προγραμμα προστασίας

F.B.I

<<Λοιπον,δεσποινις Ροναν...>>
<<Τζουλη...>>
<<Τζουλη...>>συνεχισε βγαζοντας το παλτο του.
<<Παρακαλω καθίστε>>ειπε ευγενικα οδηγωντας τον στο σαλονι.

Την ακολουθησε παρατηρωντας την καθως εκεινη εβγαζε το παλτο της.Μπορουσε να καταλάβει οτι ηταν νευρικη.Πηρε και το δικο του και μπηκε μεσα προς τον διαδρομο που οδηγουσε σε ενα αλλο δωματιο.
Σταθηκε στην μεση του σαλονιου αποτυπώνοντας νοερα καθε λεπτομερεια του χωρου.Ολα ηταν οργανωμενα και τακτοποιημενα.Οι τοιχοι ηταν βαμμενοι σε ενα απαλο χρωμα.Υπηρχε ενα τραπεζι στο κεντρο γεματο διακοσμητικα κερια και ενα βαζο αποξηραμενα φυλλα τα οποια χαριζαν στο χωρο ενα ευχαριστο αρωμα.Αποφασισε να μην καθισει στον τεραστιο  καναπε που ηταν διακοσμημενος με μεγαλα λευκα μαξιλαρια,και τραβηξε μια καρεκλα απο την μικρη τραπεζαρια που υπηρχε διπλα για να καθισει.
Σε λιγα λεπτα την ακουσε να επιστρεφει.
Κρατουσε δυο κουπες και του προσφερε την μια.Υπηρχε ζεστος καφες.Τον χρειαζοταν καθως ειχε παγωσει  με την ανεθεματισμενη βροχη καθως την περιμενε σχεδον μιαμιση ωρα για να εμφανιστει.

<<Ειναι σκετος,μηπως θελετε ζαχαρη ή γαλα;>>τον ρωτησε ευγενικα.
<<Οχι ειναι μια χαρα,ευχαριστω>>ακριβως οπως τον επινε.
<<Παρακαλω,μιλατε μου στον ενικο>>προσθεσε πίνοντας μια γερη γουλια και τον ακουμπησε στο τραπέζι.

<<Λοιπον...δεσποινις Τζουλη.Οπως σας ειπα και πριν ηρθα να μιλησουμε για την δολοφονια που...>>
<<Τοτε χασατε τον χρονο σας>>με διεκοψε αποτομα.<<Οτι ηταν να πω το εχω ήδη πει στην αστυνομια.Δεν βρισκω το λογο να επαναλαμβανομαι>>προσθεσε παγερα και εκανε να σηκωθει απο τον καναπε που καθοταν.
<<Δεσποινις Ροναν.Πιστεψτε με οταν σας λεω οτι ο χρονος μου ειναι πολυτιμος και τυχαινει να μην τον σπαταλαω.Ποτε!>>απαντησα ψυχρα.Ο τονος μου ηταν ηρεμος αλλα δεν μπορω να πω το ιδιο και για το υφος μου.Την καρφωσα ανελεητα με ενα παγερο βλεμμα προκαλωντας την σιωπηλα.

Εχει θρασος η μικρη!

Εγω ειμαι αυτος που θα κανει την νταντα γιαυτο αν καποιος εχει το δικαιωμα να ενοχλείται απο την ολη κατασταση αυτος ειμαι εγω.

Πρεπει να την τρομαξα περισσοτερο απ'οτι σκοπευα γιατι την ειδα να καθεται και παλι και στα ματια της διαβασα  φόβο.Ωραια!Καιρος να παρει την κατασταση στα σοβαρά.
Επιασα την κουπα μου και ηπια αλλη μια γουλια παρατηνωντας εσκεμμένα την σιωπη που ειχε απλωθει στο χωρο.Την ακουμπησα πισω στο τραπεζι και καθισα πιο ανετα στην καρεκλα.

<<Οπως σας ελεγα και πριν...>>συνεχισα απολυτα ηρεμος<<ηρθα να μιλησουμε για τον φονο στον οποιο υπηξατε μαρτυρας>>.
Το προσωπο της φαινοταν αταραχο αλλα τα χερια της που κρατουσαν σφιχτά την κουπα της προδιδαν την ταραχη της.
<<Ναι,εχω διαβασει την καταθεση σας αλλα θα ηθελα να την ακουσω απο εσας την ιδια και να σας θεσω καποιες ερωτησεις.Οσο για την αστυνομια μαλλον δεν εχεται καταλαβει την σοβαροτητα της υποθεσης.Εμεις δεν είμαστε...αστυνομια>>διευκρινισα με την ειρωνεια ευδιακριτη στην φωνη μου.<<Ειμαστε FBI και έχουμε διαφορετικους μεθοδους γιαυτο σας προτεινω να ξεκινησεται την ιστορια σας.Αρκετο χρονο χάσαμε ήδη>>.Ακουμπησα πισω στην πλάτη της καρεκλας και εστρεψα την προσοχη μου στο πρόσωπο της το οποιο ηταν πλεον κατασπρο.
<<Σας ακουω...>>