προγραμμα προστασίας

46

Γυρισα και την κοιταξα για τελευταια φορά πριν εξαφανιστω στρίβοντας στην σκαλα δεξια μου...Δεν μου αρεσε που την αφηνα μόνη αλλα επρεπε οπωσδηποτε να βρω πληροφοριες για τον Ροντριγκες...Πιεσα τον εαυτό μου να συγκεντρωθεί στις οδηγιες του Φροστ αδειάζοντας τις σκεψεις μου...
<<Μολις ανέβεις στον πανω οροφο θα βρεις έναν διαδρομο...Πηγαινε δεξια...Καπου πρέπει να υπάρχουν και αλλες σκαλες...Ανεβα και θα συναντήσεις εναν ακομη διάδρομο...Ποσες πόρτες μετρας;...
<<Τρεις στην αριστερη μεριά και τέσσερις στην δεξιά...>>
<<Η τριτη απο τα δεξια σου...Πρεπει να ειναι το γραφειο του...>>πλησιασα σηκώνοντας το βλεμμα μου στις καμερες που καλυπταν σε ακτινα ολο τον διαδρομο...Ηξερα οτι δεν μπορουσαν να με δουν...Ειχαμε παρεμβαλλει στο σημα τους και οι καμερες έδειχναν εναν αδειο διάδρομο...Η εικόνα δεν θα κρατουσε για πολυ καθώς καθε 5 λεπτά αλλαζε αυτοματα  μεταδίδοντας διαφορετικη γωνία...
<<Εχεις πεντε λεπτά...Κανε γρήγορα...>>
Παραβιασα την κλειδαρια με ευκολια και μπηκα μεσα κλεινοντας την πορτα πισω μου...Ηταν ενα μικρο γραφείο...Ειχε μια βιβλιοθήκη στα αριστερα και στην μέση ακριβώς βρισκόταν το γραφειο του...
<<Κοιτα να τα αφησεις ολα ακριβως ετσι οπως είναι.. Ο τυπος ειναι πολυ παρατηρητικος!>>
Πηγα στον υπολογιστη και ανοιξα την οθόνη οπου μου ζητησε κωδικο...Εβαλα το τσιπάκι στην υποδοχη περιμένοντας τον Μαικ να σπασει τον κωδικό...Διάφοροι συνδυασμοι γραμματων και λεξεων αρχισαν να τρεχουν μπροστα στην οθονη...
<<Μαικ βιάσου...>>
<<Περιμενεεε...Έτοιμο!>>στη οθονη εμφανιστηκαν αμετρητοι φάκελοι...Βλαστημησα μεσα απο τα δόντια και αρχισα να διαβαζω βιαστηκα τις ονομασιες...
<<Νομιζω πως κατι βρηκα...Κανω την μεταφορά...>>εβγαλα απο την εσωτερική μου τσεπη το στικακι τοποθετωντας το στην δεύτευτερη υποδοχή ξεκινώντας την αντιγραφη...5 τις εκατό...10 τις εκατό...20 τις εκατο...Χτυπησα ανυπόμονα τα δαχτυλα στο πληκτρολογιο...
<<Αλεξ...Σου τελειώνει ο χρόνος>>80...85...
<<Έχεις τρια λεπτα ακόμα!>>100 τις εκατό!Έβγαλα το στικακι και έσβησα την οθονη...Ετοιμάστηκα να φυγω οταν με σταματησε απότομα η φωνη του Φροστ<<Γαμωτο καποιος έρχεται!>>
Κοιταξα βιαστικα γυρω μου...Το γραφειο ηταν ανοιχτό μπροστα και δεν υπηρχε πουθενα να κρυφτω...Γαμωτο...
<<Ενας απο τους αντρες του ερχεται προς τα εσένα...>>
Κρυφτηκα πισω απο την πορτα την στιγμη που εκείνη άνοιγε...Εμεινα ακινητος ελπίζοντας να μην κλείσει την πόρτα πισω του.
<<Αλεξ!Δυο λεπτά!>>ηρθε η προειδοποίηση απο το ακουστικο...
Ακουσα συρταρια να ανοιγοκλεινουν...
<<Ενα λεπτό...>>βηματα αρχισαν να με πλησιαζουν μεχρι που με προσπέρασε κλεινοντας την πορτα πισω του
<<Εισαι ελεύθερος!Φυγε απο 'κει!>>
Εριξα μια τελευταια ματια σιγουρευοντας πως ολα ηταν στη θεση τους οταν κατι στο γραφειο μου τραβηξε την προσοχή...Με μια πιο προσεκτικη ματια εβλεπες πως το ξυλο στην μια μερια προεξειχε ανεπαίσθητα...Κατι υπηρχε εκει...
<<Μαικ κατι υπαρχει κρυμμενο στο γραφείο...Χρειαζομαι λιγο χρόνο!>>
<<Δεν γινεται!Εχεις πεντε δευτερολεπτα να φυγεις απο 'κει μεσα!>>τον αγνοησα και αρχισα να πλησιάζω το γραφείο...
<<Αλεξ αστο!Φυγε απο 'κει!>>φωναξε στο ακουστικό βλαστημωντας...