Rüyada Saklı

Özel Bölüm - Şeb-i Yelda

Bu bugün Yeldanın doğum günü😍🎉🎂

Ayrıca Rüyada Saklı'nın iki baş karakterinin birbirine mühürlendiği, hikayenin ve aksiyonun başladığı gün🌙

Şeb-i Yeldanız, Kış Gündönümünüz ve ya oğlak dönenceniz kutlu olsun.

O zaman hikayeye kaldığımız yerden devam 😏❤

(Bu bölüm Yeldanın doğum gününe özel minik bir geçmişe dönüş bölümüdür.)

🌕

21 Aralık 1991

Leylanın ciğerleri yakan çığlığı doğumhanenin duvarlarında yankılanırken aklındakiler her doğum anındaki kadının aklından geçenlerle birebir aynı kelimelerdi. Karınların içinde ki bebeklerin cinsiyeti değişirdi. Adları ve ya doğuran anneler de değişirdi. Ama düşünceler her doğuran anne için baki kalırdı.

“Hadi kızım! Hadi Yeldam. Annene daha çok acı çektirmeden gel.”

Derin bir kasılmaya dudaklarından firar eden iniltiyle Leyla ellerini yumruk yaptı. Kalbi normal ritmini zorlayalı çok zaman geçmişti. Hatta Leyla bazen kalbinin vücudunda kol gezen tarifi mümkün olmayan acı yüzünden durduğunu sonra yeniden atmaya başladığını bile hissediyordu. Kesik nefes alış verişleri doktorun uyarısıyla derin ve uzun nefeslere dönerken Leylanın tek odaklandığı şey ise karnında dokuz ay boyunca taşıdığı mucizesini kucağına almaktı.

“Hadi ıkın az kaldı Leyla.” diye destek verdi ona doktoru

“Dayanamıyorum.” diye çığlık attı Leyla gözlerinden yaşlar boşalmaya başlarken

Cümlesinin bitimiyle kafa boşluğunda bir kadın sesi yankılandı.

“Yeni Ay’ı rahatça doğuracaksın.”

Leyla beyninin her hücresine dolup kulaklarında eko yapan sesle bir anda sanki yeniden doğmuş gibi hissetti.

Parlak ameliyat ışıkları altında, yeşil örtülerle kaplanmış doğum masasında değildi sanki bedeni. Kızına hamile kaldığını öğrendiği o huzurlu ana dönmüş gibi acısız, tasasız ve bir o kadar da mutluydu.

Derin bir nefes alıp bedeninin çağrısına uyarak tüm gücüyle ıkındı. Kızı doğmak için çabalarken, Leylanın bedeninde ki acı sanki şırıngayla çekilmiş ve bedeninden atılmış gibi rahattı.

Acaba doktor ona bu sürede iğne mi yapmıştı? Yada doğum başlamadan önce biri serumuna rahatlaması için ilaç mı katmıştı? Her kadın doğumunun en zor evresinde acaba acıya alışıp onun gibi hissiz bir bedene mi sahip oluyordu?

O ıkınmaya devam ederken hemşire ve doktorlar her gün yaptıkları gibi rutin bir doğuma gitmişlerdi. Doktora yardım eden hemşirelerden biri “Doğumhaneye gelmeden önce çay içmek için bahçeye çıktım. Dolunay varmış meğer. O kadar güzeldi ki gözlerimi ondan alamadım.” dedi diğer hemşireye bakıp.

Leylanın yüzüne bakıp sonra konuşan iş arkadaşına dönen Hemşire ise “Evet. Bende gördüm ve şaşırdım. Sanki elimi uzatsam dokunacak kadar yakında gibiydi.” dedi.

Doktor ise kafasını kaldırıp “Son bir kez daha.” diye seslendi Leylaya

Sanki nefes alıyorcasına rahat bir şekilde ıkınan Leyla ya cevabı kızının kulaklarına doğan ilk nefes çığlığı verdi.

Doğumhanenin duvarlarında çığlık çığlığa bağıran, daha annesiyle bağı bile kopmamış fakat hayat nefesini ilk kez ciğerlerine çekmiş Yeldanın sesi karışmıştı.

Leylanın gözünden mutluluk göz yaşları ardı ardına akarken, bir kaç dakika sonra o yaşlı gözleri son nefesine kadar koruyacağı kızının kıpkırmızı bedenine çarptı.

Hemşirenin elinde, hafifçe göğsünün üzerine yasladığı minik bir beden vardı. Kızı, canı, ay parçası, Yeldası.

Burnundan derin bir nefes alıp kızının kokusunu doya doya içine çekti Leyla. Sonra da kızına bakıp “Hoş geldin. Ay parçam, canım dolunayım.” diye mırıldandı kızının kulağına doğru.

Yeni Ay’ın karanlığına eşit olan dolunay o gece doğmuştu. Kızın aldığı ilk nefes ise, minik oğlanın ciğerlerinde yankılanmıştı. Eşit olanlar doğmuş, onların haberleri bile olmadan sırlar kitabının gizli yerlerine yazılmıştı.

O gece tüm ihtişamıyla gökyüzünü kaplayan dolunayın bir anlamı vardı herkes için. Bu anlam başında bekleyen hemşire için sigarasını içerken gözlerinin dalacağı güzel bir manzara, dışarıda heyecanla torununu bekleyen Aysel hanım için sonsuz bir mutluluk, değerli kızını kucağına alan Leyla için huzur, odasında minik arabasıyla oynayan her şeyden habersiz Aktan için ise ruh eşinin doğumuydu.

Doğum günün kutlu olsun Yelda Başaran...