προγραμμα προστασίας

45

Τζουλη...

<<Καλησπέρα!Οι προσκλησεις σας;>>στην εισοδο καθοταν ένας άντρας γυρω στα 40...Ειχε βλοσυρο ύφος και πισω του στέκονταν δυο μυωδεις αντρες εξισου σοβαροί...Ένιωσα τα ποδια μου να τρεμουν και έσφιξα το κρατημα του Άλεξ περνοντας δύναμη...
<<Ροναν...Τζούλια Ροναν!>>ειπα σταθερά ελπιζοντας να μην γινει αντιληπτός ο εκνευρισμος στη φωνη μου...Έσυρε το χερι του στο ταμπλετ που κρατουσε  πριν σηκωσει και παλι το βλεμμα του πανω μας...
<<Συγνωμη αλλα δεν σας βλεπω στη λίστα...>>ειπε ελέγχοντας για αλλη μια φορά<<...Δεν μπορω να σας αφησω να περάσετε...>>πρόσθεσε περιμένοντας να κάνουμε στην άκρη για να συνεχισει με το ζευγαρι πισω μας...Γυρισα και κοιταξα τον Αλεξ...Φαινομενικά έδειχνε ήρεμος αλλα μπορούσα να καταλαβω οτι ειχε αρχίσει να εκνευριζεται με τον υπάλληλο...Πηγε να μιλησει αλλα τον σταματησα σφίγγοντας το κρατημα μου και πηρα βαθια ανασα υιοθετώντας ενα παγερό βλέμμα...
<<Ακουσε με...Ρομπερτ>>ειπα ρίχνοντας μια αδιαφορη ματια στο ταμπελακι με το όνομα του<<...Ή οπως αλλιως σε λένε...>>συνεχισα λιγο πιο υποτιμητικά τωρα<<Ειμαι η Τζούλια Ροναν και απαιτω να μπω μέσα!...>>
<<Δεν...>>πήγε να μιλήσει αλλα τον σταμάτησα ανασηκωνοντας στον αέρα την παλαμη μου...
<<Ξερεις τι;..Απαιτω να μιλήσω στο αφεντικό σου!..Φωναξε μου αμέσως τον κυριο Ροντριγκες!Θα του μιλησω για την απαράδεκτη συμπεριφορά σου και τον λόγο που τελικα μου εφυγε η διαθεση να παρευρεθω στη δημοπρασία και αφου ζητησω πρωτα την απολυση σου θα πάρω τα εκατομμύρια μου και θα φύγω!..Πως σου φαινεται αυτό;>>
<<Δεσποινις Ροναν σας παρακαλω...>>
<<Παρακαλα οσο θες!Δεν μου καιγεται καρφί!>>ειπα υποτιμητικα προσπαθωνταςνα διατηρήσω το παγερο μου υφος...
Μου ειχε πει ο Αλεξ οτι ο διοργανωτής της δημοπρασίας ηταν ενας Καρλος Ροντριγκες...Πλουσιος ισπανος επιχειρηματίας με νομιμες αλλα και κυριως παρανομες επιχειρησεις οπως κλαμπ στα οποια διακινούσε ουσιες και εβαζε κορίτσια να κοιμουνται με V.I.P καλεσμένους...Απ'οτι καταλαβα δεν ανεχοταν να χανει πελάτες καθως ηταν τρομερα άπληστος και δεν συγχωρουσε λαθη απο το προσωπικο του...
<<Σας παρακαλώ,σας παρακαλω δεσποινίς Ροναν...>>ικετευσε σκουπίζοντας τον ιδρώτα απο το μετωπο του<<Το λαθος ειναι καθαρα δικο μου,δεν χρειαζεται να ενοχλησουμε τον κύριο Ροντριγκες για κατι τοσο ασήμαντο...Οριστε...>>συνεχισε συμπληρωντας βιαστηκα κατι στο ταμπλετ του<<...Είστε στη λίστα...Το λαθος ήταν δικο μου...Μαλλον δεν κοιταξα καλά...Περάστε...>>
Εμεινα για λιγο σιωπηλη παρατείνοντας την αγωνια του<<Ενταξει...Θα αγνοησω το ολο συμβάν γιατι εχω πολυ καλη διάθεση σήμερα...Αλλα αν ξαναεπαναληφθει κατι τετοιο έφυγες...>>ειπα αυστηρα χτυπωντας τα δάχτυλα μου
<<Ναι...Ναι...Μην ανησυχειτε...Δεν πρόκειται...>>γυρισε και εκανε νοημα στους δυο φυλακές πισω του να μας αφησουν να περάσουμε<<Κ....Καλη διασκέδαση>>τον ακουσα να λεει πριν τον προσπεράσω αγνοωντας τον εντελως...
Μολις μπηκαμε μεσα και οι μπραβοι δεν μας εβλεπαν πλεον σταματησα κλεινοντας τα ματια και πηρα μια βαθια ανασα νιωθοντας τα ποδια μου να τρεμουν...Ενιωσα διπλα μου τον Αλεξ να με κραταει πιο σφιχτά
<<Ει...Ησουν υπεροχη εκει εξω...>>ανοιξα αργα τα ματια μου<<...Και τρομαχτική ταυτοχρονα...>>πρόσθεσε πειραχτικα και δεν μπορεσα να μην γελασω στο σχολιο του<<...Την επομενη φορα που θα σου αρνηθω κατι θα το σκεφτω διπλη φορά...Δεν θελω να χασω την θεση μου>>προσθεσε μελοδραματικα
<<Αλεξ!Σταματα...>> γέλασα με το υφος του<<...Ηδη νιωθω απαίσια με αυτα που του ειπα...>>με εφερε κοντα του περνώντας το χερι του γυρω απο τη μεση μου<<Τα πηγες περίφημα...Ησουν πολυ καλη και χωρις εσένα δεν θα ειχαμε καταφερει να μπούμε μέσα...Θα κάτσουμε για λιγο και μετα θα φυγουμε εντάξει;>>έγνεψα καταφατικα χωρις να μιλήσω<<Παμε μέσα;..>>ρωτησε χαμογελώντας μου ενθαρρυντικά...Εγνεψα καταφατικα ανταποδιδοντας το χαμογελο... Προσφερε το χερι του για να περασω το δικο μου και τον ακολουθησα...