προγραμμα προστασίας

42

Αλεξ....

<<Φροστ!Την βλεπεις;...>>ρωτησα μεσα απο το ακουστικό μου
<<Οχι,δεν εχει εμφανιστεί ακόμα...οπου να 'ναι πρέπει να βγει...>>
Την ψαχναμε σχεδον μια εβδομάδα...Δεν μπορω να πω...Ειχε κανει καλη δουλειά και ειχε καταφερει να εξαφανισει καλα τα ιχνη της...Τουλαχιστον μεχρι τώρα...

Η προσοχη μου επεσε πανω της σε δυο φωτογραφιες της Ροζαλι...Αμα τις εβλεπες ξεχωριστά φαινοταν σαν απλος περαστικος που αιχμαλωτισε τυχαια ο φακός αλλα κατι μου τραβηξε την προσοχη κανοντας με να τις εξετασω καλύτερα...Η φιγουρα ηταν αρκετα θολη και στις δυο φωτογραφιες καθως το υλικο είχε καταγραφει απο καμερες που υπηρχαν στους δρομους εξω απο καταστήματα...Πιθανον τράβηξαν τη προσοχη μου οι σκυφτοι ωμοι της και ο τροπος που κρατουσε χαμηλα το κεφάλι της ...Σαν να προσπαθουσε να περάσει απαρατήρητη...
<<Αλεξ,την βλέπω...Ερχεται προς το μερος σου>>καθόμουν και περιμενα σε ενα μικρο δρομακι...Δεν περνούσε κανεις καθως ο δρομος κατέληγε σε αδιέξοδο και ετσι μειωνονταν οι πιθανότητες να μας δει κανείς.Η ωρα δεν μας βοηθουσε καθολου καθώς είναι ακομα μεσημερι και δεν ήθελα να τραβήξουμε την προσοχη αλλα επρεπε να της μιλήσουμε πριν την χασουμε ξανα...
<<Τωρα!>>ακουσα τον Φροστ στο ακουστικό...Εκανα ενα βημα μπροστά ακριβως την στιγμή που περνούσε μπροστά μου κλεινοντας το στομα της για να μην ουρλιάξει και την τράβηξα γρήγορα μέσα.Αρχισε να χτυπιέται,τινάζοντας βιαια ποδια και χέρια καταφέρνοντας μου μια γερη αγκωνια στο στομαχι αλλα συνεχισα να την κραταω γερα<<Κέιτ!Ηρεμησε...Δεν θα σε πειραξω...>>την ενιωσα να παγώνει στο ακουσμα του ονόματος της...Αυτο κρατησε μονο για λιγα δευτερολεπτα καθως αρχισε και παλι να προσπαθει να ξεφυγει<<Γαμωτο!..Σταματα να κοπανιεσαι...Σου υποσχομαι δεν θα σε πειράξω...Θελω μονο να σου κανω καποιες ερωτήσεις...>>
Συνέχισα να την κρατάω σφιχτα μεχρι που ενιωσα την ένταση στα χτυπηματα της να μειώνεται <<Τωρα θα σε αφησω...Μην κάνεις αποτομες κινησεις...>>κουνησε αργα το κεφάλι της γνεφοντας καταφατικα...Χαλαρωσα τη λαβη και οταν την ενιωσα να χαλαρώνει εβγαλα το χερι μου από το στόμα της...Γυρισει να με αντικρύσει και μου δοθηκε η ευκαιρια να την παρατηρησω καλύτερα...Ειχε μακριά ισια μαυρα μαλλιά που πεφταν αφελειες στα ματια της,καστανα μάτια και ηταν γυρω στα 1.70
