προγραμμα προστασίας

55

Τρείς μήνες μετά...

<<Οι γονείς σου ειναι πραγματικά υπέροχοι!>>τον ενιωσα να έρχεται απο πισω μου τυλιγοντας τα χερια του γυρω απο τη μεση μου και εγειρα πανω στο στερνο του κλείνοντας τα μάτια μου...Ειχαμε ερθει για λιγες μερες πισω στην Ελλαδα να επισκεφτούμε τους δικούς του καθως οπως ελεγε ρωτούσαν συνεχεια για μενα πισω απο το οποιο κρυβοταν η Κελλη και το μεγαλο της στομα...Μολις έμαθε πως είμαστε μαζι εκανε σαν τρελή και αφου ηρεμησε με αγκάλιασε συγκινημένη εκμυστηρεοντας μου οτι δεν τον ειχε ξαναδει πιο χαρουμενο στη ζωη της...
Άφησε ενα τρυφερό φιλι στο σβέρκο μου δαγκωνοντας απαλά τον λοβο του αυτιου μου<<Πες μου οτι εισαι ευτυχισμένη>>επιασα τα χερια του και γυρισα χαμογελώντας
<<Ειμαι παρά πολυ,πολυ,πολυ ευτυχισμενη και τρελα ερωτευμένη μαζι σου>>τον τραβηξα κοντα μου αναζητώντας τα χείλη του...Ειχαν περασει τρεις μηνες απο το κλεισιμο της υποθεσης...Ειχε ζητήσει ενα διαστημα εκτος απο την υπηρεσία και μολις επέστρεφε θα αναλαμβανε περισσοτερο την εκπαιδευση των νεοσυλλεκτων...Ειχα παρει τα περισσοτερα πραγματα από το σπίτι μου και ολο αυτο το διάστημα μεναμε μαζί στο διαμερισμα του...
<<Άλεξ...Θέλω να σου πω κάτι...>>απομακρυνθηκα απο την αγκαλια του για να βλεπω καλυτερα το προσωπο του και με κοίταξε απορημένος
<<Τι εγινε;Συμβαινει κατι;...>>συνεβαινε αλλα δεν ήξερα πως ακριβως να του το πω...
<<Ναι...>>
<<Τζουλη...>>με πλησιασε και εβαλε το χερι του κατω απο το πιγουνι μου ανασηκώνοντας το προσωπο μου στο υψος των ματιων μου
<<Θελω να ξερω οτιδηποτε σε απασχολεί...Πες μου...>>εκανα ενα βημα πισω πλεκοντας νευρικα τα δαχτυλα μου...Πηγα ν'ανοιξω το στομα μου αλλα την τελευταια στιγμη δίστασα...Εκανα νευρικά μερικα βηματα περπατωντας αριστερα και δεξια πανω στην άμμο οταν τον ενιωσα να ερχεται μπροστα μου αναγκαζοντας με να σταματησω αποτομα
<<Τζουλη!>>
<<Ειμαι εγκυος!..>>ξεφουρνιασα πριν το σκεφτώ περισσότερο...
Καθοταν μαρμαρωμενος κοιτωντας με,με ορθανοιχτα ματια...
<<Αλεξ;..>>ηταν η πρωτη φορα που τον εβλεπα ετσι και απο το ύφος του δεν μπορουσα στ'αληθεια να καταλάβω τι σκεφτόταν
<<Αλεξ με άκουσες;Ειπα οτι ειμ...>>σταματησα αποτομα την φραση μου και ενα ουρλιαχτο βγηκε απο τα χειλη μου την στιγμη που τον ένιωσα να με αρπαζει απο την μεση στριφογυρνωντας με στον αερα
<<Αγαπη μου!..>>γελουσαμε και οι δυο και όταν με αφησε να πατησω στην αμμο ειδα τα ματια του να λάμπουν
<<Δηλαδη χαίρεσαι;>>
<<Και βεβαια χαιρομαι!>>ειπε φιλώντας με παθιασμένα πριν με κλεισει στην αγκαλια του
<<Τι λες να αρχισουμε να ψαχνουμε για καινουριο σπιτι;Δεν νομίζω να χωράμε και οι τρεις στο διαμέρισμα μου...>>σηκωσα το βλεμμα μου στο προσωπο του και τον ειδα που χαμογελούσε...Εγνεψα βουρκωμενη και τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του φέρνοντας τον κοντα μου...Μειναμε για αρκετη ωρα αγκαλιασμενοι...Έφερα τα χείλη μου κοντα στο αυτι του...
<<Αλεξ...Δεν σου ειπα...Ειναι αγόρι...Έλεγα να του δωσουμε το όνομα του καλυτερου φιλου του αντρα που αγαπαω οσο περισσοτερο στον κοσμο...Νίκο...>>συμπληρωσα ψιθυριστά...Τραβηχτε ελαχιστα τοσο οσο χρειαζόταν για να βλεπει το προσωπο μου...Με κοιταξε βαθια στα ματια και μου φανηκε πως τα είδα να υγραινουν...Δεν μίλησε πάρα επιασε το προσωπο μου στις παλαμες του και με φίλησε τοσο απαλά,σαν να φοβοταν οτι θα σπασω
<<Σ'ευχαριστω...Εισαι οτι πιο πολύτιμο εχω στη ζωη μου...Σ'αγαπαω...>>χαμηλωσε το χερι του ακουμπώντας το απαλα στην κοιλιά μου<<...Σου υποσχομαι οτι θα σας αγαπαω και θα σας φροντίζω με ολη μου τη δυναμη...Σ'ευχαριστω...>>
<<Για ποιό πράγμα...>>
<<Που μου έδειξες πως ειναι να ζεις...>>

