Προσπαθησα να συγκεντρωθω σε οσα μου ελεγε ο Πάμπλο και να αγνοησω την προκλητικη σερβιτορα που τον ετρωγε κυριολεκτικά με τα ματια μας.Μα καλα!Αλλες δουλειες δεν ειχε;Περνουσε συνεχως,δηθεν τυχαια απο μπροστα του,κουνωντας προκλητικα τους γοφούς της προσπαθωντας να του τραβηξει την προσοχη.Αυτος εδειχνε σαν να μην ειχε αντιληφθει τιποτα...Αλλα ποσο αδιαφορος μπορει να ηταν...αντρας ειναι...και η κοπελα δεν περναγε απαρατηρητη...ηταν αρκετη εντυπωσιακα και μονιμως τιναζε τις μακρυες μπουκλες της προκλητικα...Μα καλα!Δεν θα πρεπε να τα εχει πιασμενα τελος παντων;
<<Τζουλη;Μ'ακους;>>εστρεψα την προσοχη μου στον Παμπλο που με κοιτουσε επιμονα<<Ναι,ναι συγνωμη...πες μου...>>ειπα γρηγορα και πιεσα τον εαυτο μου να συγκεντρωθει σε οσα μου ελεγε.Το σεναριο της ταινιας φαινοταν πολυ δυνατο και θα μπορουσε πολυ ευκολα και με τα καταλληλο cast να γινει επιτυχια<<...Και καπως ετσι εξελισσσεται η ιστορια..Λοιπον;...>>με ρωτησε πινοντας μια γουλια απο τον καφε του<<Παμπλο ειναι υπεροχη...Την λατρεύω...Σ'ευχαριστω που με επελεξες για τον ρολο της πρωταγωνίστριας...>>απαντησα πραγματικα ευγνώμων για την ευκαιρια...Ηταν ενας απαιτητικος ρολος...Διαφορετικός απ'οτι επαιζα συνηθως...Και με την επιλογη του εδειχνε οτι εμπιστευοταν την υποκριτικη μου...<<Ειμαι σιγουρος οτι θα τα πας περιφημα...Οπως και στην τελευταια σου ταινια...Ο κοσμος σε λατρεψε>>ειπε χαμογελωντας θερμά.
Στην τελευταια μου ταινια επαιζα ενα κακομαθημενο πλουσιοκοριτσο που εχασε τους γονεις της σε αυτοκινητιστικο δυστυχημα. Αναγκαζεται να ωριμασει αποτομα αντιμετωπιζοντας νεες προκλησεις...Προκλησεις για τις οποιες δεν την ειχε προετοιμασει κανεις στη ζωη της ανακαλυπτοντας ταυτοχρονα οτι ο θανατος των γονιων της δεν ηταν τελικα ατυχημα...Αυτη ομως η ταινια ηταν πολυ διαφορετικη...εξελισσοταν σε μια τελειως διαφορετική εποχη...μια εποχη οπου ο η δουκισα παραμελημένη και δυστυχισμενη με τον δουκα ειναι ετοιμη να αφαιρεσει την ζωη της οταν γνωριζει και ερωτευεται τον σταβλιτη του παλατιου.Μια ιστορια γεματη παθος...αγαπη...μισος...ηταν υπεροχη...
<<Χαιρομαι που σου αρεσει>>ειπε θερμα<<Πιστευω οτι εσυ και ο...Α!ηρθε...>>σταματησε και κοιταξε προς την εξοδο...Γυρισα το κεφαλι και τον ειδα να μας πλησιαζει με ενα ηλιθιο χαμογελο
<<Τομ τι κανεις εσυ εδω;>>ρωτησα αποτομα...Ο Παμπλο πρέπει να αντιλήφθηκε κατι απο τον τόνο της φωνής μου και με κοιταξε εντονα με την απορία αποτυπωμένη στο προσωπο του<<Τζουλη συμβαινει κάτι;>>
Εσβησα γρηγορα την δυσαρεσκεια απο το προσωπο μου χαριζοντας του ενα χαμογελο<<Οχι...οχι...ολα καλα Πάμπλο...απλα ξαφνιαστηκα....αυτο ειναι ολο...Τομ τι ευχαριστηση εκπληξη!...>>τον χαιρετησα και εκείνος δεν εχασε την ευκαιρια να με φιλησει σταυρωτα στα μαγουλα<<Η ευχαριστηση ειναι ολη δικη μου...>>απάντησε με ενα πονηρο χαμογελο
