προγραμμα προστασίας

49

Την στιγμη που προτεινα να μεινει στο σπιτι μου στην Ελλαδα εστρεψαν και οι τρεις εκπληκτοι το βλεμμα τους πανω μου και παρεμειναν σιωπηλοί επεξαργαζοντας την ιδεα...
<<Βασικά...Δεν ειναι κακη ιδέα...>>ακουστηκε πρώτος ο Μαικ<<...Απορρίπτεται έτσι και το ενδοχεμενο να την στειλουμε καπου που μπορει να γνωριζουνε...Δεν ξερουμε ακομα ποιος τους δινει πληροφορίες και πολλα μελη της υπηρεσιας γνωριζουν για τα σπιτια αυτα...Το δικο σου το ξερουμε μονο εμεις οι τεσσερις...Θα ειναι σίγουρα ασφαλης εκεί...>>υποστηριξε την προταση μου περιμενοντας και την γνωμη των άλλων...Ολοι συμφωνησαν πως ηταν καλη ιδεα και συνεχισα με το σχεδιο αγνοωντας το βλεμμα του Φροστ...

Οταν την ειδα το πρωί να μπαινει στη κουζινα φορωντας μονο την ρόμπα της αρχισαν εμφανιζονται στο μυαλο μου διάφορες εικονες...Κυρίως με εκεινη πανω στο παγκο και τα ποδια της τυλιμένα γυρω μου...Μετακινήθηκα αβολα στη καρεκλα καταβάλλοντας υπεράνθρωπη προσπαθεια να παραμείνω ήρεμος...Καθισε απεναντι μου και μετα απο καποια λεπτα διασταγμου αρχισε τελικα να τρώει...Χαμογελασα ικανοποιημένος φερνοντας την κουπα στα χειλη μου...Το προηγούμενο βραδυ μαζι της ηταν αξεχαστο...Και μονο που το σκεφτομουν ηθελα να την παρω και παλι μέσα και να το ξαναεπαναλαβουμε αλλα ήξερα πως δεν ειχα τετοιο δικαιωμα πανω της...Δεν προκειται να την αγγιξω χωρις την εγκριση της...Ξερω πως με το τελος της υποθεσης ο καθενας θα παρει διαφορετικους δρομους και δεν θα ηταν δικαιο απεναντι της να προχωρησω σε κατι που δεν προκειται να συνεχισω...
Την στιγμη που απλωσε το χερι της για να φτασει το πιατο μπροστα της η ρομπα της μισανοιξε αποκαλυπτοντας λιγο απο το στηθος της...Ενιωσα αμεσως το σωμα μου να αντιδραει και καταλαβα πως επρεπε να απομακρυνθω πριν κάνω τοιποτα επιπολαιο...Σηκωθηκα αποτομα ενημέρωνοντας την οτι θα φευγαμε το ιδιο βραδυ και βγηκα εξω απο το σπιτι..

Ολα ηταν ετοιμα...Ειχαμε ελεγξει την περίμετρο και απο λεπτο σε λεπτο θα εφταινε και ο Μαικ...
<<Ήρθαν!>>ήρθε η ενημέρωση στο ακουστικό...Κατέβηκα με τον Φροστ απο το αεροπλανο και την ειδα να στέκεται διπλα του...Ενιωσα το βλεμμα της πανω μου και εστρεψα το δικο μου αλλου βριζοντας τον εαυτο μου για την αντιδραση μου...
<<Σας ακολουθησε κανείς;>>έθεσε την ερωτηση διπλα μου ο Φροστ
<<Στην αρχη δυο αυτοκινητα ηταν πισω απο τον Τζον αλλα καταφερε να τους ξεφυγει λιγο πριν το σημειο συναντησης...Μετά την αλλαγή συνεχισε να κανει γύρους και τους βρηκε στο επόμενο τετραγωνο...Οταν καταλαβαν πως ηταν μονος ηταν ηδη αργά...Ειχαμε ηδη απομακρυνθει...>>
<<Ωραια...Τότε καλυτερα να πηγαίνουμε>>οσο πιο γρηγορα φευγαμε τοσο το καλύτερο
<<Περιμενουμε ενημέρωση μολις προσγειωθειτε.Θα τα πουμε σε τεσσερις μερες απο σημερα>>στραφηκε να φυγει και τον σταματησα την τελευταια στιγμή
<<Φροστ μην ξεχάσεις αυτο που σου ειπα!>>ειπα κοιταζοντας τον με νόημα...Δεν μιλησε παρα μονο ανταπεδωσε το βλεμμα αμιλητος γνεφοντας με το κεφάλι
<<Ενταξει...Πρεπει να φυγετε...>>