προγραμμα προστασίας

...

<<Συγνωμη δεν...δεν μπορω αλλο...>>Πλεον εκλαιγα με αναφιλητα.Η κοπελα δολοφονηθηκε μπροστα στα ματια μου και δεν εκανα τιποτα να την σωσω.
<<Ειναι νεκρή και δεν εκανα τιποτα...τιποτα..>>αρχισα να λεω μεσα απο τα δοντια μου
<<Τζουλη ηρεμησε...>>Δεν μπορουσα να ηρεμησω.Το μονο που περνουσε απο το μυαλο μου ηταν το ποσο δειλη ήμουν και την δειλια μου την πληρωσε καποιος αλλος με την ζωη του...<<Τζουλη σε παρακαλω δεν φταις εσυ για...>>ξεκινησε να λεει
<<Δεν φταιω εγω;>>ουρλιαξα ορθια πλεον αδυνατωντας να κρυψω τον πονο που ένιωθα<<Δεν φταιω εγω;Μπορει να μην προκαλεσα τον φονο της αλλα δεν εκανα τιποτα να τον αποτρεψω.Τι με κανει αυτο μου λες;Δεν κανει και μενα φονια;Ημουν εκει και δεν εκανα τιποτα...ΤΙΠΟΤΑ!...>>Ημουν πλεον εκτος εαυτου.Πηγαινοερχομουν τρεμοντας στο δωματιο και το κορμι μου τρανταζοταν απο τα αναφιλητα που προσπαθουσα να πνιξω.Τοτε ενιωσα δυο δυνατα χερια να με αρπαζουν και να με γυρνανε αποτομα.Αρχισα να χτυπαω τις γροθιες μου στο στερνο του ενω τα δακρυα κυλουσουν ασταματητα στα μαγουλα μου.<<Τζουλη!Τζουλη!Ηρεμησε γαμωτο,ηρεμησε...κοιταξε με...Κοιταξε με!>>διεταξε επιτακτικα κλεινοντας το προσωπο μου στις παλαμες του.<<Δεν υπηρχε τιποτα,τιποτα που θα μπορουσες να κανεις.Ο ανθρωπος αυτος ηταν πολυ επικινδυνος και γι'αυτό η κοπελα σε προειδοποιησε να κρυφτεις.Το μονο που θα καταφερνες θα ηταν να σκοτωθεις και συ μ'ακους;Τζουλη κοιταξε με>>ζητησε τωρα απαλα κοιτωντας με σταθερα στα ματια.Σηκωσα το βλέμμα μου και τον κοιταξα.Το προσωπο του απειχε λιγα εκατοστα μακρια απο το δικο μου<<Εκανες το σωστο...μ'ακους;...Λυπαμαι γι'αυτό που περασες,λυπαμαι που επρεπε να το δεις και λυπαμαι που εχασε ενα τοσο νεο κοριτσι την ζωη του και αυτο δυστυχως δεν μπορω να το αλλαξω.Μπορώ ομως να σου ορκιστω ενα πράγμα.Θα βρω αυτον που το εκανε.Θα κανω οτι περναει απο το χερι μου να σε προστατεψω και στ'ορκιζομαι οτι μολις τον πιάσω θα τον κανω να πληρωσει και με το παραπανω.Εχεις τον λογο μου! >>