22. bölüm :3 :3 Keşke Hunhan da olaydı içinde. Baya uzun bir bölüm 😂😂😂.
İnşallah beğenirsiniz. Kontrol etmeden atıyorum. Azcık yorgunum da >_<.
-----------
İnsan kendi yolunu çizebilir miydi? Yoksa kader denilen yolda mı yürürdü?
Kim Junmyeon o ana kadar kendi yolunu çizdiğini düşünüyordu. Halbuki içten içe aklının en uç noktasına sakladığı o yer biliyordu; daha doğmadan ona bir yol çizildiğini.
Peki...
Fedakarlık neydi?
Ne için ya da kimin için yapılırdı?
Bencillik ne demekti?
Aşk... ne demekti?
Geçmişe Dönüş
Genç adam yorucu bir okul gününün ardından ailesinin yaşadığı eve gelmişti. Birkaç parça eşyasını, özellikle takım elbiselerinden birkaçını, alıp yeni taşındığı evine götürecekti. Hatırladığı ev ile gülümsedi ve yorgunluğunun biraz olsun gittiğini fark etti. Kris ile üç yıldır zaten bir evde beraber yaşıyor olsa da bu ev önceki evden farklıydı. Bu evi birlikte kararlaştırıp kendilerine uyacak şekilde almışlardı. Tıpkı evli bir çift gibi. Gülümsemesi biraz daha yayıldı genç adamın yüzünde. Evdeki görevlilere selam verdi ve eşyalarını alıp gideceğini söyleyerek odasına çıktı. Büyük valizine özenle takım elbiselerini yerleştirdi ve sabitledikten sonra diğer eşyalarını da yerleştirerek işini bitirdi. Odasından çıkıp evin çıkışına doğru ilerlerken babasının sesi ile yerinde durdu.
"Oğlum, babana selam vermeyecek misin?"
Valizini kenara koyup salona doğru yürüdü ve babasına sarıldı. Sarılma anından önce babasının gözleri kenara koyulmuş valize kaydı.
"Evde olduğunu bilmiyordum."
"Misafirimiz için erken geldim. Sen de tanış. Bu hanım kızımız Jun Jihyun. Kızım, bu da oğlum Junmyeon."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yin Love Yang
Fanfiction"Benim içimde bir sen var. Bunu biliyorsun değil mi?" "Evet ve sanırım bu yüzden sana aşık oldum Jongin." ------ "Sen benim aydınlığımsın. Ben de senin karanlığım." "Sehun-ah..." ------ "Saçlarımı okşasana Baekhyun." "..." ------ Denge olmadan düny...
