προγραμμα προστασίας

αλλαγες

*Για καποιο λογο το κεφαλαιο αυτο δεν ειχε δημοσιευτει ειχα καποιο προβλημα με το wat και το ειδα τωρα.Το κεφαλαιο αυτο ειναι κανονικα μετα το προσωπικος οδηγος*

Καθόταν και με κοιτουσε μ'ενα ηλιθιο χαμόγελο λες και ηταν όλα φυσιολογικα και 'γω ημουν η τρελη της υποθεσης.<<Τι κανεις εσυ εδω;Που ειναι ο Τομας;Πως ηρθες εδω...>>ξεφουρνιασα τα ερωτηματα που γεννιουνταν στο μυαλο μου.
<<Τι λες να αρχισουμε με μια ερωτηση;Οδηγαω εδω περα,δεν θελουμε να σκοτωθουμε την πρωτη μερα της συνεργασιας μας...>>και αφου εβαλε μπρος στο αυτοκινητο εστρεψε αταραχος την προσοχη του στο δρομο.
<<Ποια συνεργασια;Τι...>>πηρα μια βαθια ανασα προσπαθωντας να ελέγξω τον εκνευρισμο μου  και εθεσα την πρωτη μου ερωτηση.
<<Τι κάνεις εσυ εδω;>>ρωτησα περιμενωντας μια λογική απαντηση.
<<Ειμαι ο νεος οδηγος σου>>απαντησε ηρεμα.Ναι,πολυ λογικη απαντηση
<<Και για ποιο λόγο;>>συνεχισα το παιχνιδι του
<<Για να υπαρχει συνεχεια καποιος απο την υπηρεσια μαζι σου>>εξηγησε φυσιολογικα<<Κοιτα,οπως σου ειπα και στην τελευταια μας συζήτηση θα πρεπει να μπεις στο συστημα προστασιας μαρτυρων.Σε αλλη περιπτωση θα μετακινουσαμε εσενα και την οικογενεια σου σε κάποιο απομακρυσμένο μερος με νεα ταυτοτητα οπου δεν θα ξερει κανεις ποια εισαι.Στην περίπτωση ομως αυτη είναι πρακτικα ανωφελο καθως εισαι γνωστο προσωπο και οπου και να πηγαινες αργα ή γρηγορα ο κοσμος θα σε αναγνωριζε>>.Ειδε οτι παρεμενα σιωπηλη και αφου μου εριξε μια ματια μεσα απο το καθρεφτι συνέχισε<<Για το λογο αυτο η ομαδα μου και γω θα σε παρακολουθουμε διασφαλίζοντας την ασφαλεια σου.Ολο αυτο θα πρεπει να γινει διακριτικα και με ιδιαιτερη προσοχη καθως οπως καταλαβαινεις δεν ειμαστε οι μονοι που σε παρακολουθουμε>>προσθεσε αναφερόμενος στον δολοφονο.Μετακινηθηκα στο κάθισμα μου προσπαθώντας να κρυψω τον φοβο που μου προκαλουσε και μόνο η αναφορά στο θεμα.
<<Ο Τομας που ειναι;>>συνεχισα θέτοντας την επονενη ερωτηση μου.
<<Ο Τομας πηρε μακροπροθεσμη αδεια απο σενα καθως ολα αυτα τα χρονια στην υπηρεσια σου δεν εχει παρει καμια>>
<<Ε!Αυτο δεν είναι αληθεια>>παραπονεθηκα.Αρκεστηκε. στο να με κοιταξει μεσα απο το καθρεφτάκι ανασηκωνοντας με νοημα το φρυδι του.
<<Καλα,ενταξει δεν εχεις αδικο>>παραδέχτηκα<<Εκεινος ομως αρνιοταν να παρει άδεια.Προσπαθει να κανει αποταμίευση για το νεο του σπιτι...>>μα γιατι απολογουμαι σε αυτον;Δεν με νοιαζει τι αποψη εχει για μενα.Για ενα λεπτο!<<Τι εννοείς απο μενα;Δεν του έστειλα...ωω υποθετω οτι χακαρατε το νουμερο μου σωστα;>> κοιταξα το πισω μερος του κεφαλιου του σιγουρη για την απαντηση του.
<<Σωστα!>>
Αναστεναξα και ακουμπησα πισω στο κάθισμα κοιτώντας εξω απο το παραθυρο.Ηταν μια ομορφη μερα!Ο ουρανός ηταν πεντακαθαρος και τα ελαχιστα σύννεφα παιζαν με τις αχτιδες του ηλιου.Το βλεμμα μου χάθηκε στα αμετρητα αυτοκινητα που περνουσαν διπλα μας.Ζευγαρια,οικογενειες,φιλοι,μοναχικοι οδηγοι...ολα φαινονταν τοσο φυσιολογικα.Χαμογέλασα στραβα και έριξα το βλεμμα μου στον "νεο μου" οδηγο.Φαινοταν ηρεμος και συγκεντρωμενος στο δρομο.Γιατι να μην ειναι;Γι'αυτον ειναι μια τυπικη μερα στη δουλεια.Αλλωστε η δικη μου ζωη ειναι που ηρθε πανω κατω...