προγραμμα προστασίας

επικινδυνες στροφες

Η μητερα μου με τραβηξε κοντα της αγκαλιαζοντας με σφιχτα<<Ευχαριστω που ηρθες αγαπη μου,της εκανε πολυ καλο>>ψιθυρισε στο αυτι μου
<<Και 'μενα μου εκανε καλο>>απαντησα κρατωντας την λιγο παραπανω ρουφωντας το τοσο γνώριμο αρωμα της.
<<Μικρουλα μου...>>εσκυψα μπροστα στο καροτσι της Μπλερ<<να προσεχεις και οτι θες ειμαι εδω,το ξερεις ε;>>
<<Ναι το ξερω>>χαμογελασε γλυκα
<<Σ'αγαπαω>>της ειπα αφηνοντας της ενα γλυκο φιλι στο μετωπο
<<Και 'γω>>

Μπηκαμε στο αμαξι και ξεκινησαμε για το σπιτι.Δεν καταλαβα πως περασε ετσι η ωρα.Ειχαμε έρθει απο το μεσημερι και τωρα ειχε παει η ωρα 10.Μου είχε λείψει πολυ η οικογενεια μου.
Σε ολη την διαδρομη ημασταν σιωπηλοι και απο πισω σε κοντινη αποσταση ακολουθουσε ο Φροστ με τον Μαικ.

<<Σ'ευχαριστω που με εφερες να τους δω>>ειπα σπαζοντας την σιωπη
<<Ηταν η τελευταια φορά>>δηλωσε με το βλεμμα καρφωμένο στο δρομο.

Χαμογελασα αχνα στριφογυρνωντας τα ματια χωρις να με δει.Παντα μονολεκτικος και αποτομος.Στην αρχη με τρομαζε λιγο αλλα πλεον τον εχω συνηθισει.Ο Αλεξ ειναι σαν σκυλι που γαβγιζει αλλα δεν δαγκωνει.
<<Θα πρεπει να πεινας...ολη μερα εισαι μαζι μου και δεν καθισες στο σπιτι να φας μαζι μας...δεν γινεται να μην πεινας>>οταν γυρισε η μητερα μου και ειδε οτι ημουν σπιτι μπήκε ολο χαρα στην κουζινα και εφτιαξε ενα υπεροχο παστιτσιο να φαμε ολοι μαζι.Ο Άλεξ δεν εφαγε και λιγο πριν το δείπνο ειπε οτι επρεπε να πεταχτει καπου και θα επεστρεφε.Σιγουρα καθοταν μεσα στο αμαξι εξω απο το σπιτι.Δεν χαλαρώνει ποτε αυτος ο ανθρωπος.
<<Καλα ειμαι>>
<<Τι λες να σε φιλεψω κατι μολις φτασουμε;>>
<<Οχι ευχαριστώ>>
<<Ελα Αλεξ!Μην γινεσαι ακαταδεκτος.Μην ανησυχεις δεν θα σε δηλητηριασουμε κιόλας>>του ειπα μισοαστεια<<...τουλαχιστον μεχρι να γινει η δικη για μετα δεν υποσχομαι τιποτα>>δεν μπορουσα να δω το προσωπο του καθως καθομουν στο πισω καθισμα αλλα μου φανηκε οτι τον ειδα να χαμογελαει<<Τοσο ανυποφοροι εχουμε γινει δεσποινις Ροναν;>>
<<Μερικες φορες>>δηλωσα χαμογελωντας
<<Τοτε να δεχτω την προσκληση...μην μας πειτε και ακαταδεκτους...>>
Γελασα στριφογυριζοντας τα ματια
<<Χιουμορακι πρακτορα Αλεξ;Τοτε γι'αυτο σας αξίζει να σας φτιαξω την σπεσιαλιτε μου>>
<<Και ποια ειναι αυτη;>>ρωτησε ενω ειχαμε σταματησει στο φαναρι.Εστρεψε το σωμα του και με κοιταζε χαμογελωντας περιμενοντας την απάντηση μου.Ηταν πολυ ομορφος οταν χαλαρωνε και χαμογελουσε
<<Πιτογυρα>>απαντησα περηφανα.Αρχισε να γελαει με την απαντηση μου παρασύροντας και 'μενα μαζι του<< Πως να πω οχι τοτε>>οταν σταματησαμε να γελαμε παρεμεινε γυρισμενος κοιτωντας με στα ματια.Τα ματια του μετακινηθηκαν φευγαλεα στα χειλη μου και με κοιταξε και παλι στα ματια γερνοντας αργα προς το μερος μου.Ενιωθα την καρδια μου να χτυπαει ξεφρενα καθως με πλησιαζε ολο και περισσοτερο.Ενιωσα να χανομαι για λιγο στα υπεροχα ματια του και το βλεμμα μου σταθηκε στα χειλη του.Ηθελα να με φιλησει.Εγειρα και 'γω κοντα του με την σειρα μου.Τα προσωπα μας ηταν τοσο κοντα που μπορουσα να νιωσω την καυτη του ανασα στο μαγουλο μου.Εκλεισα τα ματια ετοιμη να νιωσω τα χειλη του πανω στα δικα μου οταν ακουσα μια κραυγη να βγαινει απο το στομα του
<<Τζουλη πεσε κατω!>>τον ενιωσα να με σπρωχνει βίαια πισω στο καθισμα κρατωντας το κεφαλι μου.Ακουσα το πισω τζαμι του αυτοκινητου να σπαει σε χιλιαδες θρυψαλλα που πεφταν πανω μου και πυροβολισμους να σφυριζουν πανω απο το κεφαλι μου.