Rüyada Saklı

31 - Yol

Gecikme için özür dilerim. İyi okumalar. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum en biricik okuyucularım😘

🌙

Birbirimize değen tenimiz değildi artık. Her şeyimiz birbirine karışmıştı. Ruhumuz, kişiliğimiz, tadımız. Artık Aktan ve Yelda yoktu. Tek bir şey vardı.

Biz...

☀

Bir insanla dudaklarının birleşmesi...

Bu temas bir çok insan için doğal, yadırganmayacak ve rutin bir olaydı. Belki ayrı ayrı ikimiz içinde sıradan olacak bu eylem konu Aktan ve benim birleşmem olunca tamamen raydan çıkmıştı.

Öfkeli ama bir o kadar da huzurlu.
İnsanın içini titretecek kadar soğuk fakat ruhunu ateşlere atacak kadar da ateşli.

Ruh eşi...

Bu kavram hayatımda ilk kez bana o derece yaklaşmıştı ki, parmaklarımı uzatsam kavrayabileceğim bir beden kadar yakındı.

Ta ki ağzımdan kaçan inlemeye ve dudaklarımızın buluşmasının sonlanmasına kadar. Bu inleme hücrelerimi geri dönülmez şekilde çatlatacak kadar aldığım zevkten değildi. Hislerim bir volkandı ve yükselen acım da dokunduğu yeri cayır cayır yakıp kül eden lavlar gibi kalbimden yükselerek boğazımdan inilti olarak havaya karışıyordu. Acı çekiyordum. Bedenim bir acı denizin içinde kıvranıyordu.

Bir kere daha bedenimde ki ağrı karaya vuran şiddetli bir dalga gibi yükseldi ve beni zevk alemimden koparırcasına çıkardı. Bu seferki inlemem acımla orantılı şekilde çığlık olarak havaya karışmıştı.

Aktan çığlığımla beraber hızla beni kollarının arasına alıp çıplak göğsüne bastırdı telaşla

"Yelda! Yelda bana cevap ver. Konuş benimle. Ne oldu? Neyin var?" diye sorarken, gözleri yüzümü ve bedenimi hızla taradı.

Tüm bedenim cayır cayır yanıyordu. Sanki biri benim vücuduma durmaksızın kova kova kaynar su atıp duruyordu.

"Cezan bu. Dokunmayacaktın!" diyen otoriter bir kadın sesi beynimde yankılandı.

"Ceza mı?" diye fısıldadım sesim gittikçe silinirken

Aktan sessiz fısıldamamla beni hızla kucaklayıp koşarak odasına götürüp yatağa yatırdı.

"Ne cezası Yelda? Ne diyorsun sen? Konuş benle güzelim. Neyin var?" diye sayıklamaya başladı Aktan telaşla vücudumu kontrol ederken.

Onu tanıdığım günden beri yüzünde ve hislerinden ilk kez bu kadar güçlü bir korku hissini algılıyordum.

"Dokunma bana!" dedim kesik nefeslerimin arasından

Aktanın elleri söylediğim cümleyle bir anlık kesintiye uğrasa da sonrasında yeniden vücudumda canlı bir acı kaynağı aramaya devam etti.

"Aktan yapma. Ne olursun?" dedim hızla elinin bileğine yapışıp

"Bana biraz dokunma. B-bu benim cezam." dedim. Gözlerimi vücudumdaki acı yanma hissine alıştırmaya çalışırken Aktanın kulaklarıma dolan ani feryadıyla göz kapaklarımı araladığımda kendimi yatağımda buldum.

Tüm vücudum terden ıslanmış, yatağımda adeta minik bir ter göleti oluşmuştu. Başımı çevirip çevreme baktım.

Derin ve kesik nefeslerim haricinde evde çıt bile çıkmıyordu. Bedenimde ise hala belli belirsiz süren bir yanma hissi tenimde dolaşıyordu. Ama etkisi bir sobanın önünde durunca hissettiğim sıcaklığa eşitti.