"Benim içimde bir sen var. Bunu biliyorsun değil mi?"
"Evet ve sanırım bu yüzden sana aşık oldum Jongin."
------
"Sen benim aydınlığımsın. Ben de senin karanlığım."
"Sehun-ah..."
------
"Saçlarımı okşasana Baekhyun."
"..."
------
Denge olmadan düny...
2021 umarım herkes için daha iyi geçer. Mutlusu yıllar!!
Bu hikayeye haziran 2016 da başlamışım. VAY ANASINI! Umarım haziranda biter... LÜTFEN!
LÜTFEEEEEĞĞĞNNNNN!!
Küfür kuralını zaten biliyorsunuz.
Bölümde yeni kişiler var ama bi yerden konuk değiller. İsimleri sevdiğim için kullandım ✋✋.
Umarım keyifli keyifli okursunuz bölümü ve bol bol yorum yaparsınız.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
--------
Bir insanı ne kadar sürede tanıyabilirdik?
Bir insan kendini anlattığı kadar mı yoksa insanların onu gördüğü kadar mıydı?
Bir insanın duvarlarının arkasında neler saklı olabilirdi?
Bu üç soru bu aralar Sehun'un aklında dolanıp duruyordu. Luhan'ın kendisini tanıdığına, kendisinin de Luhan'ı bir o kadar tanımadığına adı kadar emindi. Sehun, sevgilisini daha çok tanımak ve keşfetmek istiyordu. Bunun zamanla olacağını biliyordu ama Sehun'un aklında fazlasıyla soru vardı. Bunları zamana bırakmak istemiyordu.
Merak ettiklerini öğrenmek için Luhan'a direkt sorabilirdi. Sorduğu sorulara Luhan'ın zevkle cevap vereceğini biliyordu ama Sehun bunları nasıl soracağını bilmiyordu. Luhan'ı sorguya çekermiş gibi hissetmesini istemiyordu ve biraz utanıyordu. Bu vesileyle utangaç bir yanının olduğunun farkına varmıştı. Luhan onu hem tanıyor hem de kendisine tanıtıyordu.
Lu Han... Nasıl bir insandın böyle?
Sehun kendini dersten tamamen koparıp sıkıntılı bir şekilde nefes verdi ve camdan dışarı baktı. Ne yapmalıydı ki? Taehyung'dan yardım alıp almamayı düşünürken Yifan dersten kopup dışarı bakan Sehun'u fark etti. Sesini biraz yükseltip uyarı vermişti ama öğrenci Sehun hala dışarı bakıyordu. Yifan içinden kıkırdadı. Elini cebine atıp tebeşirlerini karıştırdı ve parmakları arasına aldığı tebeşiri hızla çıkartıp Sehun'a attı.
Normalde tebeşir hedefi bulduktan sonra Yifan öğrencisini azarlardı ama bu sefer azarlamadı. Daha doğrusu azarlayamadı. Çünkü yirmi beş yıllık öğretmenlik kariyerinde attığı bir milyon iki yüz seksen beş bin üç yüz yirmi iki tebeşirden sonuncusu hedefi vuramamıştı.
Attığı tebeşiri Luhan ışık hızıyla tutmuştu ve tüm sınıf Yifan ile birlikte donakalmıştı.
Çünkü Tebeşir'in tebeşiri ilk kez yakalanmıştı!
Sehun tebeşirin geldiğini hissetmemişti ama Luhan'ın elini birden uzatması ile irkilmişti. Gözlerini kırpıştırıp babasına baktı. Yifan gerçekten donmuş gibiydi. Sehun onun nefes almadığını net bir şekilde görüyordu. Göz ucuyla Luhan'a baktığında onun da tüm sınıf gibi hareket etmediğini gördü.