<<Ηρέμησε,δεν θα σε πειραξω...>>ειπα πλησιαζοντας την ηρεμα<<Ειμαι απο το F.B.I και...>>δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την προταση μου οταν με πατησε με ολη της την δυναμη στο ποδι και έτρεξε να ξεφυγει...Τι στο!..Ειχα μπλοκαρει την έξοδο με το σωμα μου και την στιγμη που εκανε να με προσπερασει την επιασα δυνατα απο τον ώμο κολωντας την αποτομα στο τοιχο.. Βλαστημησα φανερα θυμωμένος και φιμωσα και παλι το στομα της με το χερι μου...Πλησιασα το προσωπο μου ελαχιστα χιλιοστα  απο το δικό της και την κοιταξα προειδοποιητικά<<Ακουσε με...Με λένε Αλεξ και είμαι απο το F.B.I δεν ξερω τι διαλο σε έπιασε αλλα δεν προκειται να σε πειράξω καταλαβες;>>τα ματια της ηταν γουρλωμένα και με κοιτουσε  τρομοκρατημενη<<Θέλω να σου μιλησω για την Ροζαλι...Πιστεύω οτι την ήξερες...Δολοφονήθηκε πριν απο εναν μηνα...>>εξηγησα με σφιγμενα δόντια δείχνοντας την οτι δεν ήθελα να την βλαψω...Ειδα τα ματια της να βουρκώνουν στιγμιαια πριν τα ανοιγοκλεισει γρηγορα<<...Προσπαθω να πιασω τον δολοφόνο της και γι'αυτό χρειαζομαι την βοηθεια σου...>>απομακρυνα τη λαβη μου βάζοντας καποια αποσταση μας...Την κοιτουσα σταθερά περιμενοντας την δικη της αντίδραση...
<<Αλεξ ολα καλα;..>>εκεινη τη στιγμή εμφανίστηκε και ο Φροστ.Μολις τον ειδε τρομαξε και εκανε ενα βημα πισω...
<<Ηρεμησε...Ειναι μαζι μου!>>μας κοιταξε σιωπηλη για λιγα δευτερολεπτα  παρατηρωντας μας για πρωτη φορά
<<Πρέπει να παμε καπου αλλού>>μιλησε τελικα σπαζοντας την σιωπη<<Δεν μπορω να σας μιλήσω...Οχι εδω...Μπορει να μας δει κανεις...>>
<<Εντάξει...Θα παμε στα κεντρικά...>>ξεκινησα να λεω αλλα με σταματησε αμέσως
<<Οχι!Οχι εκεί,δεν παω εκει>>τιναχτηκε κανοντας ενα βημα πισω
<<Εντάξει,εντάξει ηρεμησε...>>κοιταξα τον Φροστ και διαβασα την ιδια απορια στα ματια του
<<Θα παμε στο σπιτι μου>>τον ακουσα να λεει<<Ελαχιστα ατομα ξερουν που μένω και θα εισαι ασφαλής εκει>>
<<Και γιατι να σε εμπιστευτώ;Πως ξερω οτι δεν θα μου κανετε κακο;>>αντιγυρισε κοιτωντας τον προκλητικα.Μας κοιτούσε με απεχθεια και ηταν φανερο οτι δεν ετρεφε θερμα αισθηματα για το F.B.I...
Ο Φροστ δεν μίλησε...Την κοιταξε σιωπηλά μ'ενα ανεκφραστο βλεμμα πριν τελικα στραφει να φύγει<<Παμε Άλεξ...Δεν εχουμε αλλη δουλεια εδω...Το μονο που κανει ειναι να χαραμιζει τον χρόνο μας...>>παρεμεινα σιωπηλος παιζοντας το παιχνιδι του και αρχισα να τον ακολουθώ<<Οτι σχεση και να ειχες με την Ροζαλι και στη περιπτωση που τυχαινει να ήσασταν και φιλες,θελω να ξερεις οτι ειχες την ευκαιρια να βοηθησεις να αποδοθεί δικαιοσυνη για την δολοφονια της και την αγνοησες χωρις καν να προσπαθήσεις...>>της πεταξε χωρις να γυρισει να την κοιτάξει...Δεν προλαβαμε να απομακρυνθούμε οταν ακουσαμε να μας φωναζει...
<<Ειι!Περιμένετε!..>>στραφηκαμε αργά και την κοιταξαμε

<<Θα σας βοηθησω...>>