προγραμμα προστασίας

40

Τζουλη...

Δεν φανταζομουν οτι θα εμφανιζόταν στην πορτα μου η Κελλη.Την τελευταία φορα που μιλαγαμε ηταν Αγγλία,πνιγμένη με το νεο πρότζεκτ στο οποιο δουλευε.Η μεγαλη ομως εκπληξη ηταν η συγγένεια της με τον Αλεξ...Δεν μπορω να το πιστεψω οτι ειναι αδερφια...Δεν λεω,μοιαζουν πολυ...Εχουν τα ιδια καστανα μαλλια και μελι ματια...Όμως,ποιος να το φανταζοταν...
Τραβηξα τις κουρτίνες αφηνοντας το φως του ηλιου να ζεστάνει τον χώρο...Εφτιαξα ενα τοστ,εβαλα λιγο χυμο και καθισα να ελέγξω τα mail μου.Απαντησα στα μηνύματα που μου είχε στειλει η μάνατζερ μου και αφου εστειλα λιγα ακομα mail εκλεισα το λάπτοπ οταν ακουσα το κουδουνι να χτυπάει

<<Καλημερα Τζουλη!>>
<<Καλημέρα Μαικ!..Ελα περασε...Να βάλω καφέ;>>
<<Ευχαριστώ>>ακουμπησε το λαπτοπ του στο τραπεζακι διπλα στο παραθυρο τραβωντας μια καρεκλα Τον άφησα να τακτοποιηθει και μπηκα στην κουζινα για να του βάλω καφε.Τον συνοδευσα με λιγα απο τα κουλουράκια που μου 'χε φτιαξει η μητερα μου τα ακουμπησα προσεκτικά διπλα του
<<Ευχαριστώ Τζουλη...Τελειος!>>σχολιασε ρουφώντας με ευχαρίστηση λίγο απο τον καφέ του
<<Παρακαλω!>>

Τακτοποιουσα το υπνοδωμάτιο μου οταν ακουσα απο το σαλονι τον Μαικ να μιλάει εντονα στο τηλεφωνο
<<Τι;Που ειναι ακριβως;Δεν το πιστευω ρε γαμωτο!...>>περίεργη βγηκα να δω τι γινεται
<<Μαικ;Ολα καλα;...>>σηκωθηκε θυμωμενος και πηγε στην πορτα την οποια ανοιξε απότομα εμφανιζοντας μια έκπληκτη Κελλη με το χέρι έτοιμο να χτυπήσει το κουδουνι
<<Υποθετω οτι με εδωσαν τα παιδια εξω;>>ρωτησε αστειευομενη δειχνοντας το παρκαρισμένο Ι.Χ.
<<Μπες μεσα τωρα!>>σφυριξε αγριοκοιταζοντας την.Εκεινη τον προσπερασε και μπηκε μεσα αταραχη
<<Φιλεναδα!!!>>όρμησε πάνω μου σφίγγοντας με στην αγκαλια της <<Ποσο μου ελειψες,ελα ελα εχουμε πολλα να πουμε>>γελασα και την αφησα να με παρασηρει μέσα
<<Κελλη!>>γυρισαμε και ειδαμε τον Μαικ να μας αγριοκοιταζει<<Τι κανεις;>>
<<Καλημερα και σε 'σενα Μαικ,ναι καλα ειμαι ευχαριστώ>>
<<Κοφτο!>>
<<Δεν ειναι φανερο;Ήρθα να δω την κολλητη μου>>
<<Δεν γινεται να μην σου εξήγησε ο Αλεξ,δεν πρεπει να βρισκεσαι εδώ,όσο λιγοτεροι εμπλέκονται τοσο το καλύτερο>>
<<Ναι μου εξήγησε,οσα μπορουσε τελος παντων να μου πει...Δεν ειμαι χαζη Μαικ,ξερω πως δουλευει το πρόγραμμα προστασίας,κατι εχω μαθει απο τον αδερφουλη μου.Εχει κοψει επαφή με τους πάντες και την εχετε κλεισμενη ολο το 24ωρο και οταν βγαινει σιγουρα την παρακολουθειται το λιγότερο τρια με τεσσερα ατομα>>