Φροστ...

Ξεσφιξα την γραβάτα μου πετώντας την στον καναπέ...Ενιωθα το κεφαλι μου λιγο βαρυ απο τα ποτήρια που ήπια...Ηταν η πρωτη φορα που έβλεπα τον Αλεξ τόσο χαρουμενο...Ειχε καθυστερήσει λιγο η νυφη να ερθει στην εκκλησια και ηταν ετοιμος να πάθει νευρικό κλονισμό...Δεν ξέρω και'γω ποσο δούλεμα έφαγε μέχρι να εμφανιστεί η Τζουλη...Χαμογελασα τρίβοντας κουρασμένος τον σβερκο μου...
Ημουν ετοιμος να βγαλω το σακακι μου οταν άκουσα ενα ελαφρυ τριξιμο να έρχεται απο πανω...Τραβηξα απο τη ζωνη μου το οπλο που κουβαλουσα παντα μαζι μου και αρχισα να ανεβαίνω αθορυβα τις σκάλες...Εφτασα στο δωμάτιο και κρυφοκοιταξα προσεκτικά όταν είδα μια σκια στην ακρη του κρεβατιου...Άρχισα να πλησιαζω αθόρυβα και την τελευταία στιγμή τυλιξα το χερι μου γυρω απο τον λαιμο του εισβολέα ακινητοποιώντας τον και εστρεψα την κανη του οπλου στο κροταφο του
<<Ποιος είσαι και τι κάνεις στο σπιτι μου;>>
<<Σε παρακαλω!..Μη..Μη πυροβολήσεις...Εγώ ειμαι,εγω ειμαι...>>
Στο ακουσμα της γνωριμης φωνης χαμηλωσα αργα το οπλο μου
<<Κειτ;>>την ελευθερωσα απο την λαβη μου και απομακρυνθηκε γρηγορα κατεβάζοντας την κουκούλα που φόρουσε αποκαλύπτοντας το
προσωπο της
<<Τι κανεις εδω και πως διαολο μπηκες μέσα;>>δεν περίμενα να την ξαναδώ μπροστά μου μετα την τελευταία μας συνάντηση
<<Σε παρακαλω,σε παρακαλω,ακουσε με,χρειαζομαι την βοηθεια σου...Θα με σκοτώσουν αν δεν με βοηθήσεις θα με σκοτωσουν...>>

Και εδω τελειωνει και η ιστορια του Αλεξ και της Τζουλη(τουλαχιστον προς το παρών,αλλα σιγουρα θα τους ξανασυναντησουμε στο μελλον)και αρχίζει μια νεα ιστορία...Οπως καταλάβατε πρωταγωνιστής θα ειναι ο Ολιβερ(Φροστ οπως τον ξέρουμε)και η Κειτ την οποία συναντήσαμε στο κεφαλαιο 42 και 43...Σκοπευω να φτιαξω νεο βιβλιο για την ιστορια τους και η εισαγωγή θα ειναι το κομματι που διαβάσατε παραπανω...Ενα μεγαλο ευχαριστώ που διαβασατε την ιστορια αυτη(ειναι η πρωτη μου και σιγουρα υπηρχαν αρκετά λάθη ειδικα στα πρωτα κεφάλαια τα οποια  ειναι λίγο κακογραμμενα)και για τις ψηφους σας και τα σχολια σας(αν και ελπιζω το δεύτερο βιβλίο να προσελκυσει περισσότερα σχόλια και αποψεις σχετικά με την ιστορία)
Σας διαβεβαιω οτι βλεπω καθε ψηφο και διαβαζω καθε σχολιο που αφήνεται😍
Μολις φτιαξω το εξωφυλλο και ανέβει το πρωτο κεφαλαιο θα σας ενημερώσω απο 'δω και αν θέλετε την ψηφιζετε ή την προσθετετε στην βιβλιοθηκη σας για να τα λεμε απο 'κει
Φιλια πολλα πολλα😘😘😘

Στη φωτογραφια Αλεξ&Τζουλη💞