Εκλεισα την πορτα πισω του στηριζοντας το βαρος μου πανω της και αφησα την αναπνοη μου να βγει αργα...Δεν περιμενα να τον δω σημερα...Η αληθεια ειναι οτι μολις τον ειδα να βγαινει απο το αυτοκινητο παγωσα...Προσπαθησα να δειχνω ψυχρη και απόμακρη για να μην καταλαβει ποσο με επηρεαζε αλλα δεν ξερω αν ημουν αρκετά πειστικη.Σε ολη την διαδρομη εκανα οτι ήμουν απασχολημενη μελετώντας δήθεν το σεναριο ενω στην πραγματικοτητα δεν διαβαζα λεξη...
Και αυτος ομως λέξη δεν εβγαλε.
Εκεινος θα επρεπε κανονικα να νιωθει αβολα με την ολη κατασταση και οχι εγω...Προφανώς εχει καλυτερα πραγματα να ασχολείται...
Δεν μπορεσα να αγνοησω το χαμογελο του μολις διάβασε το μηνυμα στο κινητό του...Βλεπω δεν αργησε να βρει καποια να ικανοποιήσει τις ορέξεις του...
Εβγαλα κουρασμενη τα παπουτσια μου,πέταξα την τσαντα στο καναπε και πηγα ν' ανοιξω τον θερμοσίφωνα.Έφτιαξα στα γρηγορα μια ομελετα και καθισα στον καναπε χαζευοντας στην τηλεοραση.Ηθελα τοσο πολυ να παρω την κολλητη μου τηλεφωνο,να μιλησω σε καποιον,αλλα λογω της υποθεσης αναγκάστηκα να κοψω καθε επικοινωνια με γνωστους και φίλους για να μην τους βάλω σε κινδυνο...Ανυπομονω να τελειώσει ολη αυτη η κατάσταση για να γινει και παλι η ζωη μου φυσιολογική...
Αλεξ...
Καθομουν στο αμαξι ξεφυλλίζοντας βαριεστημένα ένα αθλητικό περιοδικό.Η παρακολούθηση είναι το κομματι που σιχαινομαι περισσοτερο σε καθε αποστολη.Με τρελαινει το να καθομαι στάσιμος τόσες ωρες χωρις να κανω τίποτα.Πέταξα το περιοδικο στο διπλα καθισμα σταυρωνοντας τα χερια πίσω απο το κεφαλι σε μια προσπάθεια να βολευτω καλυτερα οταν με διέκοψε το χτύπημα στο τζαμι διπλα μου.Γυρισα και ειδα τον Μαικ να μου κανει νοημα ν'ανοιξω.Ξεκλειδωσα την θεση του συνοδηγού αφήνοντας τον να μπει μεσα.
<<Πως πηγε;Βρηκατε τιποτα στην αποθηκη;>>τον ρωτησα μολις καθισε
<<Ναι,ηταν γεματη ηρωινη.Ο τυπος που ετρεχε την επιχειρηση είναι οντως τσιρακι του Πετροφ.Τον εχει αναλαβει ο Φροστ,μολις μάθουν κατι θα μας ενημερώσουν>>εβγαλε το γιλεκο του τρίβοντας τους ωμους του.Μείναμε για λιγο σιωπηλοι χωρις να μιλάει κανείς
<<Αλεξ;...Δεν κατάφερα ποτε να σου μιλησω για'κεινη την μερα...>>είπε ο Μάικ σπαζοντας τελικά την σιωπη
<<Τι;Για ποτε λ...>>
<<Τοτε που εφαγες την σφαίρα για μενα...Δεν θα το ξεχασω ποτε...Αλεξ μου...>>
<<Μαικ!Σταματα,θα εκανες και 'συ ακριβως το ιδιο για μενα>>στραφηκα και τον αντικρυσα τελειως σοβαρος
<<Ναι,το ξερω αλλα...>>
<<Μαικ!Περα απο ομαδα είμαστε και οικογένεια...Και αν αυτές τις μερες ειμαι...Καπως...Δεν έχει να κανει με'σενα στ'αληθεια απλα...εχω πολλα στο κεφαλι μου και ξεσπαω οπου βρω...>>
<<Μην το σκέφτεσαι...Ευχαριστώ φιλε...>>
<<Οχι,στ'αληθεια...Εκεινη την μερα που ηρθε εκεινος ο Ραντελ στο σπιτι της Τζουλης επρεπε να είχα αφησει εσένα να χειριστείς την κατασταση,το είχες υπο έλεγχο...>>
<<Καλα δεν εγινε και τιποτα...>>
<<Και ομως εγινε...Χειροτερα δεν θα μπορούσα να τα ειχα κανει...>>αν δεν δρουσα συνεχεια παρορμητικά δεν θα ειχα τσακωθει μαζι της εκεινο το βραδυ
<<Τι εννοεις;>>με κοιταξε με την απορια στο πρόσωπο
<<Εκεινη την μερα ήρθα και...Τι στο...>>μια κινηση με έκανε να σταματήσω αποτομα.Εσμιξα τα φρύδια προσπαθώντας να διακρίνω καλυτερα στο σκοτάδι.Τοτε ειδα μια φιγουρα να κινείται γρήγορα προς το σπιτι της Τζουλη
<<Γαμωτο καποιος ειναι εκεί!Καποιος πηγαινει στο σπιτι της...>>πεταχτηκα εξω τραβώντας γρηγορα το οπλο μου.Κατευθύνθηκα γρηγορα προς την πορτα με τον Μαικ να με ακολουθει οταν ακουσα ουρλιαχτά να έρχονται απο μεσα.Ενιωσα να χανω ενα χτυπο και το αιμα να παγωνει στις φλέβες μου!
<<Τζουλη!!!...>>
أنت تقرأ
προγραμμα προστασίας
حركة (أكشن)~Πρώτο βιβλίο~ > >του ειπε χωρις περιστροφες πετωντας εναν φακελο μπροστα του. Επιασε τον φακελο και τον ανοιξε στην πρωτη σελιδα. >του εξηγησε καθώς τον ειδε να την παρατηρει. >αντιγυρισε πετωντας το φακελο πανω στο γραφειο. >
