"Benim içimde bir sen var. Bunu biliyorsun değil mi?"
"Evet ve sanırım bu yüzden sana aşık oldum Jongin."
------
"Sen benim aydınlığımsın. Ben de senin karanlığım."
"Sehun-ah..."
------
"Saçlarımı okşasana Baekhyun."
"..."
------
Denge olmadan düny...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GERİ DÖNDÜM!!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DÖNDÜM LAAĞNNN!!! DÖNDÜM!!!!
Özlediniz mi beni faslına girip uzun bir giriş yapmayacağım. Korkmayın.
Bakalım kim kim kalmışız :')
--------------
Sevmek bu kadar kolayken insanların bunu becerememesinden nefret ediyordu Kyungsoo. O da herkes gibi kendi halinde bir insanken hangi eksikliğine dayanarak sevilmeyi hak etmediğini anlamıyordu. Herkes kusurlu değil miydi? Herkesin eksik bir yönü yok muydu? O eksiklikler diğer parçasını buldukça tamamlanıyorken insanlar neden o parçayı elinde sıkı sıkı tutup paylaşmayı reddediyordu?
Anlamıyordu Kyungsoo. Anlamıyordu işte...
Babasından yediği tokadın hala etkisindeydi bu yüzden. Kendisini ağlamamak için zorlasa da ağlamıştı yine. Hem de sabaha kadar. Durduramamıştı gözyaşlarını ve inanamamıştı kendine. 'Bir insan cidden bu kadar ağlayabilir mi ya? Bir dur artık Soo!' diyip kendine kızsa da sadece hıçkırıklarını bastırabilmişti.
Annesi odasının kapısını kaç kez tıklatıp bir şeyler söylese de babasından hiç bir hareket yoktu. Kyungsoo annesini endişelendirmemek için 'iyiyim' demek istese de her şey ortadaydı. Yalan söylememek mantıksızdı. Kyungsoo ilk kez bu kadar çökmüş ve yıkılmıştı. Annesine bir şey demiyordu. Kadıncağız kapının kitli olmadığını biliyordu. Kyungsoo küçükken de babası ile kavga edince kapısını önce kitler sonra annesi yanına gelsin diye kilidi açardı ama bu sefer Bayan Do içeri giremiyordu. Yaşlı kalbi oğlunu öyle görmeye kesinlikle dayanamazdı. Yine de bir kaç dakika duruyor, oğlunu çok sevdiğini söylüyor ve gidiyordu. Her seviyorum kelimesinden sonra hıçkırığa yeniden başlayan oğlunu gözyaşı selinde bıraktığını bilmeden.
Kyungsoo içindeki alevlenen acıyı ufacık gözyaşları ile yalnız başına dindirmeye çalışıyordu.
---
Jongin lanet sınav haftası bitimindeki hafta sonunu elbetteki Kyungsoo ile geçirmek istiyordu. Akşam mesaj atmıştı ama Kyungsoo bir görüldü bile atmamıştı. Yorulup uyuduğunu düşünmüştü ama içinde anlamlandıramadığı bir endişe vardı. Sabah yine mesajlar silsilesi atmıştı ama Kyungsoo'dan yine bir dönüt alamamıştı.