<<Το κανουμε για την προστασια της>>
<<Ωραία,εμείς θα είμαστε μεσα>>δήλωσε τραβωντας με απο το χερι προς το δωματιο.Πηγε να κλεισει την πορτα πισω μας οταν την σταματησε ο Μαικ
<<Θες να μου πεις τι κανεις;>>
<<Δεν κανω τιποτα>>
<<Ξερεις οτι δεν πρεπει να εισαι εδω, αν το μαθει ο Αλεξ...>>
<<Ναι,σωστα...Μην το μαθει και αυτο ο αδερφουλης μου,ετσι Μαικ;>>ειπε καυστικά προκαλώντας τον με το βλεμμα της
Την κοιταξε πληγωμενος,σαν να ειχε φάει χαστούκι πριν στρεψει το βλεμμα του αλλού
<<Κελλη...>>
<<Εγώ λεω να βγεις εξω απο το δωμάτιο.Δεν πας να ενημερώσεις και τον αδερφο μου;>>
<<Κελλη πρεπει να...>>
<<Άλλωστε εμεις εδω εχουμε πολλά να πουμε,ξέρεις κοριτσίστικα πράγματα,δεν νομιζω να σε ενδιαφέρει η ερωτικη μου ζωη εκτός βέβαια αν θες ν ακούσεις για το καινουριο μου αμορε...>>συνεχισε προκλητικά πριν καθίσει αναπαυτικά στο κρεβατι
Την κοιτουσε σιωπηλος,φανερα εξοργισμενος και χωρις να πει λεξη βγηκε κοπανωντας την πορτα με δυναμη πισω του.Μολις εκλεισε η πορτα εξαφανίστηκε το χαμογελο απο το πρόσωπο της.Καθισε στην άκρη του κρεβατιού κοιτώντας σιωπηλη το πάτωμα.Πηγα διπλα της πιάνοντας το χερι της...Στραφηκε και χαμογελασε θλιμμένα...
<<Κελ;...Θες να μου πεις τι συμβαίνει;>>
<<Τιποτα δεν...>>ξεκίνησε να λεει αλλα δεν την άφησα
<<Κελ...Δεν ειμαι τυφλή...Γνωριζεστε καιρό με τον Μαικ;>>εμεινε σιωπηλή για μερικα δευτερόλεπτα οταν τελικα την ακουσανα παίρνει βαθια ανάσα πριν ξεκινησει...
<<Ξερεις...με τον Μαικ γνωριζόμαστε απο παιδια...Εκείνος και ο αδερφος μου ηταν συμμαθητες απο το δημοτικό...Καθε μερα ηταν σπιτι μας και ειχε ερθει πολλες φορες μαζί μας διακοπές στο εξοχικό του παππου μαζι τον αδερφο του,τον Τζον.Και οι τέσσερις καναμε συνέχεια παρέα και ημασταν αχώριστοι.Στο γυμνασιο όμως αρχισαμε να απομακρυνομαστε.Πηγαιναν λυκειο και εγω ειχα μολις μπει στο γυμνάσιο...Ήμουν μικρή στα ματια τους...Ειχαν αλλα πραγματα να ασχολούνται...Ξερεις,ο Άλεξ σαν έφηβος ηταν πονοκεφαλος...Οι γονείς μου συνέχεια τραβαγαν τα μαλλια τους μαζι του...Ξενυχτουσε,εφερνε κορίτσια στο σπιτι,ηταν μονίμως πνευμα αντιλογιας...Οταν μπηκε στρατο εστρωσε και απο 'κει καταταχθηκε στο F.B.I...Λιγο αργοτερα τον ακολουθησαν και τα δυο αδερφια...Δεν θα πω ψεματα...Παντα ειχα αισθήματα για τον Μαικ αλλα ποτε δεν έκανα κίνηση...Φοβομουν...>>
<<Εσυ;...>>δεν μπορουσα να το φανταστω...Η Κελ ηταν το πιο ζεστό,θαρραλέο και κοινωνικό άτομο που ήξερα...Ολοι την λατρευαν...