<<Ωραια!...>>ακουσαμε τον Παμπλο να λεει<<...Ο Τομ θα ειναι ο συμπρωταγωνιστης σου...Θα παιζει τον σταβλιτη...Στην τελευταια ταινια σας ηταν υπέροχοι μαζι...Πιστεύω οτι ειστε τελειοι για τον ρολο...Ωπ!Με συγχωρειτε...>>εβγαλε το τηλεφωνο που χτυπουσε απο την τσεπη του και κοιταξε την οθονη...<<Πρεπει να απαντησω...Παρακαλω!...Τομ κάθισε επιστρεφω αμεσως...>>
<<Ευχαριστω Παμπλο...>>ειπε παρακολουθώντας τον να απομακρυνεται και αφου σιγουρευτηκε οτι δεν μας εβλεπε στραφηκε και με κοιταξε με ενα αλαζονικο χαμογελο<<Τζουλη...Να μαστε και παλι μαζι...Αρχιζω να πιστευω οτι δεν ειναι τυχαιο...>>
<<Μην χαιρεσαι και πολυ...τυχαιο ειναι...>>απαντησα ειρωνικα ρίχνοντας μια κλεφτη ματια προς τον Αλεξ.Φαινοταν θυμωμενος...Μας κοιτούσε επιμονα...Με το ενα χερι κρατούσε την εφημεριδα και το αλλο ηταν χαμηλα πισω στην πλατη του...Σιγουρα κραταει το οπλο του...Μα τι σκοπευει τελως παντων να κανει;Να πυροβολησει τον Τομ επειδη μου μιλαει;Τελευταια φορα ο Τομ τον ειχε δει και θα τον αναγνωριζε αμεσως...Εστρεψα γρηγορα το βλεμμα μου πριν καταλαβει τιποτα<<Τζουλη...Νομιζω οτι με εχεις παρεξηγησει>>ξεκινησε να λεει
<<Νομιζεις;>>ανασηκωσα το φρυδι μου ειρωνικα χωρις να κρυψω τον σαρκασμο απο την φωνη μου<<Κοιτα...Λυπαμαι για την συμπεριφορα μου στην βεραντα εκεινο το βραδυ...Ειχα πιει και δεν σκεφτομουν καλα... >>απολογηθηκε πιανοντας το χερι μου πανω στο τραπεζι.Το απομακρυνα αποτομα βαζοντας μια αποσταση μεταξυ μας<<Και αυτο σε δικαιολογει;Συνηθιζεις να επιβαλλεσαι με το ετσι θελω σε γυναικες με την δικαιολογια οτι ησουν μεθυσμενος;>>απαντησα θυμωμενη υπενθυμιζοντας του την τελευταια μας συναντηση...Ετριψε κουρασμενος το προσωπο το και με κοιταξε μετανιωμενος<<Τζουλη...λυπαμαι πολυ...ημουν...απαραδεκτος...δεν...προσπαθώ να δικαιολογηθω αλλα πιστεψε με...δεν εχω επιβαλλει τον εαυτο μου με το ζορι σε καμια γυναικα και ουτε προκειται...Στ'ορκίζομαι...Ναι! Προσπαθησα να σε φιλησω αλλα δεν θα σου εκανα ποτε κακο πιστεψε με...>>φαινοταν πληγωμενος απο τα λογια μου...Εδειχνε στ'αληθεια μετανιωμενος και για πρωτη φορα τον εβλεπα να μιλαει σοβαρα...
<<Τομ...>>
<<Ολα καλα εδω;Μιλησατε;...>>στραφηκαμε και οι δυο αποτομα προς τον Παμπλο που στεκοταν απο πανω μας
<<Οριστε;...>>τραυλισα φοβουμενη για το τι ειχε ακουσει ακριβως
<<Λεω μιλήσατε;Του εδειξες το σεναριο;>>
<<Ωω!Το σεναριο...>>αναστεναξα ανακουφισμενη και χαμογελασα βεβιασμενα<<Ναι ειπαμε λιγα πραγματα αλλα καλυτερα να τα πειτε οι δυο σας...Με συγχωρειτε...Πρεπει να φυγω...>>εσπρωξα την καρεκλα και σηκωθηκα ορθια περνοντας την τσάντα μου<<Παμπλο...σ'ευχαριστω για τον ρολο...Θα περιμένω να μου στειλεις το σεναριο για να το μελετησω καλυτερα...Τομ...>>χαιρετισα τους δυο αντρες και βγηκα απο την καφετερια προσπερνώντας τον Αλεξ...Τελεια!...Απ'ολους τον Τομ βρηκε να βρει;Ποιος ακουει τωρα τον αλλον...
YOU ARE READING
προγραμμα προστασίας
Action~Πρώτο βιβλίο~ > >του ειπε χωρις περιστροφες πετωντας εναν φακελο μπροστα του. Επιασε τον φακελο και τον ανοιξε στην πρωτη σελιδα. >του εξηγησε καθώς τον ειδε να την παρατηρει. >αντιγυρισε πετωντας το φακελο πανω στο γραφειο. >
