προγραμμα προστασίας

morning thoughts

Στριφογυρισα ενοχλημενη στο κρεβατι  και επιασα βαριεστημενα το κινητο που χτυπουσε εδω και ωρα<<Καλημερα αγαπη μου!Τι κανεις;>>ακουσα την χαρουμενη φωνη της μαμας μου απο την αλλη γραμμη
<<Μμμ...Καλημερα μαμα...>>μουγκρισα αγουροξυπνημενη μεσα απο τα δόντια μου
<<Αγαπη μου ακομα κοιμασαι;Κοντευει μεσημερι...>>κρατησα το κινητο μακρυα ενοχλημενη απο το  φως κοιτωντας την ωρα<<Μαμα 11 μιση ειναι...>>διατυπωσα ριχνοντας ξανα το κεφαλι πισω στα μαξιλαρια
<<Ναι αυτο λεω...>>ειπε και στριφογυρισα τα ματια βαζοντας την στην ανοιχτη ακροαση<<Μαμα ολα ενταξει;Γιατι με παιρνεις πρωινιατικα;>>τεντωθηκα πνιγοντας ενα χασμουρητο και εκλεισα και παλι τα ματια
<<Ολα καλα αγάπη μου,ηθελα να σου πω ποσο χαρηκε η Μπλερ με την επισκεψη σας.Και συμπαθησε και τον Αλεξ πολυ...Αν και δεν μιλαει πολυ...Τελος παντων να ξαναερθετε να κανουμε και κανενα τραπεζι...να καλεσουμε και τις θειες σου που εχουν καιρο να μας δουν...>>
<<Ναι...Καλα...βλεπουμε...>>μουγκρισα χωρις ιδιαιτερο ενθουσιασμο
<<Ενταξει Τζουλιετα μου...σε αφηνω γιατι εχω το φαι στο φουρνο...θα σε παρω αργοτερα...>>
<<...Ναι...Ενταξει...>>
<<Σαγαπαω...>>ειπε γλυκα πριν το κλεισει
<<Και 'γω σ'αγαπω μαμα...>>εκλεισε η γραμμη και βολευτηκα καλυτερα στα μαξιλαρια κλεινοντας και παλι τα ματια μου.
Γαμωτο!Πεταχτηκα αποτομα τιναζοντας τα παπλωματα.Σηκωθηκα γρηγορα και πανω στην φουρια μου μπλεχτηκα στο σεντονι και βρεθηκα μπρούμυτα στο πατωμα
<<Τελεια...>>μουγκρισα μεσα απο τα δοντια μου και σηκωθηκα και παλι τρεχωντας προς το μπανιο.Σημερα ειχα συναντηση με τον Παμπλο,εναν απο τους καλυτερους σκηνοθετες στον κινηματογραφο...Ηθελε να συζητήσουμε για την καινουρια ταινια που θα σκηνοθετησει.Δεν μου ειπε πολλα απο το τηλεφωνο...Θα μιλουσαμε αρχικα για το θεμα της ταινιας και θα εβλεπα και'γω αν με ενδιεφερε.Το ραντεβου ηταν σημερα στη μια και το ειχα ξεχασει τελειως...
Μπηκα στο μπανιο και αφησα το νερο να τρεξει καυτο πανω μου νιωθοντας το σωμα μου να χαλαρωνει...Θα περνούσε κατα τις 12 ο Αλεξ να με παει...Το μυαλο μου πηγε στα χθεσινα γεγονότα...Δεν ξερω πως ενιωθα για ολα αυτα...Παρα την χθεσινη αποπειρα εναντιον μου σημερα δεν ξυπνησα φοβισμενη...ενιωθα περισσότερο...μουδιασμενη...Ναι,μπορει να τρομαξα εχτες...πολυ...αλλα δεν θα αφηνα ενα περιστατικο να με τρομοκρατησει...Ηξερα απο την αρχη οτι θα ειναι επικινδυνα και αν εγω ειμαι η μονη που μπορει να φερει δικαιοσύνη στο φονο της ατυχης κοπελας καθως και στα απειρα κοριτσια που πεσαν θυματα τους τοτε θα το κανω...θα καταθεσω στην δικη και δεν προκειται να τους επιτρεψω να με εκφοβισουν...Ηξερα οτι με τον Αλεξ θα ημουν ασφαλης...Οταν ήμουν μαζι του ενιωθα ότι τιποτα δεν μπορει να με αγγίξει...Δεν ξερω...η επιβλητική του παρουσία,και η σιγουριά στο βλεμμα του με εκαναν να νιωθω ασφαλης.Στη θυμηση του χθεσινού φιλιου τα δαχτυλα μου ετρεξαν πανω στα χειλη μου και εκλεισα τα ματια μου χαμογελωντας σαν χαζη.Ηθελα να τον φιλησω...δεν μετανιωνω γι'αυτο που εκανα...Ναι...μπορει να ημουν ταραγμενη και συναισθηματικα φορτισμενη αλλα ειχα πληρη επιγνωση των πράξεων μου.Αυτο που με τρομαξε περισσοτερο ηταν η ιδεα οτι δεν ειχα την ευκαιρια να κανω οτι πραγματικα θελω.Απο τοτε που χασαμε τον μπαμπα και απο το ατυχημα της Μπλερ ημουν μονο εγω και η μαμα.Σαν μεγαλυτερη αδερφη επρεπε να προσεξω την οικογενεια μου...δουλευα σκληρα για να μην τους λειψει τιποτα και να μπορεσει η Μπλερ να κανει τις θεραπείες της παραμελωντας τις δικες μου ανάγκες.Δεν ειχα κανει καποια σοβαρη σχεση καθως δεν αφιερωνα τον απαραιτητο χρονο και προσπαθεια με αποτελεσμα να διαλυονται σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα.Ειχα αρχισει να νιωθω πραγματα για τον Αλεξ...Και απο το φιλι μας εχτες πιστευω πως δεν του περναω απαρατηρητη...Ενταξει...Η αντιδραση του ηταν...Ας πουμε οτι δεν ηταν και η καλυτερη,αλλα καταλαβαινω οτι και αυτος μπορει να εχει καποιους ενδοιασμους λογω της υποχρεωσης του να με προστατευει...Δεν πιστευω ομως οτι εγινε και καποιο εγκλημα...Τελος παντων,ειμαι σιγουρη οτι οταν τον δω θα είναι μια χαρα...