<<Ναι...Όσο περιεργο και να σου φαινεται...Με εκείνον έχανα τα λογια μου...>>
<<Ξερεις πέρυσι ηθελα να ξανάρθω να σε δω..Ναι...Ηθελα να σου κάνω εκπληξη!Στην αδεια μου,το καλοκαίρι,αποφασισα να παω για λιγο στον παππού μου στην Ελλαδα και μετα να ερθω να σε δω...Πηρα τον Αλεξ να ερθουν με τα παιδια,όπως παλια...Θα χαιροταν πολυ ο παππούς να τους δει...Ειχα παρει και 'σένα τηλέφωνο αλλα θυμαμαι ησουν στην Αυστραλία,για τα γυρίσματα της ταινιας σου.Σκέφτηκα μολις επέστρεφες θα κανονιζα να κανουμε κατι οι δυο μας...Τα παιδια ηρθαν τελικα αλλα ο Αλεξ θα καθοταν για λιγες μονο μέρες γιατι δουλευε εκείνο το διάστημα σε μια σημαντικη υπόθεση...Μαζευτήκαμε και οι τέσσερις και περάσαμε μια όμορφη εβδομάδα.Οι γονείς μου έλειπαν διακοπες σε κάποιο νησί αρα περαν απο το παππού ημασταν μονοι μας...
Ο αδερφος μου επέστρεψε πισω με τον Τζον.Ο παππους επέμενε να μείνει μαζι μου λιγες μερες ακόμα για να μην ταξιδέψω μονη μου τοσες ώρες>>γελασε πριν συνεχισει<<25 χρονων γαϊδούρα και ο παππους με έβλεπε ακόμα σαν μωρο...Τέλος πάντων...Ο Αλεξ ζητησε απο τον Μαικ να μείνει μαζι μου και σε λίγες μερες θα επιστρεφαμε μαζι>>σηκώθηκε απο το κρεβάτι και πηγε και σταθηκε διπλα στο παραθυρο
<<Την επόμενη μερα ετοιμάσαμε λιγα σνακ και κατεβήκαμε στην παραλία...Ηταν ακριβώς πίσω απο το σπίτι...Οταν βράδιασε ανάψαμε φωτιά και γελάγαμε ωρες αναπολώντας τα παλιά,μιλωντας για τις φάρσες και τις αταξίες που καναμε στις γειτόνισσες...Είχαμε πιεί και οι δυο λιγο απο το κρασί που ειχαμε φερει,το ενα εφερε το άλλο και χωρις να το καταλαβουμε βρεθήκαμε να φιλιομαστε...Το βραδυ εκεινο καναμε ερωτα στην παραλια...
Ηταν μαγευτικά...
Την επόμενη μερα προσπαθησα να το παίξω χαλαρή,σαν να μην είχε συμβεί τίποτα...Μπορει εγω να μην ειχα πιει τοσο και να θυμαμουν τι έγινε αλλα δεν ήξερα για εκείνον...Σε αντιθεση μ'εμενα μπορεί να το ειχε μετανιώσει...Τουλαχιατον έτσι νόμιζα μεχρι που μου ζήτησε να βγούμε για φαγητο το επόμενο βράδυ...Εκεινες οι μερες ηταν οι πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωης μου...Τρώγαμε μαζί,πηγαίναμε σινεμά,βόλτες στην παραλία...Καναμε έρωτα καθε βραδυ...Νόμιζα...Νομιζα οτι ειχαμε κατι...
Η ηλίθια...
