldu.

“Babamı kaybettikten sonra yanımda bir sen kaldın be Yelda. Sende gidersen kimim kalır bu hayatta?” dedi burnunu çekerken

Melodinin babası geçen yıl kalp krizi sonucunda kızının kolları arasında son nefesini vermişti. Annesini ise küçük yaşta trafik kazasında kaybetmişti. Yani gerçekten hayatta benden başka kimsesi yoktu. Benim ailemi kendi ailesi, beni de kardeşi bellemişti. Bizimkiler de onu benden ayırmıyor,anneannem ve dedem onu kendi torunları gibi seviyordu.