Λιγο πριν επιστρέψουμε τον πηραν απο τη δουλειά τηλέφωνο...Επρεπε να γυρίσει εκτάκτως...Το τελευταιο βραδυ μου ειπε οτι ηθελε να συνεχίσουμε αυτο που έχουμε...Και γω ημουν τοσο χαζη και τον πιστεψα...Την ημερα που γύρισα και 'γω,στο αεροδρόμιο,καποιοι...Καποιοι με απήγαγαν...>>
<<Τι;Θεέ μου Κελ...Τι;..>>
<<Στην υποθεση στην οποια δούλευε ο Αλεξ ειχε παει σαν μυστικός...Ειχε καταφέρει να γινει μέλος μιας συμμορίας που διακινούσε ναρκωτικά στους δρομους.Εδινε πληροφορίες στην υπηρεσια για τις συναλλαγες,τοπο,χρονο και όνοματα...Ειχαν συγκεντρώσει αρκετα  στοιχεια και ηταν ετοιμοι να προβουν σε συλληψεις οταν ξεσκεπαστηκε η καλυψη του Άλεξ...Υπήρχε προδότης στην υπηρεσία...Εμαθαν την πραγματική του ταυτότητα και τα παντα σχετικα με εκεινον...Απαίτησαν ενα μεγαλο χρηματικό ποσο και ασφαλές μέσο διαφυγής σε αντάλλαγμα τη ζωη μου...Ημουν αιχμάλωτη τους τρείς μερες οταν με βρηκε τελικά ο Αλεξ με την ομάδα του...Δεν ξερω πως με βρήκαν,δεν ρώτησα ποτε λεπτομερειες ,το μονο που ηθελα ηταν να ξεχασω το ολο συμβάν...Με πηγαν στο νοσοκομείο καθώς δεν μου ειχαν δωσει ουτε νερο να πιω και ήμουν αδυναμη και τελείως αφυδατωμενη...
Οταν ηρθε ο Μαικ στο νοσοκομείο ηταν διαφορετικός...Μου είπε καλύτερα να αφήσουμε οτι έγινε μεταξύ μας πίσω μας...Δεν ηταν σωστο να κοιμάται με την μικρη αδερφη του καλύτερου του φίλου...Ενιωσα κυριολεκτικα να σπαω σε χιλια κομμάτια...Δεν του ειπα ποτε τιποτα...Δεν ξέσπασα ουτε εκανα σκηνή...Ηθελα τοσο να έρθω σ'εσενα αλλα δεν μπορουσα να σου μιλησω για τιποτα απο ολα αυτα...Πως θα εξηγούσα την απαγωγη μου;..Ετσι γυρισα στην Αγγλία συνεχίζοντας την ζωή μου σαν να μην ειχε γινει τίποτα...>>εμεινε σιωπηλή με την πλατη γυρισμενη...
<<Ωω Κελ!>>σηκώθηκα και την αγκαλιασα
<<Λυπάμαι τόσο πολύ...Λυπαμαι που δεν ήμουν εκει για σενα σε ολα αυτά...Δεν ειχα ιδέα...>>
<<Ελα,μην το σκεφτεσαι καν...Τωρα ειμαι μια χαρα>>ειπε χαμογελωντας καθόλου πειστικά προσπαθώντας να ελαφρυνει την ατμόσφαιρα
<<Κελ...Ξερω οτι πληγώθηκες...Πολυ περισσοτερο απ'οτι θες να δειχνεις...Δεν μου φαίνεται για τόσο δειλός ο Μάικ ετσι ωστε να φοβάται τον αδερφο σου...Αν ο Αλεξ έβλεπε οτι ησουν ευτυχισνενη μαζι του πιστευεις οτι θα εμπαινε εμποδιο στην ευτυχια σας;>>
<<Δεν...Δεν ξερω τι πιστευω...Το μονο που ξερω ειναι οτι δεν ενιωσε τιποτε πραγματικό για 'μενα.Αλλιώς δεν θα με παρατουσε οταν τον χρειαζομουν περισσότερο απο ποτέ...>>

Στη φωτογραφια η Κελλη💙